en televisiemaakster.
Vroeger, toen ik klein was en niet in slaap kon vallen, fantaseerde ik vaak over parallelle levens. Levens waarin ik lang zwart haar en groene ogen had, heel populair was en Brenda of Allison heette. Exact het tegenovergestelde dus van hoe het er in mijn echte leven aan toe ging. Na een tijdje besefte ik gelukkig wel dat Brenda niet per se beter is dan Stephanie maar het verlangen om iemand anders te zijn, bleef langer sluimeren. Het gras scheen altijd groener aan de andere kant. Iedereen die ik kende, leek net dat tikje succesvoller, knapper, slimmer, grappiger of gewoon beter dan ik. Het was niet zozeer een kwestie van jaloezie, eerder van ongenoegen om wie ik ‘maar’ was.
‘Wie zich constant vergelijkt met een ander, zal altijd ongelukkig zijn’, zei mijn vader vaak. Maar tegelijkertijd vergeleek hij mijn schoolresultaten wel elke week met die van klasgenootjes die hoger scoorden. En werd mijn zus Miss België zodat volslagen onbekenden het opeens nodig vonden om ons naast elkaar te stellen en hun ongezouten mening te geven over wie ze het knapst vonden. Als je stevig in je schoenen staat, doet dat je minder, denk ik. Maar ik was al niet bepaald een vat vol zelfvertrouwen en begon mezelf voortdurend met anderen te vergelijken. Daarbij kon ik niet anders dan vaststellen: ‘Dit is hopeloos ontoereikend’.
Het gras is altijd groener aan de overkant… Tot je aan de overkant komt en ziet dat het vol roste plekken zit
Op een bepaald moment had een vriend door dat ik niet bepaald goed in mijn vel zat en sprak hij de gevleugelde woorden: ‘Steph, het gras is altijd groener aan de overkant… Tot je aan de overkant komt en ziet dat het vol roste plekken zit’ . Zelden heb ik een grotere waarheid gehoord. Niemand heeft alleen maar pech of alleen maar geluk in zijn leven en de kunst bestaat er, denk ik, uit om de goede dingen te onthouden en de slechte te aanvaarden. Voor je begint te denken dat dit een spontane sollicitatie is voor de scheurkalender van Bond Zonder Naam, dien ik erbij te vermelden dat ik hier uiteraard niet altijd in slaag. Sommige dagen baal ik nog altijd van wie ik ben en wat ik ‘maar’ bereikt heb. Maar dat heb jij vast ook. Weet dan gewoon dat niets is wat het lijkt en dat we allemaal onze roste plekken hebben.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
