Dokter Dany Verstraete is een fervente fan van de fiets en is dus niet toevallig voorzitter van Bikers Varsenare. Dit jaar overschrijdt hij het magische aantal van 100 cyclo-côteursritten, zeg maar langeafstandsritten met de nodige hoogtemeters.
Een cyclo-côteurrit uitrijden is al geen geringe prestatie. Dergelijke ritten worden door de Waalse wielerbond gehouden en kennen een afstand van minstens 150 kilometer en de wielertoerist moet minstens 2.500 hoogtemeters overbruggen (zeg maar anderhalve col buiten categorie). Op zijn minst telkens een miniversie van Luik-Bastenaken-Luik dus. Enkel één Vlaming reed al meer dergelijke ritten, omdat Dany Verstraete het nu op 62-jarige leeftijd wat kalmer wil aandoen. “Ik heb altijd al veel interesse gehad voor sport. Op mijn tweede verhuisden we naar Oostende, met voor mijn ouderlijk huis de voetbalterreinen van AS Oostende (het Albertpark). Zo kreeg ik als kind al snel de voetbalmicrobe te pakken. Straatvoetbal was toen daar nog mogelijk, we maakten zelf minidoelen en die stonden op straat, al dienden ze wel eens verplaatst te worden als er een auto passeerde”, lacht Dany Verstraete.
Geen uitblinker
“Op mijn 17de speelde ik mee in het tweede elftal van ASO, dan begonnen de studies en op 20 jarige leeftijd speelde ik voor Hermes Oostende en toen ik afstudeerde ging ik naar FC Varsenare en speelde zeer lange tijd bij het eerste elftal. Ik werd daar ook bestuurslid en ook lange tijd ondervoorzitter, met de betreurde Gilbert D’Hondt als voorzitter. Op mijn 38ste hield ik het voetbal voor bekeken en was ik nog enkel ondervoorzitter. Een jaar lang deed ik niks, enkel wat tennissen. Maar daar was ik geen uitblinker in en de kilo’s kwamen bij. Uiteindelijk tilde een vriend me op de fiets en zo begon het fietsavontuur in 1993. Niet dat ik meteen geweldig begonnen ben; mijn eerste fietsrit was naar Houtave en terug, 20 kilometer ver… Maar de fietsmicrobe kwam er wel. Sinds 1993 reed ik liefst 203.000 km.”
16 x op mont ventoux
Dany is huisarts in Varsenare sinds 1978. Een tijdsintensieve hobby als fietsen combineren met een praktijk is een kwestie van organisatie en van begrip. “Ik heb enkel de tuin en de fiets als hobby”, stelt hij. “Het beroep van huisarts is al eentje die vaak werkdagen van 12 uur oplevert. Gelukkig is mijn vrouw Nadia erg begripvol en gaat ze hierin mee. Voor een dergelijke fietsrit in de Ardennen ben je immers telkens meer dan een dagje kwijt. De voorbereiding voor een tocht is me wat, vanaf de woensdagavond moet ik momenten stelen: fiets op orde stellen, kledij en voedsel klaarleggen… Alles moet klaar staan voor ik vertrek op vrijdagavond na de laatste patiënt, zodat ik maar vlug in te laden heb. En dan ben ik vaak van vrijdagavond tot een stuk in de zondag weg naar het zuiden van België. Maar als we op reis gaan, laat ik de koersfiets links liggen. In de laatste drie jaar, met bestemming Provence, fiets ik met mijn vrouw bijna dagelijks fietstochten van 30 tot 40 kilometer. We zien de Mont Ventoux liggen, maar de koersfiets blijft op stal. Nu, ik heb deze legendarische col toch al 16 keer beklommen hoor!”
Geestelijk gezond
Fietsen is gezond, zowel fysisch als psychisch. “Je zorgen kan je tijdens het fietsen opzij zetten. En fysisch krijg je tijdens het fietsen een afscheiding van endorfines die je zeker na het fietsen een happy gevoel geven. Maar de lange afstanden worden zeker met de leeftijd veel beter verteerd, alhoewel de gemiddelde snelheid met de jaren afneemt. Je ziet en geniet van de landschappen en je hoeft geenszins tot het uiterste te gaan. Doseren is steeds mijn moto geweest. Ik zou het eigenlijk iedereen aanraden, maar wel elk naar eigen vermogen. Het is gezond als je niet overdrijft en je luistert naar je lichaam, het is een motivatie om gezonder te gaan leven zeker als je in groep gaat fietsen.”
“Maar er is ook een keerzijde: fietsen brengt vaak kwetsuren met zich mee, overbelastingsletsels en gevolgen van valpartijen. Valpartijen zijn inherent aan fietsen. Mijn eerste zwaar ongeval was een aanrijding met een wagen met als gevolg een gebroken onderkaak. Een tweede zwaar ongeval, een crash omwille van een put in de weg, leverde me een handbreuk op. De vijzen en plaat in mijn hand zijn een blijvende herinnering.”
Mooiste rit
De mooiste rit volgens mij is de rit van Vaux sur Sure, de tweede zaterdag van mei (Ardennes Eifel Classic) : lastig, maar enorm mooie landschappen in het Groothertogdom Luxemburg. Deze tocht wordt van dichtbij gevolgd door Les Boucles de la Semois in Bertrix (tweede zaterdag van juni). Een fietsreis waar ik altijd een mooie herinnering aan overhoud zijn de vierdaagse ritten in Mallorca met mijn vriend, kinesist Eddy Willems. De zwaarste door mij gereden rit is de Criquiélion in La Roche, eenvoudig weg omdat deze tegen de tijd is. Ik raad dit enkel aan voor geoefende fietsers die werkelijk een uitdaging willen aangaan. Maar mijn voorkeur gaat dus uit naar de cyclo-côteurritten, waarvan ik er nu al 102 op de teller heb sinds 2002. Tot twee jaar terug was ik recordhouder, maar omwille van de leeftijd doe ik het wat rustiger aan. Al fiets ik nog altijd een tiental weekends in de Ardennen, hoor. Fietsen is genieten, en ik hou er niet van om steeds rond onze kerktoren te blijven fietsen, daarom onze uitstapjes naar de Ardennen De laatste jaren gaat mijn clubgenoot en goeie vriend Urbain Van Acker steeds mee. We hebben een vaste slaapplaats in Bertrix, daar ben ik kind aan huis geworden. De Ardennen zijn voor mij schitterend om te fietsen en ik verlang elke winter naar de openingsrit in het eerste weekend van maart in de Gaumestreek.”
(Patrick Anthone)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier