De gevolgen van rotte familiewortels

De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika én dat vanop de fiets, dat is het doel van Wouter Deboot. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die komende week in ‘Iedereen Beroemd’ te zien zijn.

De laatste rechte lijn naar Kansas bezorgt me een mentale oplawaai. De grote leegte, het besef dat ik een nóg eentonigere staat door moet en het gebrek aan bochten zorgen voor vreemde kronkels in mijn hoofd. Zeker wanneer ik in Golden City te horen krijg dat een stuk van mijn route overstroomd is en het onmogelijk is om er door te fietsen.

Wachten is een optie, maar in de tv-wereld gelden nu eenmaal harde deadlines. Dus doe ik wat ik altijd doe: mensen aanspreken. En jawel, Amerika toont zich ook deze keer van zijn meest behulpzame kant. Een grijsaard stelt voor om mijn fiets op zijn pick-up te binden. ‘Love your neighbor as yourself‘ staat op de sticker die op zijn dashboard kleeft. Als een soort dagelijkse memo. Via de Interstate 49 brengt hij mij naar Lamar. Van daaruit kan ik opnieuw verder fietsen richting de staatsgrens van Missouri met Kansas.

Het is zelfs moeilijk in te schatten of dit wel een veilige buurt is

Door de wateroverlast heeft ook Steven een alternatieve route genomen. Een beetje zeer alternatief zo blijkt, want hij staat noodgedwongen bijna 100 kilometer verder gestationeerd. Je weet het intussen: afstand is in Amerika een zeer rekbaar begrip. Ik beslis de nacht door te brengen in het allerminst idyllische stadspark van Pittsburgh. Het is zelfs moeilijk in te schatten of dit wel een veilige buurt is. De onophoudelijk loeiende sirenes in de verte doen dat in ieder geval niet vermoeden.

Onder een boom staat een uitgeschudde man naast een gammel blauw tentje. Zijn gezicht draagt sporen van een zwaar verleden. Maar hij straalt daarnaast ook rust en vertrouwen uit. ‘Mag ik mijn tentje naast het jouwe zetten?’, vraag ik. De reactie is enthousiast. ‘Ik heb hier echt soms schrik alleen’. Het begint mij te dagen: Ted is geen toerist op doorreis. Hij woont effectief in zijn tentje. Hij heeft geen huis meer, en ook geen vrouw en kinderen. Ted is alcoholverslaafd en is werkelijk alles kwijt. De reden daarvoor wijt hij aan rotte familiewortels. ‘Ik ben half native, half Iers. Ik voel me geen van beiden en word nergens ten volle aanvaard’.

Door zijn alcoholverslaving pruttelt zijn maag hoorbaar tegen

Ted vereenzaamde en zocht oplossingen in de drank. ‘Maar dat heeft niks uitgehaald. Integendeel. Ik schaam me nu voor iedereen die ik ken. Ik probeer mij te verstoppen en nuchter te blijven.’ Hij slikt een dikke krop weg. Ik slik mee en besluit Steven in te lichten over mijn ontmoeting. Anderhalf uur later draait hij het stadspark op. ‘Steven, de mensen hier hebben nu al zoveel voor ons gedaan. Deze keer is het onze beurt.’ Iets later zwaaien we de glazen deur van een Chinees all you can eat restaurant open. ‘Table fol tlee?‘ ‘Glaag.’

Op het buffet liggen onder meer rivierkreeftjes, pikante scampi, cheeseburgers, asperges in een krokant jasjes en pork ribs. Ted kijkt wat vertwijfeld om zich heen, neemt voorzichtig drie ribben en peuzelt er traag en moeizaam aan. Hij wil wel eten, maar door zijn alcoholverslaving pruttelt zijn maag hoorbaar tegen. Voor de rest is het stil aan tafel. Ik voel mij schuldig dat ik mij deze ochtend slecht voelde, want Ted moet hier in deze grote leegte in zijn eentje een einde proberen te maken aan zijn drankverslaving. In vergelijking daarmee is de TransAm fietsen echt wel klein bier.