“De coach in mij bleef wat op zijn honger zitten”

De finale van ‘Steracteur sterartiest’ nadert met rasse schreden. Voor de deelnemers waren het enkele avontuurlijke weken, maar dat geldt ook voor jurylid Ingeborg. Zij verdwijnt straks weer van het scherm. “Ik weet weer waarom ik televisie achter mij heb gelaten.”

“Het was zonder twijfel de moeilijkste opdracht ooit”, blikt Ingeborg terug op het programma. “Ik heb een hekel aan oordelen – ik ga altijd liever voor de positieve aanpak maar als jurylid draaide het ‘deskundige advies’ daar wel rond. Bovendien was het niet makkelijk omdat er elke week zoveel talent op het podium stond. Maar er hangt ook veel af van de omkadering. Zo speelt het goede doel waarvoor de deelnemers zingen ook wel een rol en zal de populariteit van iemand ook wel een bepalende factor zijn bij het stemmen. Het is soms appelen met peren vergelijken. Leuk is wel dat er zoveel verschillende stijlen aan bod komen. Maar ik ben nog altijd aan het bekomen van het feit dat Gio eruit ligt, dat had ik niet zien aankomen. Hij had nochtans zo’n supermooi nummer gebracht, ironisch genoeg heette het Afscheid. Wat de overige kandidaten betreft, heb ik heel veel sympathie voor Sieg. Valt het op? (lacht) Net omdat hij geen toneel- of muziekschool gedaan heeft en daar toch met zo’n sterke présence op het podium staat. Maar eigenlijk zijn het voor mij allemaal winnaars, echt waar. Winnen is trouwens geen garantie dat ze er nog verder iets mee doen. Tweede of derde eindigen kan ook heel veel doen bewegen. Natalia is daar een schoolvoorbeeld van.”

Het mocht iets meer zijn

De terugkeer van Ingeborg op het kleine scherm heeft heel wat kijkers plezier gedaan. “Al heb ik ook veel op mijn dak gehad. Maar nu verdwijn ik weer voor vijf jaar van het scherm. (glimlacht) Nee, laat ons zeggen dat ik weer weet waarom ik televisie achter mij heb gelaten. Want als ik toch één bemerking mag maken bij televisie, dan is het dat er vaak te weinig ruimte is om eens samen te zitten en ons af te vragen hoe we met elkaar kunnen omgaan opdat er iets meer kwaliteit in onze interactie zou zijn. Ook bij de jury. Na een paar weken zat dat wel goed uiteraard, maar het mocht iets meer zijn, ja. Gewoon even tijd nemen… het wordt vaak onderschat hoe waardevol dat wel is. Laat ons zeggen dat de coach in mij wat op zijn honger is blijven zitten. Al kijk ik over het algemeen met heel veel plezier terug op het parcours van de afgelopen weken, absoluut. Eind januari 2018 ben ik nog te zien bij Luk Alloo, die me een tijdje gevolgd heeft maar voor de rest ligt mijn focus weer helemaal op De Evolutie (haar school voor zelfontwikkeling, meditatie en yoga, red.). Daar staan er nog enkele hele fijne dingen op het programma. Ik duik dus met veel plezier terug in mijn vertrouwde en comfortabele wereld, ja.”