Op vrijdag 3 november brengt Noémie Wolfs haar nieuwe plaat ‘Wild At Heat’ uit bij N.E.W.S in Gent. Samen met haar (West-Vlaamse) partner in crime Simon Casier – bekend van natuurlijk Balthazar en Zimmerman – bundelde ze de krachten om dit album te schrijven én ook te produceren in hun eigen studio. Eind augustus kwam al ‘Lonely Heart’ uit als teaser en recent verscheen ook de single ‘A Little Bit’.
We sloegen een babbel met Noémie in de gebouwen van N.E.W.S. in Gent, die geloven in haar talent. Tijdens de babbel had Noémie nog groot nieuws te vertellen, namelijk dat ze volgend jaar in het huwelijksbootje stapt met Simon.
‘Lonely Boy’s Paradise’, je vorige plaat, kwam net voor de lockdown uit. Dat is alweer méér dan 3 jaar geleden. Hoe heb je die periode toen beleefd? En heeft dat invloed gehad op het maken van deze nieuwe plaat?
Noémie: “Oh, dat was langs de ene kant wel jammer, omdat ik toen in de AB-club de laatste was waar ik met mijn albumrelease een show kon geven voor de lockdown. In ’t begin vond ik het spijtig dat ik niet kon optreden, dat ik die plaat niet kon beleven zoals we ze hadden gemaakt. Dan zijn mijn vriend Simon – die bij mij woont – en ik terug beginnen schrijven. En over dat nieuwe album van toen zitten we hier nu vandaag te praten. Die corona was iets negatief, maar eindigt nu in iets positief.”
Had de lockdown invloed op de plaat?
Noémie: “Absoluut, eigenlijk op de voorbije twee platen. Je weet dat wat je maakte altijd iets is dat werd gemaakt door een samenwerking met verschillende mensen. Voor dit album deden Simon en ik de productie volledig met twee. We hebben twee muzikanten Orson Wauters en Adriaan Van De Velde, die wat synthesizers kwamen spelen. We werkten ook met een strijkorkest, maar voor de rest – in de studio zelf – waren het enkel Simon en ik. Dat was inderdaad effectief omdat je gewoon niet met andere mensen mocht samenzitten.”
We hebben het al eens aangehaald. We leven in een rare wereld de laatste tijd en dan ga je nog eens triestige muziek maken?
Noémie: “Muziek hoeft niet perse triestig te zijn, want ik ben zelf ook iemand die hoop haalt uit triestige muziek. Ik vind niet dat je automatisch triestig moet worden door naar triestige muziek te luisteren. Dat kan voor mij toch op een bepaalde manier heel erg hoopvol werken. Ik ben sowieso wel zo iemand die heel veel hoop ziet in tristesse. Dat is dus zeker contradictorisch bedoeld.”
Ik zei het net: het is al méér dan drie jaar geleden dat je nog een album uitbracht. Was het moeilijk om terug aan nieuw werk te beginnen? Duurde het daarom zolang?
Noémie: “Dat duurde wel even om zo het rouwproces van de tweede plaat – omdat we niet konden optreden – los te laten. Maar dan zijn we eigenlijk, omdat er zoveel lockdowns kwamen, beginnen schrijven. Gewoon om ons verdriet te verwerken. We hebben dat vertaald in het schrijven van nieuwe liedjes.”
‘Lonely Heart’ was de eerste single én ‘Loney Boy’s Paradise’ was de titel van je vorige album. Het woord ‘Lonely’ komt wel vaak terug in uw muzikale pareltjes. Is daar een reden voor?
Noémie: “Nee, dat is puur toeval. Ik hoopte dat niemand dat zou zien (lacht). Maarja, ik vind dat een mooi woord en toevallig paste dat eigenlijk heel mooi in het verhaal en het plaatje nu van ‘Lonely Heart’. Het was dus zeker niet met een bewuste gedachte, maar ik heb wel een aantal van die woorden. ‘Heart’ is ook een woord dat veel terugkomt.”
Hoe zou je deze plaat omschrijven?
Noémie: “De melancholie op deze plaat is heel duidelijk aanwezig. De melancholie die ik zowel als muzikant en als mens heel hard meedraag. Ik ben best wel een melancholisch iemand. Anderzijds is het ook echt wel een dansbaar album geworden. We hebben met heel veel synthesizers gewerkt. Je hebt heel vaak die ‘Four to the floor beat’ dat we eigenlijk gebruiken. De plaat is heel erg beïnvloed door ‘Soulwax’, dus ik noem het een soort ‘sad disco’, emotionele melancholische dansmuziek.”
En hoe zou je dit album zelf vergelijken met je vorige ?
Noémie: “’Lonely Boy’s Paradise’ was eigenlijk wel – in de melancholie dat die plaat ook had – veel hoopvoller. De muziek had een veel vrolijkere toon. Als ik die plaat nu soms opleg en luister naar de singles ‘Wake Me Up’ en ‘On The Run’ verbaas ik mezelf daarvan, zeker als ik het vergelijk met wat we vandaag uitbrengen. Het is nu veel donkerder. Het vorige album was lichter van ondertoon.”
Voor dit album nam je een nieuwe rol op. Je was deze keer ook producer. Welke veranderingen bracht dat teweeg voor je?
Noémie: “Het is sowieso een nieuwe rol, dus dat is al een grote verandering op zichzelf. Maar eigenlijk vond ik dat ook nog wel heel fijn om te doen, want ik was bij mijn vorige albums – zeker bij ‘Lonely Boy’s Paradise’ – ook al een soort producer. Misschien niet de titel producer of co-producer, maar daar heb ik eigenlijk ook wel heel erg duidelijk het klankenpatroon mee uitgeschreven. Nu was het wel heel fijn, en omdat we in lockdown zaten hebben we echt puur maar met twee kunnen werken. We wonen samen, dat maakte het gelukkig gemakkelijk om samen te werken. Het was zo fijn om met ons tweetjes alles vorm te geven, omdat we niemand anders extern erbij hebben betrokken. In dat opzicht was het heel anders om deze plaat te maken. Maar voor mij heb ik nu wel een manier gevonden die ik wel zou willen gebruiken naar mijn volgende albums toe. Producen is iets wat ik heel leuk vind, wat ik altijd ook wel een beetje gedaan heb, maar nu echt vanop de eerste rij. Dat is zeker iets wat ik verder ga blijven doen.”
Het zorgt er ook voor dat bepaalde mensen ideeën niet kunnen afwimpelen? Hoe jij het wilt, zo staat het erop?
Noémie: “Dat was niet echt het probleem. Het is gewoon fijn om heel duidelijk samen met Simon te werken. Ik ben met het idee en klankenspectrum afgekomen. Het was zo leuk om daar samen met iemand verder aan te kunnen bouwen. Omdat we maar met twee werken, waren er ook minder meningen van andere mensen die aan bod kwamen, maar dat werkte ook wel veel sneller. Op die manier kan je ook wel veel sneller schakelen. Aangezien we ook levenspartners zijn maakt dat gewoon dat je elkaar goed kent op alle vlakken, het wel makkelijker en op een of andere manier ook sneller werkt.”
Was dat een moeilijke of gedurfde uitdaging?
Noémie: “Nee, dat was zelfs niet gedurfd, dat was gewoon een logische uitdaging. Door alles wat ik de voorbije jaren meemaakte, denk ik veel duidelijker van die richting wil ik uit en dat wil ik effectief doen. Daarom is het veel makkelijker voor mij om nu ook in die positie te kruipen en ook om mij in die positie te zetten. Dat is dus zeker een heel logische keuze.”
Voor het vorige album had je meerdere schrijfsessies in het buitenland. Je werkte toen ook samen met Yong Yello en je partner Simon als producers. Dit lijkt me nu qua samenwerkingen een intiemere plaat. Of ben ik verkeerd en waarom?
Noémie: “Dat klopt wel. Doordat we echt niemand extern hebben betrokken, waren we nog veel meer op elkaar en elkaars talenten aangewezen. Maar ik denk juist omdat we elkaar zo goed kennen en zo goed elkaar kunnen aanvoelen dat de cd op die manier wel een stukje intiemer is geworden. We waren er ook altijd samen mee bezig, zelfs bij het koken of tv kijken. In dat opzicht was het effectief een intiemer proces.”
Je werkte voor dit nieuwe album samen met een ander label. Hoe is deze samenwerking tot stand gekomen? Waarom koos je nu voor N.E.W.S?
Noémie: “Ik ben heel blij om nu voor het eerst in mijn carrière met een independent label samen te werken. Daarvoor werkte ik altijd samen met een hele grote platenfirma Universal Music. Maar daar voelde je wel langs beide de kanten dat de ruimte zo’n beetje op was. Ik vind het heel fijn om creatief echt 300 procent te kunnen gaan, zowel op vlak van performance, liveshows, videoclips, muziek, album. Dat alles 100 procent van ons komt en wij niks moeten aftoetsen met hen. Dat wij gewoon met voorstellen komen van dit gaan we doen en dat ze gewoon meegaan in ons avontuur.”
Het nieuwe album telt 10 nummers, waarvan 1 nummer een intro is. Was het een bewuste keuze om een album te maken met relatief minder nummers en waarom?
Noémie: “Dat is puur toeval. Op een bepaald moment kan je een plaat met twintig nummers uitbrengen, maar de nummers moeten wel allemaal ook even sterk zijn. Wij hadden een aantal nummers die het album niet haalden, omdat we ook vonden dat het verhaal dat we wilden vertellen niet perfect aansloot met die nummers erbij. De boodschap, het geheel klopte niet. Dat is zeker niet bewust. Zoiets komt voor in een groeiproces van een cd. We schreven wel redelijk veel nummers voor het album. Ik denk dat we in totaal een 30-tal nummers hebben geschreven, waarbij we dan uiteindelijk met tien nummers echt hebben doorgewerkt en dat is wat we vandaag uitbrengen.”
De eerste single ‘Lonely Heart’ is catchy, uitdagend en experimenteel tegelijk. Het nummer duurt ook méér dan 7 minuten. Dat is toch wel een opvallende keuze als eerste single, vanwaar die keuze?
Noémie: “We zien dat nummer ook niet echt als een single. Voor ons was ‘Lonely Heart’ eigenlijk gewoon ja… de platenfirma wou met dat nummer ook absoluut naar de radio stappen, terwijl wij eerder zoiets hadden van voor ons is het meer een soort van context creëren van kijk, ik ben terug met nieuw werk na ‘Lonely Boy’s Paradise’ en wij vonden het ook wel leuk om dat nummer als eerste uit te brengen. Het nummer schept ook veel context. Het was een soort van grondplan van heel het album. Dat lied hadden we ook als eerste helemaal klaar en de productie daarvan hebben we echt zodanig vormgegeven. Daar hebben we ook naar gekeken voor de rest van de plaat. Het is dus effectief als een soort van blueprint. We vonden dat dan ook wel gepast om het als eerste uit te brengen, om te tonen van kijk dit is het begin van het verhaal.”
‘A Little Bit’ kwam onlangs uit als tweede single. Deze werd vergezeld met een wel heel speciale videoclip. Kan je er wat meer over vertellen?
Noémie: “Ja, ik heb samengewerkt met een team uit het Brusselse. Een heel jong team ‘Enfant Terrible Films’ heten zij en ze zijn met een soort van idee gekomen om een soort van ‘space jail’ te maken, een soort van intergalactische ruimte. Ik speel eigenlijk de twee hoofdfiguren in de clip, zoals de degene die in de ‘jail’ zit, dus de soort van crimineel en dan de ondervrager. Het was een heel fijn idee van dat creatief team om in dat nummer die twee kanten te spelen. Om op die manier het liefdesverhaal van twee partijen die elkaar aantrekken en afstoten weer te geven met maar één hoofdrolspeler. Dat was dus een leuk idee met allemaal heel creatieve mensen, jonge mensen gemaakt.”
Kunnen we nog videoclips verwachten voor dit opkomende project? Speelde het visuele dan op een belangrijke rol voor dit album? We zagen namelijk veel fotoshoots passeren op je Instagram… Vind je dat belangrijk in deze tijden, visuals, enz.
Noémie: “Ik ben iemand die heel graag video’s maakt. Ik ga dat ook altijd blijven doen, maar dat is iets wat financieel toch een redelijke investering is. Videoclips maken kost wel degelijk een bepaald budget. Maar dat is wat ik heel graag doe. Ik vind dat mijn muziek ook heel filmisch is. Het heeft echt wel een soort van filmische achtergrond. Ik ben eigenlijk iemand die muziek maakt met beelden in mijn hoofd, het klopt dus wel dat daar videoclips bijkomen. Het is heel fijn om bezig te met die sociale media. Dat is heel fijn om op die manier zo uw creatieve wereld met andere mensen te kunnen delen op een heel snelle manier. Ook fotoshoots vind ik heel tof. Mode, daar ligt mijn hart ook sowieso bij, naast muziek. Ik ben ook iemand die de Belgische mode heel erg ondersteunt en er heel erg fan van is. Ik vind dat heel fijn om al die creatieve aspecten zoals film, mode en muziek, om dat allemaal samen te brengen.”
Is er één nummer waarvoor je niet kan wachten tot mensen het hebben beluisterd?
Noémie: “Ja, ‘Lonely Heart’ was altijd wel mijn favoriet, maar dat heeft iedereen wel gehoord. Ik ben gewoon heel blij dat de plaat er binnenkort gaat zijn en dat we eigenlijk heel ons proces dat we doorlopen hebben tijdens de corona-pandemie zo met iedereen gaan kunnen delen. Dat is altijd een beetje spannend, maar ik ga heel blij zijn om al die kindjes nu eigenlijk op de wereld los te laten. En dat nu gewoon het hele verhaal, van nummer één tot nummer tien, allemaal samenkomt en dat mensen gewoon in die wereld gaan kunnen stappen en er deel van gaan kunnen uitmaken.”
Zijn er bepaalde artiesten die je inspireerden tijdens het maken van deze nieuwe muziek?
Noémie: “Ja, ‘Soulwax’ was een heel grote inspiratie. ‘Moloko’ en ‘Roisin Murphy’, haar soloproject was ook een heel grote inspiratiebron. Echt zo meer die synthesizers en de meer dansbare donkere kant van de plaat. Ik ben heel erg beïnvloed door die namen en langs de andere kant heb je die strijkers, dat heel orkestrale en dat is wel iets waar ik sowieso heel erg fan van ben bij ‘Lana Del Rey’, een artieste die ik ook al heel lang volg. Die heeft dan ook meer die kant beïnvloed en die twee hebben we dan samengebracht.”
Momenteel is er nog geen tournee aangekondigd. Enkel een release concert in de Roma. Komt er nog een tournee? En wat mogen we van die eerste show verwachten?
Noémie: “We hebben nu al een aantal shows in Nederland aangekondigd. Daar zijn we nu heel veel aan het spelen omdat ik daar vorig jaar het voorprogramma heb gedaan voor ‘Eefje De Visser’. We gaan volgend voorjaar sowieso nog shows in België spelen. Daar zijn ze eigenlijk nog mee bezig om dat allemaal te regelen en we gaan ook festivals doen in de zomer. En waarschijnlijk gan we dan in het najaar van 2024 clubtour doen, dus we zijn eigenlijk met van alles bezig. Werk genoeg! (knipoogt)”
We zijn een West-Vlaams weekblad. Heb jij een belangrijke link met onze provincie of niet? Ik weet er zeker één..
Noémie: “Ik kom heel vaak in West-Vlaanderen. Mijn schoonfamilie woont daar en binnenkort zijn we echt familie. Simon en ik trouwen volgend jaar. Denk ik toch, ik moet zien dat ik mij niet vergis (lacht). Ik heb al dikwijls tegen andere mensen ook andere datums gezegd. Vorig weekend was ik nog in Kortrijk. Aan de zee komen we ook regelmatig. Het is altijd heel fijn om de drukke stad even in te ruilen voor een rustigere omgeving.”
Nog een laatste vraag. Heb je nog muzikale dromen of zeg je: ik laat alles op me af komen?
Noémie: “Ik laat alles op me afkomen en ik sta open voor alles, maar ik zou wel heel graag nog eens een wereldtournee doen. Dat is echt een hele grote droom. Van Zuid-Amerika tot Latijns-Amerika, tot Azië, ik wil alles doen. Dat is waarschijnlijk een utopische droom, maar dromen mag. En je moet uw dromen ook hoog zetten. Makkelijk gezegd, ik ben denk ik wel iemand die zowel in mijn carriere als in mijn leven alles graag op zich af laat komen.” (PADI & Jérémie)
Een eerste reeks concerten werden al aangekondigd: Muziekcentrum Dranouter (25 november 2023) – Roma Antwerpen (13 december 2023) – Zeepziederij Bree (16 februari 2024). Vanaf vrijdag 3 november is de nieuwe cd ‘Wild At Heart’ te koop in de winkel en te downloaden via de grote streamingplatforms
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier