Op woensdagavond 7 juni staat Stef Bos op het podium van de Stadsschouwburg in Brugge. Twee dagen later is hij te gast in Kursaal Oostende. Beide avonden zijn al maanden… uitverkocht. De joviale zanger – afkomstig uit Nederland – uit Wachtebeke met tweede verblijfplaats Zuid-Afrika blijft als artiest scoren en door zijn medewerking aan ‘Liefde voor Muziek’ is hij nu nog populairder. “Zag je dat net? Drie zo’n jonge mensen die om een foto kwamen vragen. Dat komt door ‘Liefde voor Muziek’. Deze generatie keek naar dat VTM-programma en leerde mijn liedjes kennen. Dat programma zorgde dus inderdaad voor een boost aan mijn zangcarrière”, bekent de zanger voor zijn optreden in De Spil in Roeselare.
Op 21 maart jl. bracht Stef zijn nieuw album ‘Bitterlief’ uit. Eén maand later begon hij aan een tournee rond dit album, zowel in ons land als in Nederland. Tot eind juni is hij daarmee zoet, waarna er nog talrijke plannen in zijn agenda staan. Stef heeft het druk, heel druk, maar toch beseft hij dat zingen niet alles is. In het voorjaar van 2022 verloor hij twee dierbaren en ook zijn zoon geraakte ernstig gewond in een verkeersongeval. “In die tijd voelde ik hoe je opeens uit de werkelijkheid kan worden geslingerd en als kleine kwetsbare mens in die grote ruimte staat van tijd en universum, waar ons leven aan een mooie maar ook zijden draad hangt, zonder dat we het vaak beseffen”, bekent hij. “Misschien werd het mij toen pas echt duidelijk waarom mijn producer Jo Francken zocht naar songs zonder houdbaarheidsdatum, want opeens leek het de soundtrack te zijn van mijn leven, zoals het was en is op dat en dit moment.”
‘Bitterlief’!: vertel daar eens wat over?
Stef: “Ik ben heel tevreden over dit album. Ik vond het een feest om eraan te werken, maar dat had te maken met die producer en met die band waarmee ik nu toer. Ik werkte met o.a. de producers Jo Francken en ook met Pieterjan Maertens uit de regio Roeselare. Dat is een groot talent. Er zat één West-Vlaming en één Antwerpenaar op mijn rug om die plaat uit te werken. Die Antwerpenaar zei dat ik hetzelfde moest zingen, maar die West-Vlaming zei: die tekst zeg, je kan dat toch nog beter? Ik schrok niet van die reactie, ik vond dat juist fantastisch. Ik heb 25 jaar m’n eigen platen geproduceerd, samen met de band. Nu vond ik het fijn om die teugels uit handen te geven. Jo kwam dan met die andere bandleden af. Ik vond het nu een geweldig avontuur en deze cd is de weerslag ervan. Ik ben echter nooit zo bezig met het resultaat qua verkoop, maar die cd doet het wel heel goed.”
‘Als Niemand Haar Ziet’: hoe kwam die song tot stand?
Stef: “Ik schreef dat liedje tijdens corona en dat had toen vooral betrekking over mij, want de eerste titel was ‘Als Niemand Me Ziet’, het ging over mezelf. Omdat ik veel thuis zat en ’s nachts zat te spelen, dacht ik: eigenlijk ben ik het beste als niemand mij ziet. Ik begon dat in een tekst te gieten. Op het einde van corona speelde ik dat. Toen hoorde Jo dat liedje en hij zei dat ik dat moest herwerken alsof het over een vrouw zou gaan. Dat is een mooi voorbeeld hoe we werkten aan die plaat. Ik vond dat een goed idee, want het origineel bestond toch al. Dat is dus een heel goed voorbeeld hoe die plaat tot stand kwam.”
Het is voorbij ‘Liefde voor Muziek’, een terugblik?
Stef: “Een goede bende! Het was een fijn muzikaal avontuur. Als je in Spanje bent en je bent erbij, dan is dat daar hoogtij. Dat wordt dan een half jaar later uitgezonden, maar dan ben je al terug bezig met iets anders.”
Tevreden met uw eigen muzikale resultaten én met wat uw collega’s ervan maakten?
Stef: “Natuurlijk vond ik dat fijn. Ik vind het tof als andere mensen een nummer van je interpreteren, want dat is een compliment voor de liedjesmaker. Ik sta heel graag op een podium, maar als er niets wordt gemaakt, dan ben ik niet meer thuis. Ik sta op een podium omdat we een nieuwe plaat maken, maar als we niets meer maken dan gaat het niet goed met mij. Ik moet bezig blijven.”
Zorgt dit programma voor een extra boost aan uw carrière?
Stef: “’Beste Zangers’ zorgde in Nederland voor een gigantische impuls. Binnen twee weken speel ik terug in Nederland en na drie jaar zing ik daar nog altijd voor volle zalen tot 2.000 mensen. Dat duurt al enkele jaren lang. In dit land zal ‘Liefde voor Muziek’ nieuwe mensen aantrekken, maar bij mij zaten de zalen al vol. Vorig jaar deed ik Ahoy. ’s Nachts reed ik terug naar Vlaanderen. Dat was een topavond voor 5.000 mensen, maar ik had wel de intimiteit gemist omdat het te groot is. In ‘kleine’ zalen voel ik de mensen en natuurlijk zorgt dat voor een effect. Jonge mensen komen nu ook spontaan naar mij voor een foto, leuk.”
