Ik lees ze graag, de artikels over hoe mensen hun weekends, en specifieker hun ochtenden doorbrengen. Hoe ze graag ontwaken, en hoe iedereen zijn eigen kleine rituelen heeft. Als koppel of gezin, als single. Een erfstuk van het nest waarin je opgroeide of een nieuwbakken ontdekking. Een zelfgekozen gewoonte of een opgelegd kwaad. Een wederkerigheid die gekoesterd wordt omdat die enkel in het weekend kan, of een dagelijkse gedachteloze herhaling. Afhankelijk van het type dat je bent, ochtendmus of nachtraaf.
Ik behoor tot beide categorieën. Afhankelijk van de perceptie. Het heel vroege ochtendgloren is mijn favoriete moment. Het slot van een geslaagde nacht of het prille begin van een nieuwe dag. De eerste versie reserveer ik sinds een paar jaar voor het weekend, in de week ontwaak ik, ook een recent fenomeen, alsmaar vaker voor dag en dauw.
In plaats van mij te verzetten tegen de insomnia heb ik die omarmd.
In plaats van mij te verzetten tegen de insomnia heb ik die omarmd. Slaat de klok vier uur en ben ik klaarwakker, dan lig ik geen uren meer te woelen, maar sta ik gewoon op. Dan kruip ik in de zetel en laat ik mijn ogen over papier glijden. Neem ik woorden of beelden op en verjaag ik de nachtmerries of het stressdenken. Een nachtblauw decor, de stilte en een stuk papier verdrijven de ruis. Begint de dag op deze manier, dan komen alle prikkels bewuster binnen en voel ik me rustig en in balans. Het is extra tijd die je krijgt op een dag. Tijd die we allemaal te weinig hebben. En als we Oprah Winfrey mogen geloven dan is ‘tijd het grootste geschenk dat je jezelf kan geven’. Oprah is top, en het klinkt allemaal heel poëtisch, maar soms wil ik ook gewoon schaamteloos de tijd wegslapen.
Bij deze. KW Weekend gaat drie weken in winterslaap. We zijn er opnieuw op 14 januari. Geniet van de rust.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier