Ingeborg: “Gelukkig worden kan je leren”

Dik twintig jaar geleden gooide Ingeborg zich met enthousiasme op zelfontwikkeling en spiritualiteit, in haar zoektocht naar nieuw geluk. Vandaag voelt ze zich sterk genoeg in haar schoenen staan om ook anderen in dat streven te begeleiden én te begeesteren. “Misschien is het wel tijd dat ik priesteres word”, lacht ze. Nee, serieus. Ingeborg wil niet alleen zichzelf maar het liefst de hele wereld gelukkig zien.

Ze gaat zich in dit aardse leven naar eigen zeggen nergens aan te buiten. Maar van alles wat een mens in diverse staten van bewustzijn kan brengen – drank en drugs buiten beschouwing gelaten – kan Ingeborg Sergeant niet genoeg krijgen. Ze weet wat reading-healing en soundhealing betekenen en pleit al jaren voor de therapeutische waarde van dru-yoga en meditatie. De lijst opleidingen en ervaringen die ze op dat vlak aan elkaar reeg, bracht haar tot het inzicht dat de spirituele wereld van zelfontplooiing wel degelijk kan worden afgestemd op de wetenschappelijke benadering van de psychologieen coaching. De voorbije jaren studeerde ze daarom toegepaste psychologie met als specialisatie ‘coaching’ en sinds kort heeft ze ook een diploma integratieve psychotherapie op zak. En daar is ze nog geen beetje trots op.

Ik dacht vroeger dat ik ver weg moest gaan om alles op een rijtje te zetten

Haar missie zoals ze het zelf noemt, zet ze de komendejaren onverminderd voort in De evolutie, het centrum dat ze twaalf jaar geleden in Brugge opende. “Ik zeg daar niemand in wie of wat te geloven, maar leer mensen te ontdekken wat voor hen waar is en waardevol.” Een zoektocht naar zichzelf en naar een andere benadering van leven. En naar meer geluk, “want daar zijn heel veel mensen naar op zoek.”

Het Vlaams Instituut Gezond Leven stelde onlangs de ‘geluksdriehoek’ voor. Zoiets als de al langer bekende voedingsdriehoek, maar dan voor Vlaanderens mentaal welzijn. De driehoek is gebaseerd op wetenschappelijke kennis over geluk en daar kan Ingeborg zich wel in vinden. Het doet haar denken aan een van haar favoriete studies die aantoont dat ons lijf meer endorfine – een hormoon dat een prettig gevoel opwekt en daarom ook wel ‘gelukshormoon’ genoemd wordt – aanmaakt als we alleen nog maar onze mondhoeken in een glimlach plooien. “Ik kreeg die opdracht tijdens de eerste workshop dru-yoga die ik volgde. En ik vertikte het om het te doen, want ik voelde me toen allerminst gelukkig. Tot ik het na een paar dagen toch probeerde. En het werkte: door bewust te glimlachen voelde ik me een beetje beter. Critici noemen dat schijnheilig. Ik besef sindsdien dat je vanuit je gedrag wel degelijk je innerlijke beleving kunt veranderen.”

Maar waarom zijn we vandaag allemaal zo hard bezig met gelukkig zijn?

“We leven in een heel rijke maatschappij. Ik ben me dat zelf pas goed gaan realiseren rond mijn veertigste, toen ik jaarlijks een of twee maanden in India doorbracht. Ik dacht toen nog dat ik vooral vér weg moest gaan om alles eens op een rijtje te zetten, terwijl het hier net zo goed kan. (lachje) Maar het leerde me hoe verwend wij hier leven, hoe weinig dankbaar we zijn ook voor pakweg het warme water dat uit de kraan stroomt. Maar net doordat we materieel alles hebben wat we nodig hebben, komt er weer tijd vrij om na te denken over waar het eigenlijk écht over gaat. Het lijkt mij dat vooral jongeren die denkoefening maken. Want de vorige generaties zadelden hen met grote problemen op, van de klimaatproblematiek tot de nefaste gevolgen van de ratrace. Zij beslissen alsmaar vaker om uit die negatieve spiraal te stappen en te doen wat ze graag doen. Of dat hoop ik toch.”

Ik geloof echt in een spirituele revival, bij een grote groep mensen

“Die krijgt weinig aandacht tot nu toe, maar hij is wel degelijk aan de gang. Het gaat er daarbij niet langer om of je christen of boeddhist bent, maar wel over verdieping zoeken. En dat willen delen in bijeenkomstenmet gelijkgezinden. Die trend duwt ook mij opnieuw verder: ik ben al coach en psychotherapeut, misschienmoet ik nu ook nog priesteres worden en vieringen leiden.” (lacht)

Wat betekent geluk voor jou?

“Vrijheid! Maar ook overgave. En vrede kunnen voelen. Gisteren heb ik een megagelukkige dag beleefd. Ik mocht een stemmetje inspreken voor een nieuwe Minions -tekenfilm die volgende zomer uitkomt. Dat van een meester in gevechtssport die geen les meer wil geven, tot de Minions daar heel lief om komen vragen. Ik leer hen om hun inner beast te vinden, om te ontdekken wat ze wel en niet willen, en dat is precies wat ik in het echte leven ook doe. Heerlijk toch! Nadien was ik gevraagd om een dankwoord te brengenaan de zorgmedewerkers van het ziekenhuis van Aalst, voor hun inzet de voorbije maanden. Ik zing bij zulke gelegenheden onder meer Gratitude ( de mantrawaarmee ze de hele studio van ‘Van Gils & Gasten’ in beweging kreeg tijdens de laatste week van het p rogramma, red .). Allemaal op de nodige afstand, maar het deed zo veel deugd. Dat maakt mij gelukkig, ja.”

“Maar ik word ook gelukkig van een voorspelbare kerstfilm, van de Coca Cola-truck, van de reclamespot van Kruidvat… Dan denk ik: Já! Dit maakt me blij!. En dat is geen oppervlakkigheid. Want ik word ook oprecht blij van de oude man op de covid-afdeling, die me herkent en ondanks zijn miserie naar me zwaait. Dat is leven, ook in ziekte en zelfs met de dood. Leven alsof het onze laatste dag is. En laat dat nu toch een hit van André Hazes zijn! Hou me tegen als ik te enthousiast ben. Het is mijn grootste kwaliteit én mijn valkuil…” (lacht)

Je bent zangeres, yogadocent, psychotherapeut… Maar ook moeder. Een vorm van geluk ook?

“Robin is 27 en staat op eigen benen. Hij woont met zijn geliefde in Gent en heeft nu een verzoekprogrammaop MNM, Best friends forever . Daar zit ik dan elke zondagavond naar te luisteren.”

“Als puber heeft hij het niet altijd gemakkelijk gehad met mijn levenspad. Van yoga moest hij niets hebben.Tot hij yoga kreeg tijdens zijn acteeropleiding, en nu een vriendin heeft die psycholoog is. Interessant toch… Nu zie ik het beste van twee werelden in hem tot bloei komen. Als ik hoor hoe hij de mensen die verzoekjes aanvragen begeleidt, hoe hij warmte en verbondenheid in die gesprekjes legt, dan klinkt me dat heel vertrouwd in de oren. Maar hij doet dat op een nuchtere manier, zoals zijn vader, en voegt daar zijn eigen uniciteit aan toe. Het verschil tussen ons is: als wij samen op een valkuil stoten, dan val ik erin terwijl hij er behoedzaam om heen zal lopen.”

Je bent ook dochter, van een vader die ook tijd nodig heeft gehad om zich met je levensstijl te verzoenen, vertelde je in de Columbus van Wim Lybaert.

“Hij heeft nu zelfs al een cursus meegemaakt. Prachtig is dat. Hij komt hier elke dag langs, want hij is nog bijzonder actief. En hij stelt zich open voor wat ik doe, ook al heeft hij daar zijn eigen mening over. Het heeft vijftig jaar geduurd, maar ik weet nu dat er een deel van mijn moeder haar temperament, haar zorgende aard maar ook een deel van hem in mij zit. Door in interactie met hem te gaan, heb ik mezelf nog beter leren kennen.”

Drie jaar geleden hertrouwde je met je eigen man. Hervonden geluk ook?