Vorige week hoorde ik van Günther Neefs dat jullie door ‘Liefde Voor Muziek’ misschien gaan samenwerken. Correct?
Stef: “We gaan inderdaad samen een liedje maken. We zijn ook leeftijdsgenoten. Ik ken Günther al van vroeger, omdat ik daar ooit voor schreef. Günther en ik zitten in dezelfde wereld, we zijn nette jongens. ’s Nachts was het in Spanje nogal feest. Günther en ik hadden elkaar in het vizier. Er was een heel mooie synergie in de groep, maar wij waren precies de ‘vaders’ van de groep. We hielden ze altijd een beetje in toom.”
Vertel één van je hoogtepunten binnen ‘Liefde Voor Muziek’?
Stef: “Ik denk vooral aan de ‘vergeetmuziek’, waardoor ik uit m’n comfortzone ging. Maar ik was met alles eigenlijk tevreden, zoals mijn eigen versie van ‘Purpere Hei’ als een soort ode aan het Vlaamse lied van voor de oorlog. En natuurlijk de song ‘Dit Is Wat Je Weten Moet’ als een bewerking ‘Dit Is Wat Mijn Mama Zei’. Ik herschreef het met m’n kinderen in het achterhoofd. Het is een herhaling van de versie van Metejoor, maar mijn eigen versie had ook op ‘Is Dit Nu Later’ kunnen staan.”
Vorig jaar in januari maakte je een donkere periode mee met het verlies van twee dierbaren en je zoon die op de rand van het leven balanceerde…
Stef: “Inderdaad, mijn schoonzus overleed begin januari 2022. Twee weken later kwamen m’n schoonouders een ongeval tegen, met m’n twee kinderen in de auto. Wij reden daar tien minuten achter. Mijn schoonmoeder overleed. We wisten toen ook nog niet of onze oudste zou overleven, maar nu klimt die al terug de Tafelberg op. Dan is muziek zingen maar bijzaak. Ik leerde zoveel uit die periode. De impact van twee mensen die in twee weken overlijden en je eigen kind die aan een zijde draad hangt, dan word je een ander mens en ik zelf een aangenamer mens. Ik koester nog méér het gezinsleven. Gisteren ging ik met m’n zoon voor de eerste keer uit eten in Antwerpen. Hij is nu dertien, dan heb je al een gesprek over het leven. Zàlig. Dat is nu veel belangrijker geworden. Dat was het al, maar door die tegenslagen… Ook vanavond op het podium. Er zit heel veel rust in mij. Als ik heel eerlijk ben: ik had een mening over van alles, maar vanaf dat moment is niet weten de meest interessante vorm van iets weten.”
Tijdens onze babbel vorig jaar op het terras in Lokeren zei je: ‘Ik zou eens een programma willen maken over ‘wat mag een man eigenlijk nog wel doen?” Ben je één jaar later nog die mening toegedaan dat een man zich in tijden van #MeToo heel rustig moet houden?
Stef: “Dit programma is bijna klaar! Ik heb een cd in m’n hoofd ‘De Mannen’, de twaalf liedjes zijn al zo goed als klaar. Ik ga daarmee toeren, maar wel een heel beperkte periode. Misschien maar twee weken. Met enkel mannen in de zaal? Dat zou leuk zijn, maar niet haalbaar. Vrouwen kunnen ook iets uit die voorstelling leren hé. Maar wàt zijn mannen? We zitten in een tijd met non binaire eskimo’s, transseksuele behoeften… De liedjes gaan over verwarde mannen of sterke mannen, een type als jij. Iedereen herkent zich wel in een type. Ik kom dus mijn belofte na.”
Je kwam wel één belofte niet na. Ooit zei je tijdens één van onze interviews bij de VRT dat gewoon met iemand praten de aanleiding kan zijn om een nieuw lied te schrijven. Toen zei je dat ons gesprek een aanzet was voor een nieuw lied, maar tot op heden vernam ik nog niet dat er iets uit de bus kwam.
Stef: “Oei, is dat waar? Dan moet ik daar dringend werk van maken (lacht). Goed dat je mij daaraan herinnerde. Wij kennen elkaar al heel lang. In gesprekken die ik heb, kan inderdaad een liedje ontstaan. Ik zal dan wel dingen hebben gezet en door zo’n soort gesprekken komt er van alles in beweging. Maar een nieuw liedje rond PADI… We gaan daar even moeten over nadenken…”
Wat doe je nog in de komende maanden?
Stef: “Optreden en nog eens optreden. Tot eind juni toer ik nog met ‘Bitterlief’. Dan ga ik meedoen met een nieuw tv-programma voor de VRT. Ik ben benieuwd, weet er niet veel over. Als we het kunnen plannen gaan we naar de ‘Ronde van Frankrijk’ voor ‘Vélo’ van Karel Van Nieuwkerke. In het najaar begin ik terug te toeren. Er zijn ook twee tv-plannen die in ontwikkeling zijn: één in Nederland en één in België. In augustus begin ik te toeren in Zuid-Afrika. In september breng ik – samen met Rob Chrispijn, de vroegere tekstschrijver van Herman van Veen – twee weken een voorstelling over ‘Alles Wat Je Niet Kan Zien’. De voorstelling rond ‘Mannen’ begin ik dan weer te spelen tijdens m’n ‘Bloemlezing’.” (PADI)
De cd ‘Bitterlief’ is te koop in de muziekwinkel en ook via de digitale kanalen te downloaden. Agenda en info Stef Bos via www.stefbos.be of www.stefbos.nl.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier