Kookhype en vader Jelle Beeckman: “Niets mis toch met lekker normaal?”

Het laatste wat Jelle Beeckman alias The Messy Chef zijn fans wil laten zien is sterren: lekker eten maken is voor hem iets wat ontspannend moet zijn. Simpel en met gemakkelijk te vinden ingrediënten. Een visie die de kok die na een dochter zopas ook een kookboek op de wereld zette net zo fluks toepast op het vaderschap: “Fauve doet me weer ten volle genieten van de eenvoud en de traagheid van het leven.”

Op ons programma die warme lentenamiddag: een fotoshoot met Jelle Beeckman, als The Messy Chef een verfrissend nieuw geluid in de Vlaamse kookbusiness én jonge vader. Een beetje beduusd nog van haar middagslaapje hangt de twintig maanden jonge Fauve op papa’s arm. Ze verstopt haar gezichtje in zijn hals als ik jullie niet zie, zien jullie mij vast ook niet. Elke poging om haar te ontdooien botst aanvankelijk op een muur. Het opzet om het duo speels kokend in beeld te brengen lijkt even in het gedrang te komen. Misschien moeten we haar eerst tot bij de kippen in de tuin loodsen? Fauve breekt er een ei, maar de kippen krijgen van haar alvast meer aandacht dan de man met de camera. Misschien moet Jelle nog wat met haar spelen in het gras? De strategie slaat aan, een rode bal verleidt Fauve ertoe papa’s been los te laten. Ze krijgt er schik in, vergeet de vreemde lui om haar heen en laat zich ten slotte zelfs opnieuw de keuken in loodsen, waar ze zich in geen tijd tot een messy chef in miniformaat ontpopt. Ze breekt nog een ei, smeert tomaat, schatert als papa bloem door de lucht blaast, strooit kruiden, véél kruiden, grijpt nog een handvol zelf gebrouwen tomaat-met-heel-veel-kruidenmix en mikt die enthousiast richting fotograaf. Hij is dan ook echt messy geworden, de fotoshoot met vader en dochter waar we op uit waren.

Drie jaar terug kwamen Jelle en zijn vriendin Janne in Beernem wonen, in een huisje met een tuintje. “De buren waarschuwden ons: alle koppels die de voorbije jaren in het huis kwamen wonen, werden binnen het jaar zwanger. Wij bleken daar dus geen uitzondering op te vormen”, schetst hij hoe hij vader werd.

Was dat vaderschap iets wat je voordien bezighield?

“Toen de leraar me in het vijfde leerjaar vroeg wat ik later wilde worden, antwoordde ik ‘papa’. Ik zorgde altijd voor mijn jongere broertje op de speelplaats, organiseerde spelletjes voor hem en zijn leeftijdsgenootjes, stak zijn verjaardagsfeestje in elkaar… Ik was me toen al heel bewust van het feit dat ik ooit vader wilde worden. Maar een jaar of vijf terug, toen Janne en ik er de leeftijd voor begonnen te krijgen, was er altijd wel weer een reden om een kind voor ons uit te schuiven. We hadden het professioneel allebei vrij druk. Van andere koppels hoorden we verhalen over wat ze allemaal níét meer konden doen sinds de kinderen er waren, en over hoe veel druk een kind op je relatie legt. ‘Nog even wachten toch‘, dachten we telkens weer. Tot we dus in Beernem kwamen wonen en besloten om het los te laten. We zouden wel zien wat er van kwam. Fauve is intussen anderhalf jaar jong.”

Toen de leraar me in het vijfde leerjaar vroeg wat ik later wilde worden, antwoordde ik ‘papa’

En? Kún je nog iets doen?

“Het is druk, dat klopt dus. (lacht) Ik heb een vaste job als maatschappelijk werker maar ik heb ook wel wat ambitie met mijn passie voor koken én ik trek er ook graag eens opuit met mijn broers of met een paar vrienden. Ik was eerlijk gezegd bang dat dat allemaal zou wegvallen maar het blijkt best mee te vallen. Al moet ik daar meteen aan toevoegen dat dat te danken is aan mijn vriendin; zij neemt het leeuwendeel van de zorg voor Fauve op zich.”

Je hoeft er je uitstapjes niet voor op te geven?

“Het vraagt inspanningen van twee kanten natuurlijk. Mijn vriendin heeft zelf een druk sociaal leven en het laatste wat ik wil is dat zij dat moet opgeven. We hebben een goed beurtrolsysteem en dat maakt ons ook sterk als koppel. Ik wil overigens geen afwezige vader zijn. Dus zorg ik dat ik ‘s avonds op tijd thuis ben om Fauve in bed te helpen stoppen, op vakantiedagen gaat zoveel mogelijk tijd naar haar. Vorig jaar zijn we voor het eerst samen met een ander koppel en een even jonge baby op reis geweest. Dat was toch even schrikken. Nog even een terrasje om vijf uur? Niet dus, want de kinderen moeten slapen. Gedaan met barbecueën wanneer je daar zin in hebt, of urenlang aan het zwembad liggen. Op die leeftijd bepaalt dat kind jouw dagindeling en niet omgekeerd. Maar goed, dat is allemaal tijdelijk en zeker niet onoverkomelijk.”

Speel je graag met haar?

“Ook daar is mijn vriendin beter in, moet ik bekennen. (lacht) Ik sta ervan versteld wat zij allemaal verzint om samen met Fauve te doen. Ik ben op dat vlak minder creatief. Misschien is ze nu nog te klein, want ik zie mezelf over een paar jaar wel samen met haar kampen bouwen in de tuin. Of samen naar de films kijken waar ik als kind zelf gek op was, alles met Robbie Williams dus, of luisteren naar de sketches van Toon Hermans…”

Maak je je zorgen om de wereld waarin ze opgroeit?

“Ik werk in een sector waar het duidelijk is dat niet elk kind opgroeit in een ideale omgeving of dezelfde kansen krijgt. Ik ben dus zeker niet blind voor de problemen van vandaag. Maar dat is voor mij geen reden om zelf geen kinderen te hebben. Ik zie nog altijd heel veel moois ook, en dat wil ik kunnen delen met mijn kinderen. Ja, er mag zeker ook een tweede komen. Maar dat is nog niet het geval voor alle duidelijkheid.”

“Nu, ik ben sowieso een bezorgde, allicht overbezorgde vader. Janne is daar relaxter in. Deze middag discussieerden we nog over de aanleg van een vijvertje in de tuin. Janne zou dat leuk vinden, ik ben er resoluut tegen, want ik mag er gewoon niet aan denken dat Fauve er per ongeluk in sukkelt.”

Kijk je anders naar het leven sinds zij er is?

“Toch wel. Het is een cliché maar ze heeft mijn zin voor relativering aangescherpt. Haar thuis vinden na een ambetante dag: dan vergeet ik ter plekke alles wat er fout ging of lastig was.”

Ik geniet ervan, van de traagheid waartoe een kind je verplicht

“Ik besef ook meer dan ooit hoe belangrijk het is om te genieten van het moment. Soms denk ik dat we het vroeger zelfs drukker hadden dan nu. Maar toen ging er veel tijd naar sociale afspraken: een babyborrel, een verjaardagsfeestje, een drink links of rechts… Bijeenkomsten die wel plezant zijn, maar waarvan je toch altijd denkt dat je erbij móét zijn, terwijl dat eigenlijk niet zo is. Sinds Fauve delen we de dag in rond haar, en dat resulteert eigenlijk in een beter gestructureerde agenda dan voordien. Ik geniet ervan, van de traagheid waartoe een kind je verplicht.”

Welke relatie heb je met je eigen vader?

“Een bijzonder goeie. Ik groeide op in een heel warm nest en heb nog altijd veel contact met mijn ouders en broers. Ik was geen gemakkelijke puber, ik had een hekel aan school. Maar mijn vader is daar altijd geduldig bij gebleven. Hij liet ook altijd merken dat hij me vertrouwde. Als ik weer eens straf had moest ik die wel maken, maar hij geloofde mijn uitleg. Hij maakte zich nooit kwaad, tenzij die keer dat hij alcohol op mijn kamer ontdekte, een restant van een weekendje met vrienden. Toen heb ik toch hard moeten lopen, ook al is mijn pa niet echt sportief. (lacht)

“We hebben een heel emotionele band met elkaar. Hij toont zijn gevoelens, zegt ook dikwijls hoe trots hij is op zijn zonen. Hij houdt letterlijk elk artikel dat over mij verschijnt bij. Ik vind dat mooi.”

