85 jaar en op logement in ‘Hotel Römantiek’

Mariette Bruynseels (85) uit Sint-Idesbald werd twee keer verliefd in haar leven, maar misschien zat er nog een derde keer in? Haar kleindochter schreef haar in voor het tweede seizoen van ‘Hotel Römantiek’ op Vier. Het werd een avontuur om nooit te vergeten voor de nestor van de groep. “Tja, iemand moet de oudste zijn, hé.”

Het meest hartverwarmende programma van de afgelopen jaren is terug. In Hotel Römantiek gaan dertien mannen en dertien vrouwen ‘op leeftijd’ samen op vakantie, met de stille hoop een lief te vinden. Maar in tegenstelling tot Temptation Island komen er geen verleid(st)ers of sloten alcohol aan te pas, maar wel een voetmassage of een rondje paintball om een goed zitje aan de romantische dinertafel te bemachtigen. Mariette Bruynseels uit Sint-Idesbald was een van hen.

Mariette werd geboren in Lier en leerde in 1950 in Duitsland haar man Pierre kennen, die roots had in Roesbrugge en een zevental jaar ouder was dan zij. “Ik bezocht mijn nicht die getrouwd was in Duitsland en leerde daar ook Pierre kennen”, aldus Mariette. “Hij was daar gekazerneerd als soldaat en trok kort na onze ontmoeting als vrijwilliger naar Korea. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou terugzien. Ik had al een ander lief toen hij terugkeerde en ik moest kiezen. Maar ik heb geen seconde spijt gehad van mijn beslissing.”

De twee trouwden in 1953 en gingen in Brasschaat wonen. Pierre werkte zich op tot commandant en in 1960 verkaste hij naar het munitiedepot in Eeklo, met uiteraard Mariette in zijn kielzog. “De kinderen liepen er school en we hadden daar ons leven. De laatste zeven jaar van zijn carrière ging hij aan de slag in Brussel, maar we bleven in Eeklo wonen.”

Linedance aan de kust

Op zijn 51ste kon Pierre met pensioen en de twee besloten toen het ouderlijke huis over te laten aan hun zoon en voltijds in Sint-Idesbald te gaan wonen in het appartementje op de zeedijk dat ze al negen jaar hadden. “We gingen steevast altijd maar voor een paar dagen, want we moesten altijd terug zijn voor onze hof, anders was onze prei opgefret. Pierre plantte en ik wiedde het onkruid.” Verhuizen naar hun stek aan de zee was geen probleem, glimlacht Mariette. “Verhuizen was ondertussen een gewoonte geworden. Ik moest het woord nog maar horen of ik haalde al de kaders van de muur. De kartonnen dozen waren ook nooit ver weg. Maar ik blijf hier nu toch wonen, ja.”

De twee konden lang van het leven en elkaar genieten. Ze leerden in Sint-Idesbald heel wat mensen kennen en Mariette liet zich verleiden tot linedance. Twee keer per week gaat ze dansen, in Koksijde en De Panne. “Het dansen lukt nog altijd perfect, alleen de nieuwe dansen aanleren gaat iets minder vlot dan vroeger”, zo stelt ze.

Op zijn 83ste werd Pierre echter ziek en overleed hij aan darmkanker. Een klap voor Mariette. “In het begin was dat lastig, ja. Tja, wat doe je eraan?” Maar liefde kent geen leeftijd en op het bankje op de zeedijk, vlak voor haar deur, raakte ze aan de praat met de Waalse Marcel, een weduwnaar die in dezelfde straat woonde. “Een sympathieke, rustige mens, bij wie ik me goed voelde. Ik beleefde mijn derde jeugd. (lacht) We bleven apart wonen, maar hij belde elke voormiddag en regelmatig gingen we ook samen op stap, met de tram naar Oostende of met de linedancers richting Turkije of Mallorca. Hij dacht voor mij te moeten zorgen, maar uiteindelijk werd het het omgekeerde. We zijn een jaar samen geweest toen hij ook gestorven is. Heel jammer. Maar ik onthoud vooral de mooie dingen.”

“Wat komt, zal komen, dacht ik. En zo niet, was dat ook oké”

Een derde keer verliefd worden? Het kon, wat Mariette betreft. Want het cliché klopt dat op liefde geen leeftijd staat. Vorig jaar zag ze de laatste twee afleveringen van het eerste seizoen van Hotel Römantiek en raakte ze gecharmeerd door het concept. Toen ze bij haar kleindochter liet vallen dat ze haar mocht inschrijven voor het tweede seizoen, vatte die meteen de koe bij de hoorns. “Al heb ik daarna wel een nacht wakker gelegen”, lacht Mariette. “Er ging een heel proces aan vooraf, waarbij we zelfs een verklaring van goed gedrag en zeden, alsook een doktersbriefje moesten voorleggen. Een tijdje later moesten we zelfs bij de psycholoog op gesprek.”

Begin oktober vorig jaar trok het gezelschap dan richting de Algarve in Portugal, waar de productie een hotel aan het water had afgehuurd. “Ik was heel blij dat ik mee mocht en heb bijna alle activiteiten meegedaan. Enkel tijdens de terugreis begon de vermoeidheid toe te slaan.”

Mariette bewaart fijne herinneringen aan haar deelname. Met waterballonnen gooien, met de quad rijden… het kon niet op. Zelfs die keer dat ze van de waterglijbaan ging en bijna niet boven raakte. “Ik werd toen gered door Pieter-Jan, of hoe heet die mens weer? Otto-Jan? Juist, ik was den otto vergeten. En dat ik de oudste was? Tja, er moet iemand de oudste zijn, hé.”

En uiteraard werd er ook gekoppeld dat het een lieve lust was. “Wat komt, zal komen, dacht ik. En was dat niet zo, dan was dat ook oké. Ik merkte wel dat veel mannen toch liever naar de jongere vrouwen keken. Zelf had ik graag een man gehad die in de buurt woonde en liever niet iemand die aan de andere kant van het land woonde. Tegen dat ze hier waren, konden ze al dood zijn.” (schatert) Of ze uiteindelijk met een lief naar huis is gekomen, moet blijken uit de uitzendingen. “Maar ze hebben in elk geval heel hard hun best gedaan. Het is sowieso een heel avontuur geweest dat ze mij nooit meer kunnen afpakken!”