10 jaar Compact Disk Dummies: “Wij willen meer kleur en fun in de muziekscene”

De tweede editie van de Week van de Belgische muziek, van maandag 30 januari tot en met zondag 5 februari, zet muziek van hier in de schijnwerpers. Het biedt jonge muzikanten een platform om te experimenteren en te groeien. Het belang daarvan kunnen de broers Lennert en Janus Coorevits niet genoeg benadrukken. De repetities van het duo deden thuis in Desselgem regelmatig de zekeringen springen, maar hebben vandaag ook het succes van Compact Disk Dummies tot gevolg.

Met een documentaire op Canvas begin dit jaar over het imponerende werk van de broers Gibb – nog bekender als de Bee Gees – en een kranteninterview waarin de heren van Soulwax – ook al broers – enkele straffe voorvallen uit hun muziekcarrière aanhalen nog vers in het achterhoofd, wil ik wel eens weten hoe groot het rock-‘n-rollgehalte van Lennert en Janus Coorevits is. Aan de keukentafel in hun ouderlijke woning in Desselgem gezeten, waar ze ondergronds hun studio uitgebouwd hebben – “daar storen we niemand, we zien pa en ma nog eens…” -, en met koffie, thee en een doos chocolaatjes tussen ons in, word ik snel wijzer: de broers ervaren het muziekleven naast het podium en de studio eerder als saai – “de wilde verhalen van veel artiesten komen vaak voort uit de verveling van het onderweg zijn” -, in de supermarkt worden ze tot dusver nogal met rust gelaten – “het soort bewondering waar een Koen Wauters mee te maken krijgt, dat moet lastig zijn” – laat staan dat ze Oasis-gewijs met elkaar slaags geraken.

Op het vlak van muziek blijven we het idee achter punk genegen: geen grenzen, doe wat je wil

Doe maar gewoon. Veel West-Vlaamser wordt het niet. “Natuurlijk dromen we ervan om te groeien als band, maar laat dat zijn tijd maar nemen. We herkennen die mentaliteit ook bij andere muzikanten uit onze regio: we houden graag controle over wat we doen, willen vooral niet te veel naast onze schoenen lopen, willen de verstandhouding onder elkaar goed houden ook”, vertelt Lennert. En als er dan iets is wat hij als een anekdote beschouwt: “Ik studeerde in Gent samen met Brihang, soms vierden we oudejaar samen. We luisterden naar elkaars werk maar waren allebei zoekende, je wist niet altijd hoe serieus je elkaars ‘carrière’ op dat moment moest nemen.” Wie had gedacht dat ze in 2022, voor de eerste Week van de Belgische Muziek, het podium zouden delen met een gesmaakte mash-up van hun respectievelijke hits Steentje en I Remember. Zij zeker niet.

In de media voert vandaag vooral Lennert het woord, aan de keukentafel laten ze zich allebei gelden. Hoe zit de dynamiek eigenlijk tussen jullie?

Lennert: “Ik ben nog extraverter dan Janus, heb meer impulsen nodig omdat ik me sneller verveel. Als ik een idee heb moet het eruit. Janus heeft dan weer een enorme technische bagage opgebouwd en heeft meer geduld, werkt aan een sound tot die echt helemaal goed zit. Ik maak bij manier van spreken een snelle schets. Janus is degene die dat idee dan ordent en vormgeeft. We vullen elkaar aan, en dat werkt uitstekend voor ons.”

Jullie doken van meet af aan als broers de studio in?

Janus: “Eigenlijk had Lennert al een rockbandje, met een neef en wat vrienden van de Chiro. Maar de repetities in de living werden onze ouders wat te luid, en pa zorgde ervoor dat de garage akoestisch geïsoleerd werd. In die garage stond ook mijn dj-set, en de combinatie van die twee werelden – rock en elektronica – in één ruimte moet de aanzet gegeven hebben tot wat wij nu doen. Ik maakte al in 2009 geluidsopnames van Lennerts band. Als we dan onder ons twee in de garage zaten, begonnen we daar wat mee te spelen.”

(lees verder onder de foto)

Lennert: “Iedereen dacht dat ‘mijn’ band waarmee we op festivalletjes in de streek speelden, zou doorgroeien. Dat projectje van Lennert en Janus daarentegen bekeken ze toen als iets ‘om te lachen’. Het wás ook wel heel experimenteel. (lachen) Maar we hadden ook snel door dat het publiek wel opkeek van de bijzondere combinatie die we maakten.”

