Niet ver van de Zeedijk in Wenduine kan Yvan Guilini zich uitleven in zijn appartement op de gelijkvloerse verdieping op zijn ultramoderne keyboards, waar 1001 klanken uit komen. We brachten een bezoek en spraken met Yvan over zijn muzikaal én privéleven, want ondanks zijn 74 jaar gaat hij nog iedere dag werken. Het was ook 25 jaar op muzikaal vlak stil rond Yvan Guilini. Eind de jaren zeventig was hij een heel populair muzikant. Daar komt nu terug verandering in met het album ‘Music Forever’, een cd die zelfs in China en Australië uitkomt, met dank aan zijn enige dochter Carolina uit Berendrecht die zijn zakelijke belangen regelt. Yvan werkte drie jaar lang aan deze nieuwe cd, waaronder twee jaar intens. Als extraatje – enkel mogelijk wanneer je ter plaatse een bezoek brengt ! – kregen we een privé-optreden van Yvan, die een gloednieuw nummer aan ons liet horen. We kregen er kippenvel van. Componist Yvan – die om te interviewen geen spraakwaterval is en dat geeft hij ook zelf toe – wordt een ander man wanneer hij de toetsen van één van zijn keyboards mag bespelen. Hij sloot zijn ogen en we bemerkten niets anders dan emotie in zijn gezicht wanneer hij enkele minuten dat nieuwe nummer speelde, zonder partituur. “Ik heb het al 60 keren ingestudeerd. ’t Zit er nu bijna volledig in”, glimlacht hij.
Je bent 74 jaar en je werkt nog praktisch iedere dag op een bouwwerf. Ben je verslaafd aan werken ?
Yvan : “Ik heb een eenmansbedrijf en werk graag. Ik werk voor diverse firma’s als onderaannemer. Het werk dat ik doe is niet van het minste. Ik zit in de afbraaksector. Soms werk ik in de hoogte, soms is het trekken en sleuren. In al die jaren was ik nog nooit ziek. Ik werk in Brussel, Gent of waar ze mij ook vragen. Ik werk graag en doe mijn werk graag, anders zou ik het niet zolang volhouden. Werk ik, dan sta ik iedere dag tegen 5 uur op en dan vertrek ik naar mijn werk. Ik werk negen uur per dag, zonder verplaatsing inbegrepen.”
Waarom doe je dat nog op uw leeftijd, wanneer je hier de mooiste hobby hebt, namelijk muziek mogen en kunnen componeren ?
Yvan : “Ik heb méér dan 20 jaar geen muziek aangeraakt. Vroeger maakte ik muziek, maar ik bleef ook een werkmens hé. Door dochter Carolina en door de vraag van goede kameraad Chris De Brakeleer ben ik terug begonnen.”
Heb je spijt dat je jaren niet met muziek bezig bent geweest. Was je het beu ?
Yvan : “Van de ene op de andere dag was ik het kotsbeu. Of ik een ontgoocheling meemaakte op dat gebied ? Wie maakt er geen ontgoochelingen mee, maar daar kom ik niet op terug. Dat is verleden tijd. Ik deed al mijn materiaal weg. Pas twee jaar terug ben ik weer begonnen. Ik ben eveneens terug beginnen componeren. Na al die jaren is het tussen de oren veel rijper geworden. Ik componeer nu melodieën en akkoorden, die ik vroeger niet ontdekte.”
Is het niet spijtig dat je nu dergelijke composities wel kan brengen en dit pas na zoveel jaren van stilte.
Yvan : “Absoluut niet. Ik ben altijd blijven werken en ik werk nog altijd. Ik zal zeker werken tot ik dood val ( lacht ).”
Je bent geboren in Brugge, je woonde in Sint-Michiels, je werkte vele jaren in Hertsberge aan een prachtige woning en nu woon je al zeven jaar in Wenduine. Ga je graag wandelen langs de ruisende zee ?
Yvan : “Ik ben geen fanaat van de zee, echt niet. Het is dichtbij, maar ik kom er niet veel. Maar ik stoor hier niemand. Links en rechts zijn het garages. De meeste muziek maak ik ’s nachts, vooral tijdens het weekend.”
Wat heeft Wenduine dat andere gemeenten of steden niet hebben ? Waarom ben jij hier zo gelukkig ?
Yvan : “Ik voel mij hier goed en ik stoor niemand met mijn muziek. De mensen zijn hier vriendelijk. De bewoners vertellen aan mij dat ze mij op tv zagen, informeren naar mijn muziek. Dat vind ik geweldig, maar ik vertoef toch het liefst op mijn eigen.”
Wat zijn de mooiste momenten uit je carrière en dus voor je stopte met muziek ?
Yvan : “Dankzij mijn muziek leerde ik 27 landen kennen. Ik toerde twee jaar lang. Ik leerde veel mensen kennen. Ik denk nog vaak terug aan mijn bezoeken in Israël en Noorwegen. Heel mooie, wat moet ik zeggen : mooie madammen ( lacht) . Maar ik ben een heel brave muzikant geweest hoor. Ik werkte op cruises. Ik moest mee aan boord en dan met al dat materiaal van boord om in hotels als entertainer op te treden.”
In uw genre was jij dan een beetje de Nicole & Hugo die ook lang op cruises werkten ?
Yvan : “Op het schip zelf zat ik in de bar van het zwembad en daar verzorgde ik entertainment tijdens de aperitief. Ik werkte een half uur per dag. Ik moest dus maar een beperkt aantal uren per week werken. Saai ? Zo saai was het niet, want om de veertien dagen zaten er nieuwe mensen op het cruiseschip. Ik leerde dus telkens andere mensen kennen. Ik zag veel landen, zonder dat ik maar één euro moest uitgeven. Ik had aan boord de volledige vrijheid. Ik had een cabine met vier bedden ( lacht) .”
Een moeilijke vraag : hoeveel lp’s en cd’s heb je verkocht ? Hoeveel goud en diamant ?
Yvan : “Och, dat kan ik niet zeggen, maar ik verkocht toch zeker 1 miljoen platen. ‘Winter Memories’ is een échte wereldhit geworden en nu nog altijd. Dat wordt nog altijd gespeeld.”
Je ontvangt dus nog altijd royalties voor dit nummer ?
Yvan : “Maar geld dat moet van de andere kant van de wereld komen, daar mag je lang op wachten hoor. Er blijft ook veel aan de vingers kleven. Het komt maar weinig voor dat er plots nog royalties op mijn rekening worden gestort. En veel van die 1 miljoen platen waren verzamelaars, waar méér dan één artiest op stond.”
Werd je rijk met je muziek ?
Yvan : “Ja, in het hoofd, niet op de rekening. Eén wereldhit wil niets zeggen hé. Ik leefde ook goed.”
Zijn er bepaalde momenten uit de jaren zeventig/tachtig die je nog blijft koesteren ?
Yvan : “Ik bezocht ook alle kazernes van het leger in Duitsland. Na ‘Ondek-de-ster’ op tv mocht ik daar gaan optreden. Twee maanden later kwam ‘Winter Memories’ uit. Ik verkocht 100.000 singles in zes maanden in België en 50.000 lp’s. Dit voor een instrumentaal product. Dat was wel de max, daar denk ik graag aan terug.”
Ben jij de man die het publiek de instrumentale muziek leerde ontdekken ?
Yvan : “Toen ik ermee begon, was het alvast iets nieuws : de synthesizer. Ik gebruikte dat instrument niet als elektronisch middel, wel melodieus.”
Is papa Yvan gelukkig dat enige dochter Carolina ook ooit in uw muzikale voetsporen stapte ? Je kan toch niet ontkennen dat ze in die wereld nooit iets betekende. Uw dochter stond met Game Records aan de wieg van Def Dames Dope tot BB Jerome, toch allemaal grote namen.
Yvan : “Ruim 30 jaar geleden stuurde ik Carolina in plaats van mij naar de muziekbeurs Midem in het Zuid-Franse stadje Cannes. Ik ging één keer naar de Midem, maar dat was niet mijn ding. Er is een groot verschil tussen muziek maken en muziek verkopen. Carolina heeft daar een grote carrière in gemaakt. Zij is de enige die een Belgische groep live op de BCC kreeg. Daar geraak je niet zomaar binnen hé. Mijn muziek draaide ook op BBC-radio. Doe haar dat maar eens na.”
En na zoveel jaren zei Carolina : allez papa, ’t wordt tijd dat je weer gaat componeren ?
Yvan : “Op 19 maart 2017 schakelde mijn dochter haar hulplijn én mijn goede vriend Chris De Brakeleer in. Veertien dagen later liet ik aan de telefoon al iets horen aan mijn dochter. Ik was terug vertrokken met componeren en ik ben niet meer te stoppen ( lacht ). Aan het album zelf werkte ik drie jaar, waaronder twee jaar intens. Het duurde een periode tot ik nieuw materiaal had aangekocht. Die Hammond van 1958 de B3 maken ze nu niet meer. Je krijgt daar een sound uit die fantastisch is. Ik haal daar zoveel uit.”