Welke waarde wil je jouw dochter zeker meegeven?

“Dat je niet alles kan hebben en dat dat ook nergens voor nodig is. En dat je niet alles kan zijn of hoeft te zijn. Behalve jezelf. Geld of status maken niet gelukkig, de mensen rondom je doen dat wél. Dat is hoe mijn vriendin en ik in het leven staan, en dat willen we onze dochter dus ook meegeven.”

Valt het mee voor een kookfanaat om voor een peuter te koken?

“Ook daarop heeft ze al invloed gehad, ja. Vóór Fauve werkte ik ook al eens graag met een crèmeke of een krokantje waar wat meer tijd in kruipt om het te maken. Nu ga ik ervan uit dat ik moet kunnen koken terwijl zij erbij is. De tierlantijntjes gingen er uit. En ik vind dat maar normaal. We zijn jonge ouders, hebben een job. Als we ‘s avonds thuiskomen willen we echt geen ingewikkeld recept meer beginnen te lezen.”

“En dat wilde ik dus ook in mijn kookboek duidelijk stellen: niets moet, alles mag. De jongste jaren zien kookboeken er vaak zo luxueus uit dat je je bijna verplicht voelt om ze te kaften, zoals vroeger op school. Ze zijn zo belerend ook, terwijl we al zo veel moeten. Laat mij in mijn keuken maar doen wat ik wil, gezellig van alles bij elkaar gooien en proeven, muziekje op… Er is echt niets mis met lekker normaal.”

Jelle Beeckman (31) groeide op in Gent maar woont nu met zijn vriendin Janne Deschout en hun dochtertje Fauve in Beernem.

Hij werkt als maatschappelijk werker bij het CLB GO! in Gent.

Daarnaast werd hij de voorbije jaren ook populair met zijn kookblog

The Messy Chef. Zo heet ook de foodtruck die hij samen met zijn broer

Hans uitbaat en waarmee ze te gast zijn op festivals en feestjes.

Zopas verscheen Jelles eerste kookboek; daaruit vind je verder in dit

magazine zijn drie favoriete gerechtjes.

www.themessychef.be

Wat doe je thuis het liefst?

“Koken en eten, samen met mijn vriendin en Fauve.”

Wat is je favoriete nummer van het moment?

“Ik luister nu veel naar de muziek die vroeger meeging op vakantie, vooral Aznavour. Die brengt me in een zomerse mood.”

Ben je normaal een huismus?

“Ik ben graag thuis, en kan ook enorm verlangen naar huis. De laatste dag van een vakantie hou je mij met geen stokken meer ter plaatse. Dan sta ik op en wil ik meteen vertrekken om zo vlug mogelijk thuis te zijn.”

“Maar ik hoef zelfs helemaal niet op reis om gelukkig te zijn. Integendeel, twee weken Beernem is ook pure vakantie voor mij.”

Voelt deze periode als tot rust komen, of loop je eerder de

muren op?

“Het is erg om dit te zeggen, want veel mensen hebben er enorme schade van ondervonden, maar voor mij persoonlijk was de lockdown geen ramp. De rust was zelfs welkom na een stressvolle periode, net doordat naast mijn job ook mijn kookactiviteiten alsmaar meer tijd opslorpten. Maar de laatste weken begon het gemis aan sociaal contact wel door te wegen.”

Wat is de eerste bestemming waar je naartoe trekt als we weer mogen reizen?

“Met de zeven vrienden die ik al sinds mijn 14 jaar ken, en hun gezinnen, hebben we een kasteeltje in Bourgondië gehuurd in juli. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat we alsnog zullen kunnen vertrekken. En met mijn broers trek ik elk jaar een weekend naar een camping in Noord-Frankrijk. Daar barbecueën we dan op het strand, mosselen in zeewier of een steak in hooi dat we langs de graskant plukten… Als dát weer zou kunnen…”

eb class=”character” displayname=”web” href=”https://kw.be/weekend/de-favorieten-van-the-messy-chef/article-longread-445021.html” name=”web”/>