“We hebben onze trouwbeloften hernieuwd, na een jarenlange relatie met de nodige uitdagingen inderdaad.Ik doe heel graag relatietherapie, en er is geen betere leraar dan een ervaringsdeskundige.” (lacht) “We leefden in verschillende werelden, hadden totaal uiteenlopende interesses. En we hebben lang naar elkaar gewezen, gedacht dat de ander fout was.

Terwijl net een partner je kan tonen wat je eigen tekortkomingen zijn. Maar die confrontatie moet je durven aan te gaan en dat is niet gemakkelijk. Veel koppels schuiven wat scheef zit tussen hen onder de mat, laat ons erover zwijgen… Maar op een dag is het grote kuis en komt alles vanonder die mat tevoorschijn.”

“We hebben veel doorstaan, hebben alles bespreekbaar gemaakt, en zelfs na dertig jaar samen leren we elkaar nog altijd beter kennen. Maar er is nu opnieuw veel, heel veel liefde tussen ons. Met Roland heb ik mijn meest veilige relatie, want alles mag erin aanwezig zijn. En ja, het idee hem te verliezen maakt me bang. Ik mag die angst ook toelaten, maar ze mag de liefde niet afremmen.”

En dan ben je ook nog onderneemster en zakenvrouw. Waaruit ik afleid dat een leven lang mediteren op de top van een berg voor jou geen ideaal is?

“Ik flirt wel degelijk met die gedachte. Het kluizenaarsbestaan intrigeert me, maar daar moet de tijd rijp voor zijn. Ik heb nu nog het gevoel dat ik on the field word verwacht. Ik mag actie ondernemen, dingen in vraag stellen om dialoog te creëren, mensen die daar om vragenhelpen. Maar af en toe trek ik me inderdaad terug, en dan wil ik echt met rust gelaten worden. Voorlopig ben ik in balans precies door die afwisseling: nu eens volle bak , dan weer complete stilte.”

Ik heb mijn man beloofd dit jaar normaal te doen

En onder actie ondernemen versta je dan onder meer ook: opnieuw op televisie komen? Plannen?

“Ze hebben me gevraagd om te zingen in The Masked Singer , maar dat slorpte te veel tijd op. Aan De Slimste Mens begin ik niet, daar ben ik te vergeetachtig voor. Neen, ik heb geen ambitie in die richting, al zeg ik soms ook ja op een voorstel. Ze zien mij graag in zo’n panel natuurlijk, omdat ik er uit flap wat ik denk. En ik vind het wel leuk om nog eens terug te keren naar die wereld, maar ik ben ook altijd weer blij als ik daarna weer weg kan. Ik ben gewoon geraakt aan waarachtigheid . De media duwen je in een rol, geven je niet altijd de kans om de nuances te tonen zoals je bent. Maar ze zijn ook een sterk middel om een boodschap tot bij een breed publiek te brengen. Mijn passage in Gert Late Night vond ik slechte reclame, mijn assistente vond het net góéd.”

Wat mag 2021 je verder brengen?

“Ik heb mijn man beloofd dat ik een jaar normaal ga doen. (lacht ) Even helemaal geen opleidingen meer volgen dus. Ik wil wel ooit eens een kerst-cd maken, met muziek en teksten om mensen door de donkerste dagen te loodsen. De dagen waren in 2020 te donker en ik heb waardevolle liedjesteksten gemist. En voortbouwen aan De evolutie door mijn kennis te integreren in samenwerkingen met andere zorgverlenende disciplines, niet in het minst ook naar de jeugd toe. Dat rare mediterende mens kan sommigen misschien wel iets leren.”

Ingeborg TM Sergeant (54) is geboren in Menen.Ze heeft drie broers en één zus.

In 1989 vertegenwoordigde ze België op het Eurovisiesongfestival en bracht daarna

verschillende albums uit.

Ze presenteerde VTM-programma’s als Blind Date , Het Gevoel Van en Schuif Af!.

In 2007 opende ze haar eigen yoga- en meditatie–centrum De evolutie in Brugge. Ze haalde onlangs het diploma toegepaste psychologie en integratieve psychotherapie.

Ze is getrouwd met artiestenmanager

Roland Keyaert, met wie ze een zoon Robin heeft.