Hoe ontstond dan het idee om een nieuw album uit te brengen ? Je zei recent : “Dit mag mijn muzikale testament worden.”
Yvan : “Ik ben terug begonnen en dus wilde ik muzikaal iets achter laten. Dat meen ik. Ik zie mijn jongste cd ‘Music Forever’ inderdaad als mijn muzikaal testament.”
Ben je bezig met de dood ?
Yvan : “Absoluut niet. Ik zit er niet mee in. Ik zit wel ermee in op welke manier ik deze wereld zal verlaten. Ik ben niet bang om ziek te worden. Moet ik ziek worden, dan zal ik ziek worden. Ik ben nu nog nooit ziek geweest, maar morgen kan het anders zijn. Ik ben gelukkig en zolang ik kan werken, zal ik werken.”
Vertel zelf eens wat meer over uw nieuw album ?
Yvan : “Mijn nieuw album is een muzikale trip rond de wereld, geïnspireerd op de muziekstijlen die ik leerde kennen tijdens mijn vroegere wereldtournee. Op ‘Music Forever’ hoor je dertien verschillende karakters van muziek. Zowel heel romantisch naar ook very jazzy. Het ene nummer heeft niets te zien met het andere nummer. We namen een viertal nummers op met groot orkest. De start begon altijd met mijn ‘speelgoed’, mijn instrumenten hier in Wenduine. Je hebt er alle klanken in : 500 daar, 200 daar, terwijl je er maar enkele van gebruikt. Ik heb niets nodig, heb begeleiding, kan alles zelf doen. Ik nam de basis op in mijn studio en dan nam ik dat op in de grote studio. Daarna vroeg ik raad aan iemand uit Zwitserland. Samuel Jonckheere groeide op in Hertsberge. Hij zette ooit nog steentjes op mijn stelling toen ik mijn huis aan het bouwen was in Hertsberge. Hij mocht als jongeman mijn materiaal gebruiken. Op 18-jarige leeftijd zag ik hem op de Nederlandse tv in het koortje van Barry White. En zo is hij verder in die muziek verzeild geraakt. Hij schreef al muziek voor zeven films, werkte met Prince, Lady Gaga… Sammy dirigeert 70 man. Wat een talent ! Ik ben blij dat hij aan mijn album meewerkte. Nu woont hij in Zwitserland. Hij trouwde daar en heeft nu de Zwitserse nationaliteit. Hij heeft alle prijzen van muziek die je maar kan opnoemen. Hij werkt met de grootste namen.”
Op je cd staat ook natuurlijk ook ‘Winter Memories’. Je kan dit nummer niet loslaten ?
Yvan : “Inderdaad, daarmee is het voor mij allemaal begonnen. Op mijn cd staat de originele versie van 3.01 minuut. Het blijft een mooie instrumentale song. Of er een nieuwe ‘Winter Memories’ op staat ? Het liedje ‘Mélancolie’ werd al méér dan 80.000 keren bekeken op sociale media. Dat wilt al iets zeggen. Ik kom terug vanuit het niets. De jeugd kent mij niet, maar toch leren ze mij nu wel kennen.”
Je bent nu 74 jaar, maar heb je nog muzikale dromen ?
Yvan : “Ik heb opnieuw de muzikale microbe te pakken. Ik ben nu al bezig met mijn tweede cd. Ik ga ook terug optreden. Van zodra het weer mag, trek ik terug naar ’t podium. Het is door Chris De Brakeleer – waar ik 25 jaar mee werkte – dat ik terug zal touren. Ik had een trio Eddy, Chris en ikzelf. We speelden wat af onder de naam ‘Yvan Guilini’. We brachten nummers van Frank Sinatra, Engelbert Humperdinck, enz. Het was een mooie tijd…”
Het is geen nadeel dat je dochter zo ver woont ?
Yvan : “Carolina woont in Berendrecht bij Antwerpen. We horen elkaar iedere dag aan de telefoon. Zij doet de zakelijke kant. Mijn cd komt uit in Nieuw-Zeeland, Australië, enz. Ook Rusland, China, enz. volgen. Het voordeel van mijn muziek is dat er geen taal op staat. Mensen die in de business zitten geven toe dat dergelijke muziek niet meer wordt gemaakt. Ik ben nu meer componist geworden dan instrumentalist. Toen ‘Winter Memories’ een hit werd, verkocht Roland duizenden (kleine) synthesizers. Iedereen wilde thuis zo’n instrument om erop te tokkelen. Daarop spelen was en is nog altijd leuk, maar een hit maak je niet iedere dag.” (PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier