‘De kamer’, zo heet de allereerste samenwerking tussen acteur Mathijs F. Scheepers en gevierd misdaadschrijver Toni Coppers. Al komt de auteur voor het eerst immers niet met een boek op de proppen, maar met een verhaal dat enkel en alleen via smartphone of tablet te volgen is. En daarvoor hebt u de app SneakPeek nodig, speciaal ontworpen door het team van Mathijs. Het verhaal speelt zich grotendeels in Antwerpen af, maar wie Coppers de laatste jaren gevolgd heeft, weet dat een link met Oostende nooit veraf is… Vanavond om 19.30 uur geeft Toni een lezing in de bibliotheek van Koksijde.
“Het verhaal van SneakPeek begon eigenlijk zo’n vijf jaar geleden”, vertelt Mathijs. “Ik had het idee dat het misschien wel leuk was als je stiekem eens in een Whatsapp-groep zou kunnen binnenkijken. Een soort licht voyeurisme dat iedereen wel erg leuk vindt. Het is alleszins iets wat veel mensen triggert en met dat idee zijn onze eerste SneakPeeks ontstaan. Aanvankelijk via Whatsapp, maar gaandeweg hebben we dan onze eigen berichtenservice ontwikkeld via een zelfgemaakte app. Daar werden dan verhalen voor geschreven. In het begin was dat enkel in de vorm van berichtjes, maar uiteindelijk vonden we het wel een leuk plan om als mensen lijflijk met elkaar afspraken, we dat ook zouden verfilmen als een soort multimediaspektakel. Dus dat hebben we ook toegevoegd. Net als audioberichtjes die ze dan naar elkaar verzenden. Een bijzonder leuk gegeven aan onze SneakPeek, vind ik zelf dat je het niet kan bingewatchen. We geven mensen altijd een beetje eten en dan is het ook op. Je kan een bericht ook niet lezen voordat het verzonden is, bijvoorbeeld. Dat maakt het ook leuk. Als iemand zegt ‘Ik bel je terug als ik klaar ben’, dan moet je ook wachten tot die persoon effectief terugbelt en dat kan wel even duren. Dat is een extra suspense-element dat je niet in een boek of een televisiereeks kan doen, maar enkel in onze app. Al beslissen mensen natuurlijk zelf hoe ze hun notificaties instellen. Veel mensen werken overdag en kunnen dus gerust ’s avonds bijbenen wat er tot dan verschenen is. Daarin zit trouwens nog een leuk verschil met een Whatsapp. In tegenstelling tot bij die service, komen onze berichten effectief bericht per bericht binnen en is het de gebruiker die zelf kan bepalen wanneer hij iets laat verschijnen. Kort samengevat denk ik dat ik het kan omschrijven als een televisiereeks, een podcast en een boek in elkaar. Want sommige dingen zie je zoals een televisiereeks, sommige dingen hoor je zoals in een podcast en andere zaken lees je dan weer zoals in een boek. En hoe lang zoiets duurt? Goh, dat hangt altijd van de schrijver af. Sommigen duren maar een tweetal dagen, in dit geval hebben we gekozen voor tien.”
“Een boek is ééndimensionaal, een film neemt een deel van je verbeelding weg. Maar de combinatie van de twee is wonderlijk. Het weeft verschillende manieren van een verhaal vertellen door elkaar en ik moet toegeven dat ik dat aanvankelijk nog niet meteen doorhad toen ik er in het begin aan werkte”, vult Toni aan. “Je moet weten dat er mensen zijn die het écht in real time blijven volgen. En wat is er als auteur mooier dan een app die bij een verhaal over een creepy kamer precies om middernacht een onheilspellend bericht verstuurt en je als gebruiker ook nog eens een foto krijgt waarin er plotseling iets veranderd is in die kamer? Da’s echt een mooie tool die ik als boekenschrijver niet heb, die kracht om de elementen pas te lossen wanneer ik dat zelf wil. Want bij een boek, kies je immers als lezer de snelheid waaraan je het leest.” Voor ‘De kamer’ deed Coppers een beroep op twee nieuwe personages, Kim Lavigne en Bernard McLeary. Hun verhaal, ‘De Erfenis’, verscheen in januari exclusief via Standaard Boekhandel. “Dat was een buitengewoon succes dat we niet verwacht hadden, maar het wees ons er ook op dat Kim en Bernard twee heel sterke karakters zijn en hun verhaal nog niet op was. Nadien ging het eigenlijk vanzelf. Toen Mathijs en ik destijds zijn beginnen praten om zo’n thriller te maken via SneakPeek, was het dan ook bijna een evidentie dat het een Kim en Bernard zou worden. Voor Liese Meerhout heb je nu eenmaal een veel te grote achtergrond nodig en ook Alex Berger paste niet meteen in dat verhaal. Het verhaal van een boomverzorgster die op haar zesde wees wordt en verder opgevoed wordt door haar oom die bij de politie werkt en meteen ook haar voogd is, zijn heel duidelijke zaken die niet al te veel duiding nodig hebben.”
Het verhaal van ‘De kamer’ begint alvast op de sterfdag van Kims ouders, waar plotseling twee erg vreemde dingen gebeuren. Zo merken ze op dat de bloemen die op het graf van haar ouders werden gezet, plotseling verdwenen zijn wanneer ze die water willen gaan geven. Al zoeken ze er niet meteen iets meer achter en denken ze dat iemand de bloemen gewoon heeft meegenomen. Tot Kim diezelfde avond een vreemde e-mail binnenkrijgt die, zo blijkt, iemand in Bernard zijn naam naar haar verzonden heeft. Het is een bericht met de foto van een ietwat bizarre kamer. Heel ouderwets ingericht, zelfs eng. Met afbladderend behang, schimmel tegen de muren, heel oude meubels en een stoel. Tot ze Bernard daarover aanspreekt en hij enorm schrikt als hij de foto te zien krijgt. De kamer komt hem immers wel erg bekend voor uit een oud dossier. Kim kan er geen touw aan vastknopen en begrijpt nog minder waarom uitgerekend zij dan die berichten krijgt en niet Bernard. Hoe meer het verhaal vordert, hoe vreemder ze het vindt dat ze niet alleen berichten krijgt, maar ze ook wel erg persoonlijk benaderd wordt in die zaak. Beetje bij beetje komen zowel zij als de kijker uiteindelijk te weten welk verhaal er achter die kamer schuilgaat en wie haar die berichten precies allemaal stuurt.
En hoewel Coppers zelf een geboren Truienaar is en al jaren in Antwerpen woont, wordt de man de laatste jaren in één adem genoemd met Oostende. Trouwe lezers weten dat in zijn recentste werken rond ex-commissaris Alex Berger het appartement van de man en boekhandel Kafka van diens goede vriend er huizen. “Tja, de laatste jaren moet elk verhaal dat ik schrijf wel ergens een link hebben met Oostende”, geeft de schrijver toe. “Ik heb echt een zwak voor die stad. Destijds speelde mijn boek ‘Stil bloed’ zich zelfs volledig af in Oostende, maar toen de serie rond Alex Berger begon, heb ik hem er ook heel bewust laten wonen. Het is een stad waar ik enorm graag ben en die mij inspireert. We hebben er ook vrienden wonen. En dus kon dat ook voor dit verhaal niet achterblijven. Zo speelt er een specifieke winkel een rol in het verhaal en werd er onder meer gefilmd in het Cultuurcafé en een privéwoning. Dus er is toch wel een duidelijke link met de stad.” En misschien keren Kim en Bernard wel ooit nog eens terug naar Oostende, want ‘De kamer’ hoeft voor beide protagonisten geen eindhalte te zijn. “Ze inspireren toch wel, absoluut. Maar ik ga mij niet meteen vastpinnen dat het een vast jaarlijks boek zou worden. Het is aanvankelijk begonnen als een klein verhaal, dit is een volwaardig verhaal en we gaan zien wat de toekomst brengt. Het zijn alleszins twee mensen met diepgang, waar ik nog best veel in kan steken. Ook wat hun privésituatie en haar verongelukte ouders betreft, zit er best wel wat vlees aan. Dat zijn dus zeker geen personages om nu zomaar te begraven. Kijk naar Alex Berger. Ook hij kwam immers ooit ten tonele als een tussendoortje met ‘De zaak Magritte’ en heeft nu al vier boeken rond zijn persoon.”
Nu de eerste fans ‘De kamer’ ontdekken via de app van SneakPeek, blikken Toni en Mathijs alvast met een goed gevoel terug op hun eerste samenwerking. Mathijs herinnert zich nog perfect hoe die tot stand kwam. “Aan de verhalen die we gemaakt hebben, merkte ik dat de verhalen die het best tot zijn recht kwamen, degene waren die veel cliffhangers hadden. Dan kom je natuurlijk automatisch bij thrillers uit. We merkten dat zo’n thriller schrijven echt een stiel was en we op zoek moesten naar iemand die daarin bedreven was. Via vrienden werd mij Toni aangeraden als de beste verhalenverteller van het moment op vlak van thrillers en een koffie en een e-mail later, was de wederzijdse interesse gewekt en is de samenwerking begonnen.” Toni beaamt en vult aan. “Het is ook een heel specifieke manier van verhalen vertellen. Het is eigenlijk een soort televisiescript dat je maakt. Het is een verhaal zoals een boek, maar opgemaakt als een script. Je moet beslissen waar je tekst geeft, waar beeld, waar audio… Dat duurt behoorlijk lang om dat juist te zetten en je moet er vooral de tijd voor nemen. Zeker omdat het een zeer specifieke materie is. Destijds heb ik als script editor van mijn eigen reeks op VTM al wel eens mogen proeven van hoe scenario’s in elkaar zitten, maar ik geef graag toe dat de kennis en kunde van Mathijs op dat vlak echt wel een must was. Hij weet perfect hoe scripts in elkaar zitten en weet hoe hij scènes tot leven kan brengen. Eigenlijk kan je stellen dat onze twee expertises in dit verhaal eigenlijk mooi samengebracht werden en dat is prachtig is om te zien.” En voor zij die na afloop hongerig zijn naar meer, een volgende samenwerking wordt niet meteen uitgesloten. “Natuurlijk niet! Daarom was dit veel te aangenaam, intens en inspirerend om te maken. Het zou niet serieus zijn om te zeggen dat we dit nooit meer zouden doen. Laat er me geen termijn op kleven en laat me nog wel even bekomen van alles wat er de voorbije maanden op mijn pad is gekomen en er de komende weken nog zit aan te komen. Maar een vervolg is zeker en vast niet uitgesloten!” besluit Coppers.
Wie Toni de komende periode nog wil spotten, moet trouwens de provincie niet eens uit. Zo komt hij vanavond om 19.30 uur een lezing geven in de bibliotheek van Koksijde en doet hij op woensdag 23 april Blankenberge aan. En voor wie dat nog niet genoeg is, laten we alvast weten dat eind deze maand nog een feestelijke boekvoorstelling in de brouwer van Omer in Bellegem op de planning staat naar aanleiding van zijn nieuwste boek ‘Een dodelijke biecht’. Maar daarover meer in een volgende artikel! (PADI & Tom)
‘De kamer’ is te volgen via de applicatie van SneakPeek. Meer informatie via http://www.sneakpeek.nu/.