Dat het allemaal gemakkelijker gaat dan gedacht. Dat zegt Heleen Debruyne, auteur van twee boeken, radio- en podcastmaker, columnist en mama van een zoon over de combinatie carrière-kind. Debruyne staat erom bekend geen liefhebber te zijn van klassieke rolverdelingen en was ook niet van plan zich erin te schikken. Ook niet toen ze zelf moeder werd.
Dat lukt haar ook, vertelt ze. Samen met haar vriend kozen ze ervoor om allebei niet meer voltijds te werken en te verhuizen. Om zo hun professioneel en privéleven in evenwicht te kunnen houden. Niet dat het altijd vanzelf gaat, want de maatschappij is anno 2022 nog steeds doordrongen van verouderde rollenpatronen en dito wetgevingen die maken dat het gros van de zorgtaken op het bord van de – ook onafhankelijke en feministische – vrouwen terecht komt. Daar komt bij dat mannen en vrouwen uiteraard fysiek anders in elkaar zitten. Los van de zwangerschap en de bevalling, zorgt een kind nadien voor – laat ik me vertellen – gierende hormonen, een brein met gaten en gewoon andere prioriteiten dan professioneel creatief en productief zijn.
“Er is het dwingende idee dat we iets van ons leven móéten maken”
Ik bedenk het me zeer vaak wanneer ik vrienden rondom me zien sukkelen. Hoe doen die dat in godsnaam, twee kinderen en twee jobs? En dat is als alles gesmeerd en iedereen tijdens de ochtendroutine in de pas loopt. Zonder onverwachte gebeurtenissen zoals corona of een crèche die plots, maar definitief, de deuren sluit. Help. Dat het allemaal makkelijker gaat dan verwacht, dat hoor ik niemand rondom mij zeggen. Maar dan lees ik verder wat Heleen daarover zegt. “Er is het dwingende idee dat we iets van ons leven móéten maken, dat legt druk.” Neen, het is voor Heleen niet makkelijker dan voor vele andere ouders, maar tussen de lijnen door lees ik hoe ze de dingen aanpakt. Ego aan de kant, relativeren en voortdoen. Of soms gewoon loslaten. Ik vond haar al indrukwekkend. De bewondering is vandaag alleen maar toegenomen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier