Op donderdag 26 mei staat Milow op Moen Feest. Op vrijdagavond 8 juli treedt hij op in het Proximus Pop-Up Theater in Middelkerke. Eind april sloot Milow de theateroptredens af die eerder moesten worden gehouden, maar corona stak daar een stokje voor. In die periode was Milow heel creatief en schreef hij songs voor een nieuw album. “De inspiratie druipt eraf”, bekent hij in de gebouwen van Sony Music in Brussel. “Het is ook mijn meest uptempoplaat die ik ooit maakte.”
‘Nice To Meet You’ is zijn meest uitgesproken popplaat, sinds ‘North and South’ in 2011. Zijn meest spontane ook, wat niet vanzelfsprekend is voor een artiest die al zes albums op de teller heeft staan. “Ik voel mij zo goed. Ik ben trots op ‘Lost Boys’, een bijzonder duet met Sam Bettens van K’s Choice. Ik ben ook trots op ‘Thinking Big’, een lied van de Canadees Martin Gallop.”
2022 is voor mijn medewerker Daniël én ik toch een beetje hét jaar van Milow, want we spraken met je op vrijdag 21 januari jl. in een café in Leuven, we zagen je optreden in het Concertgebouw van Brugge, we zagen je aan het werk op Labadoux in Ingelmunster, én nu zitten we hier om met je te praten. Een duidelijk bewijs dat àlles terug goed op gang is geschoten én dat je als artiest je terug kan uitleven. Juist toch?
Milow: “Absoluut! Je spreekt over deze twee concerten, twee volledig andere concerten. In Brugge was het een intiem concert dat normaal één jaar geleden had moeten plaatsgrijpen. Het concert in Ingelmunster had twee jaar geleden moeten plaatsvinden. Het was leuk om die concerten met enige vertraging te kunnen spelen. Het was veel werk, maar ik ben bijzonder blij dat ik ze mocht spelen en dat ook mijn album is afgewerkt én uitkomt. Ik werkte er twee jaar keihard aan. Ik ben heel blij dat ik dat nu kan delen met mijn fans.”
Ik zag je aan het werk tijdens je optreden in Concertgebouw Brugge. Je was zo dankbaar dat je terug mocht optreden én vooral ook zo dankbaar dat er een volle zaal voor je te zien was, die dan ook nog op ’t einde rechtstond en je met inderdaad een staande ovatie dankjewel zei. Denk je dan op zo’n moment: daarom én enkel alleen daarom ben ik zanger geworden? Voor de dankbaarheid van dat publiek?
Milow: “Vooral dààrom: ik genoot van die staande ovatie! Dat zijn momenten die mogen blijven duren. Dat zorgt voor het opladen van mijn batterijen, daar kan ik lang op teren. Met heel veel plezier deed ik die tournee. Ik genoot van de interactie en het deed deugd van de waardering te voelen, die ik niet kon voelen wanneer er geen concerten konden plaatsgrijpen. Je doet dan wel dingen, maar je weet niet of mensen dat op prijs stellen. Nu is dat helemaal terug. Nu besef ik duidelijk waarom ik mijn gitaar vastneem en blijf zingen. Ik voel dat het voor veel mensen lange tijd geleden was. Ik voel de dankbaarheid van de mensen voor mezelf en mijn muzikanten. Het voelt specialer, omdat het wellicht een periode niet meer kon. Dus voelt het allemaal wat nieuw aan uit hé.”
We zijn hier nu voor je nieuwe album ‘Nice To Meet You’. Een clichevraag: hoe kwam die cd tot stand? En nog een bijkomende vraag: ongetwijfeld een album dat ontsproot tijdens corona? Zorgde het voor inspiratie? Voor extra adrenaline om een goede plaat in rustige omstandigheden te kunnen creëren?
Milow: “Dit was mijn manier van om te gaan met de voorbije twee jaar. Omdat de concerten wegvielen, stak ik al mijn creatieve energie in het album. Het was een soort proces om ermee om te gaan wat er aan het gebeuren was, om hoop te krijgen én terug te kijken naar de toekomst. Die periode zorgde ook voor meer inspiratie. Toch voor mij, ik weet dat het voor sommige collega’s anders was. Het inspireerde mij enorm. Voor mezelf was dat vooral het voelen wat ik doe én hoe ik mijn steentje kon bijdragen. Er brak een pandemie los. Ik ben geen dokter of verpleger, maar ik kan wel liedjes maken. Ik kan mensen proberen te raken, te ontroeren of blij te maken met muziek. Mijn eerste instinct was om direct positieve songs te maken en die mensen hoop te geven, die mensen te ondersteunen. Twee jaar geleden bracht ik dan ‘Whatever It Takes’ uit en dan ging ik anders tewerk, dan ik normaal werk. Vroeger werkte ik een album af tot het einde. Pas dan werden er één of twee singles uitgebracht. Nu bracht ik vier singles uit vooraleer het album uitkwam: ‘Whatever It Takes’, ‘ASAP’, ‘DeLorean’ en ‘How Love Works’. Het was boeiend om het eens anders te doen. Op ‘Whatever It Takes’ kwam er veel positieve respons waardoor ik dan ook nog ‘ASAP’ uitbracht. Ook daar kreeg ik lovende commentaren op. Het was een proces waar er ook veel twijfels bij kwam kijken. Vroeger kon ik op concerten eens uittesten of de nummers zouden aanslaan, maar tijdens corona kon dat niet. Door iets uit te brengen, vernam ik wel de respons van mijn fans.”
Je vorige cd dateert van 2019. Vind je het nog altijd spannend om een cd uit te brengen? Voel je dan een bepaalde druk?
Milow: “Dat is een mengeling van ongeduld… De druk komt vooral van mezelf. Ik probeerde voor mezelf minder druk te leggen. Ik maak echter muziek voor een publiek, niet enkel voor mezelf. Ik kijk nu uit om reacties te horen. Wat vinden de mensen ervan na één keer of tien keren luisteren? De reacties op de songs die zijn uitgebracht, zijn heel positief. Op Labadoux in Ingelmunster was het te merken dat ‘Whatever It Takes’ en ‘ASAP’ al bekend zijn bij het grote publiek, terwijl ik ze nog nergens speelde en het daar de eerste keer was. Dat was spannend, maar ’t is mijn zevende album. Het begin is het begin. Het album zal de komende maanden nog tijd krijgen om verder te rijpen.”
Zit je als artiest met angst om neergesabeld te worden door eventueel de gespecialiseerde muziekpers die nummer per nummer ontleden? Wij niet hoor, wij zijn brave reporters.
Milow (glimlacht): “Daar heb ik geen angst meer voor. Ik heb al genoeg bewezen wat ik kan. Ik weet heel goed wat ik zelf doe. Bij mij telt het publiek. Het is een leuke bijkomstigheid wanneer ik een positieve recensie kan lezen, maar dat is al jaren geleden dat ik leerde dat ik mij bij zoiets niet laat beïnvloeden. Trouwens, mijn cd komt in heel wat landen uit. Ik kan niet iedere recensie gaan uitpluizen. Ik heb een heel goed gevoel bij deze cd en dat gevoel laat ik niet aantasten door wat er eventueel wordt geschreven.”
Met wie werkte je samen voor dit album? Uw vertrouwd team van schrijvers en producers?
Milow: “Mijn vorige drie albums werden in Los Angeles opgenomen. Deze cd werd voor een deel opgenomen in ons land en ook een deel in Berlijn. Dat komt door de omstandigheden door corona. Ik vond dat wel boeiend. Ik werkte met mensen samen met wie ik al lang samenwerk. Ik werkte samen met producer Jo Francken en met Pieterjan Maertens, afkomstig uit Roeselare. Ik werkte ook samen met mijn vaste muzikanten Tom Vanstiphout en Nina Babet, die er ook in Brugge en Ingelmunster bij waren. Het was dus een mix van vertrouwde gezichten, aangevuld met nieuwe mensen voor nieuwe songs. Ik werk echter altijd graag met mensen die ik al ken.”
Had je bij het schrijven/maken van dit album een specifiek thema in gedachten waar je wou rond werken? Een bepaald concept in je hoofd?
Milow: “In ’t begin was mijn intentieverklaring eerder muzikaal en had ik een gevoel. Naargelang ik begon te schrijven, trok ik enkele rode draden, zoals mijn geboortejaar 1981. Vorig jaar werd ik 40 jaar. Met ‘Donky Kong‘ en ‘DeLorean’ (een auto, een oldtimer) heb ik twee songs geschreven, die ook in mijn geboortejaar zijn ontstaan. Dat waren leuke ontdekkingen dat ik hetzelfde geboortejaar deel met die twee symbolen. Een ander thema is mijn vaderschap. De titel van het album is een song voor mijn kinderen. Dat deed ik nog nooit. Dit kwam er nu door omstandigheden. Vorig jaar overleed onze drummer aan kanker. Hij had twee jonge dochters. Dat deed mij veel nadenken over mijn rol als vader. Ik besloot om daarin meer open te zijn in mijn muziek. In die zin heeft de voorbije twee jaar mij veranderd. Het album is dan ook een echte weergave geworden van de voorbije twee jaar. Met veel positieve momenten, maar ook met minder leuke momenten. Dat zal voor de meeste mensen zo worden samengevat. Iemand die zegt dat de voorbije twee jaren fantastisch was: zo iemand kwam ik nog niet tegen. Zoals iedereen maakte ik leuke, maar ook minder leuke momenten mee.”
Op de cover zien we een heleboel illustraties staan. Hoe kwam je op dit idee?
Milow: “Toen ik begin 2020 in L.A. zat en dit tijdens de eerste lockdown, nam ik contact op via Instagram met een illustratrice die in Berlijn werkt. Eerst werkten we samen voor de single ‘Whatever It takes’. Daarna vroeg ik of ze ook de illustraties voor het volledige album wilde doen. Het is gebaseerd op het idee van ‘Nice To Meet You’, waarbij we na zo’n periode elkaar opnieuw zouden moeten leren kennen en proberen diepere gesprekken aan te gaan om te weten hoe het in de voorbije twee jaar voor iedereen was. De tekeningen verwijzen naar mensen met verschillende huidskleuren, verschillende achtergronden om te zoeken wat ons bindt, en niet zozeer wat ons misschien anders maakt. Dat is een gedachte die tijdens de coronajaren vaak naar boven kwam. Dat is ook hoe ik mijn muziek zie: mensen verbinden op een concert, die anders misschien nooit in dezelfde ruimte samenkomen. Dat vind ik altijd nog de grootste kracht van muziek.”
Op je nieuwe album staat er ook een duet met de enige échte Sam Bettens. Hoe kwam die tot stand én hoe verliep de samenwerking?
Milow: “Op deze samenwerking en song ben ik heel trots. Vorig jaar in september zag ik Sam Bettens tijdens een coronaoptreden in Veurne. Dat was een leuk weerzien. In binnen- en buitenland stond ik al enkele keren met K’s Choice op festivals. Sam en ik traden wel al eens op, maar we zaten nog niet samen in de studio. Ik was aan een song ‘Lost Boys’ bezig. Sam verbleef dan al terug in Amerika, ik zat in België. Ik vroeg of hij wilde meezingen met die song. Hij was heel enthousiast en deed dat dan ook. Vanuit Californië zong hij enkele keren de stem in. Het voordeel van corona was dat veel artiesten thuis zaten en het dus vlugger kon gebeuren. Heb je een idee, dan kan een artiest wel eens drie maanden niet opnemen omdat hij of zij op tournee was. Nu was dat niet het geval en verliep alles meestal vlotter.”
Zal je volgend album nu vlugger uitkomen? Misschien liggen er nog nummers in je lade?
Milow: “Dat is waar. Ik heb nog nieuwe nummers liggen die nu niet op het album staan, maar ik zal eerst afwachten hoe mijn nieuw album het doet. Maar ik sluit niet uit dat er zelfs al na de zomer nieuwe muziek komt.”
Hou omschrijf jij het nieuwe album?
Milow: “Ik vind het een album vol inspiratie, het druipt eraf. Ik neem afstand door erover te praten. Ik zat in een heel goede productieve periode. Ik had heel veel goede ideeën. Het heeft een soort van jeugdige naïviteit, daarom dat ik het ook ‘Nice To Meet You‘ durfde noemen. Dat is eerder een titel voor een debuutplaat, niet voor de zevende plaat. Er zit een soort van goesting in. Je voelt dat ik – ondanks de tijden – nog meer plezier had om muziek te maken. Ik probeerde om de live-energie die toen niet mogelijk was toch in een studio binnen te halen. Het is mijn meest uptempoplaat die ik ooit maakte, maar voor wie mij graag rustig hoort, zitten er ook rustige songs bij. Dit album komt natuurlijk in heel veel landen uit. Vorige week zat ik al in München, Frankfurt. Volgende week zit in Wenen. In één week tijd passeer ik langs zes landen in Europa om promo te maken. Het harde werk dat erin steekt, daar haal je ook voldoening uit. Inderdaad, de kindjes gaan mij niet vaak zien. Dat is even wennen, maar na zo’n drukke periode ben ik wel een tijdje thuis en dan ben ik er iedere dag voor hen.”
Ik weet het, ’t is een clichévraag, maar naar welke song gaat je voorkeur?
Milow: “De titelsong ‘Nice To Meet You’, omdat dit een liedje is voor mijn kinderen. Dat is heel persoonlijk. Er hoort ook een soort van grafisch boek bij dat ik maakte met illustratrice Trui Chielens uit Poperinge. Eind vorig jaar had ik 40 liedjes. Ik koos enkel mijn favorieten eruit. ‘Oscar’ voor mijn drummer die is gestorven. Eveneens een heel bijzonder nummer!”
Hoe verlopen de aanvragen voor festivals?
Milow: “Tot eind augustus staan er een 30-tal festivals in mijn agenda, maar slechts een beperkt aantal in ons land. Op donderdag 26 mei treed ik op in Moen. Op vrijdag 8 juli sta ik in de Proximus Pop-Up Arena in Middelkerke. In het najaar ben ik in Capitole Gent.”
Voor je nieuwe cd werkte je samen met iemand uit Roeselare en ook voor de illustratie vond je iemand in Poperinge. Heb je nog West-Vlaamse invalshoeken?
Milow: “De drie festivals die ik doe zijn alle drie in West-Vlaanderen. Is dat toeval? Dat weet ik niet. Maar dat is wel een bewijs dat ze in West-Vlaanderen graag live muziek horen. Het is tof, dat ik mag komen optreden. De voorbije theatertournee in Ieper, Roeselare en Brugge was ook heel leuk. We zijn al een klein land. Het maakt echter niet uit in welke provincie ik moet optreden, maar nu valt mij dat toch op.” (PADI)
Optredens: donderdag 26 mei in Moen Feest, vrijdagavond 8 juli in de Proximus Pop-Up Arena in Middelkerke. Op 13 november staat Milow in Het Depot in Leuven, op 15 november in Alter Schlachthof in Eupen, en op 17 november in Capitole in Gent. Het album ‘Nice To Meet You’ is beschikbaar via alle streamingdiensten.