Het werd ‘elektropunk’ genoemd.

Janus: “En dat klopte ook voor ons. We wilden vooral het idee achter de fysieke punk – geen grenzen, doen wat je wil – uitdragen. En waarom zouden gitaren en synthesizers niet samengaan?”

Lennert: “Maar dat is doorheen de jaren wel geëvolueerd tot wat we nu brengen: zeg maar elektropop met een hoek af, maar nog altijd vanuit hetzelfde idee en met dezelfde invloeden.”

Waar ontstond dan toch het idee om samen voor muziek te kiezen?

Janus: “Dat groeide doorheen de jaren. Ik wilde de richting elektronica uit, met machines bezig zijn. Ik nam computers uit het containerpark mee naar huis om ze daar uit elkaar te vijzen, puur uit interesse. En dan leerde ik bij… of ik deed iets fout. De plomb is hier regelmatig gesprongen in die dagen. Onze ouders hadden écht veel geduld met ons. (lachen) Met mijn spaargeld kocht ik ook cd-spelers en zo, om mee te experimenteren, ik maakte compilaties, maar nooit met een muziekcarrière in gedachten.”

“Bovendien mochten we ook wel van alles proberen in het atelier van onze pa, die klusjesman en decorbouwer is. Zo laste ik in 2012 een keyboard op de veer van een oud schommelpaard, zodat Lennert er vrijer mee om kon springen op het podium.”

Lennert: “Hadden we gezien bij Wax Dolls. (lacht) Maar het geeft precies weer hoe wij werken: we doen de dingen graag zelf. De foto’s voor deze reportage werden gemaakt door de vriendin van Janus, mijn vrouw zorgde voor de styling ervan. Als we het gevoel hebben dat een ander iets beter kan, geven we dat graag uit handen en betalen we er ook de juiste prijs voor. Maar als we denken dat we het zelf kunnen, proberen we dat eerst. Zelfs de lichtshow bij onze optredens is meestal zelfgemaakt.”

Janus: “Daar komt dan wat gevloek bij te pas, maar we leren er ook veel van.”

Jullie hadden ook net zo goed geen muzikanten kunnen zijn?

Lennert: “Absoluut! Ik zat aan de kunstacademie in Gent en overwoog om voor film te kiezen. Striptekenaar worden sprak me ook aan, tot ik op YouTube een dag uit het leven van een striptekenaar zag passeren. Zo saai! Maar met het winnen van de Rock Rally 2012 werd het me duidelijk: ik maak gewoon echt heel graag muziek.”

Janus: “Ik durfde die keuze niet meteen te maken. Ik heb meer zekerheid nodig dan Lennert, ik wilde een bachelor elektronica-ICT aan de Hogeschool PXL halen. Dat zou mijn plan B worden. Maar dat is me niet gelukt, deels door de moeilijke combinatie van school en stages met onze optredens. Gaandeweg besloot ik dan toch voluit voor Compact Disk Dummies te kiezen.”

“Janus heeft altijd wel een plan B, ik heb dat nooit”

Lennert: “Dus Janus is nu een drop-out zonder diploma, en ik heb een master in de beeldende kunsten op zak! (lacht) Het zegt wel iets over ons onderwijssysteem. Naar mijn diploma heeft in al die jaren nog geen kat gevraagd. Maar als de leraars van Janus destijds zouden zien wat hij nu klaarspeelt op het vlak van elektronica: ze zouden beschaamd zijn dat ze hem toen geen kans gaven.”

Het visuele is voor jullie duidelijk ook belangrijk. Is er iets als een imago dat jullie willen neerzetten?

Lennert: “We weten vooral wat we niet willen op dat vlak: foto’s op een spoorweg in zwarte outfits bijvoorbeeld. Er is al veel van hetzelfde gemaakt. Ik ben altijd sterk geïnspireerd geweest door bands die hun eigen leefwereld creëren, zoals Gorillaz. Ik mis toch wel een beetje kleur en fun in de muziekscene. Meer dan naar een imago gaan we dáár dus naar op zoek. En daarom werken we ook graag samen met mensen die wilde ideeën durven te hebben. Of zo’n idee al of niet haalbaar is, zal nadien wel blijken.”

Jullie willen niet in een vakje geduwd worden?

Lennert: “Alleen in het vakje ‘dummies’.”

Janus: “Maar wel professionele ‘dummies’.”

Er is sowieso veel: behalve jullie eigen muziek en shows, zijn er de reclamejingles, soundtracks voor tv-series, jullie werken mee aan ‘De Ideale Wereld’, aan podcasts voor StuBru… Nood aan variatie?

Lennert: “Het een leidt zo’n beetje tot het ander. We krijgen een aanbod en als dat voor ons klinkt als een avontuur, springen we er bovenop. We dagen onszelf graag uit. Maar we doen die projecten altijd vanuit nieuwsgierigheid, niet vanuit de gedachte een zo groot mogelijk publiek te bereiken.”

Janus: “We proberen veel uit, maar willen in de eerste plaats bekend blijven om de muziek die we maken. Het is niet de bedoeling dat we typetjes worden.”

Ik heb jullie teksten niet tot op het bot geanalyseerd…

Lennert: (geruststellend) “Dat hoeft ook niet.”

… maar ze klinken een stuk minder vrolijk dan jullie muziek.

Lennert: “Dat klopt. Het is zoals ik in elkaar zit: ik hou van de muziek die we maken, maar als ik dan aan de teksten begin, vallen die dikwijls donker uit. Het is iets wat ik nu wel wil doorbreken. We werkten de laatste tijd samen met verschillende mensen, onder wie Merol. Zij vertrekt vanuit een concept, schrijft een tekst en daarop werkt ze de muziek uit. Dat heeft mij nieuwe inzichten gegeven voor de toekomst.”

Janus: “Eens samenzitten met anderen, of daar dan samenwerkingen van komen of niet, zorgt wel voor nieuwe inspiratie. Onder ons twee dreigen we al sneller vast te zitten. Maar we gaan daarom niet plots iets heel anders doen, hé.”

(lees verder onder de foto)

Lennert: “Neen, maar ik wil wel streven naar nog meer eerlijkheid. Schrijven vanuit het gevoel dat ik op een bepaald moment heb, en dat gevoel twee jaar later nog altijd kunnen herkennen: zo zat ik tóén in mijn vel inderdaad. Tot nu toe bleef ik misschien te veel hangen in cryptische omschrijvingen, daar wil ik van af.”

Het is bekend dat jullie al enkele keren gevraagd werden om deel te nemen aan ‘Liefde voor Muziek’, maar weigerden. Daar verandert 2023 niets aan?

Lennert: “Zeg nooit nooit. Maar het hangt af van wat we kunnen doen, en met wie. We moeten er goesting in hebben, en toch iets als een klik met de andere artiest voelen. Ook zoiets moet vanuit de passie groeien, niet vanuit de gedachte dat we nu eens een cover gaan maken die gegarandeerd een hit op Q-music wordt. En bij sommige van die covers, met alle respect, heb ik dat gevoel toch wel.”

Wat staat er verder op stapel dit jaar?

Lennert: “We vieren in elk geval op vrijdag 10 februari de tiende verjaardag van The Reeling met een feestje in de Vooruit. Dat is uitverkocht, maar voor de liefhebbers: de ep met The Reeling zal vanaf dan weer op vinyl te verkrijgen zijn. En met ons dj-project Silver Sisters brengen we er ook een funky versie van The Reeling.”

“Over die eerste ep, Mess with Us, hoe die ontstaan is en wat er allemaal uit volgde, maken we ook een minidocumentaire, samen met Sjoerd Tanghe. En er komt nieuwe muziek aan dit voorjaar. We doen iets voor Record Store Day in april, maar daar kunnen we nog niet meer over vertellen. En we hebben muziek gemaakt voor de opera Kruistocht in spijkerbroek, naar het boek van Thea Beckman. Ik kijk er enorm naar uit: twee weken repeteren met een orkest, in een operazaal, weer iets wat we nog nooit deden.”

Janus: “We hebben zelfs nog nooit een opera gezien…” (lacht)

En waar maken jullie in 2023 werk van op niet-muzikaal vlak?

(Tegelijk:) “Onze verbouwingen. Die moesten eigenlijk al af zijn.”