Tot 30 september stelt Frank Lambrechts 32 foto’s van anderhalve op één meter tentoon tussen het Leopold I-Monument en Zeilwagencentrum op het strand van De Panne. De Antwerpenaar en vriend van heel wat bekende Vlamingen heeft ook een stevige band met de provincie West-Vlaanderen. Frank komt immers al méér dan 30 jaar naar Koksijde. Eerst met zijn ouders, nu met zijn vrouw Vicky Dhanis en de twee dochters. Op een zonnige – jawel ! – dinsdagnamiddag bolden we naar De Panne, waar we met Frank – een nationale collega van ons ! – een babbel sloegen over zijn portretten, die wondermooie ‘kunstwerken’ zijn en die over een afstand van 300 meter het strand van De Panne opfleuren.
Een foto hier, een foto daar. Even stilstaan bij één foto, dan weer stilstaan bij een andere foto. Inderdaad, wij deden dat, maar ook veel wandelaars die op dat moment op het strand vertoefden deden precies hetzelfde. We waren getuige hoe de foto’s van Frank een meerwaarde zijn voor dat stukje strand waar ze tentoon worden gesteld. We zagen inderdaad met eigen ogen hoe mensen spontaan hun gsm boven haalden en enkele kiekjes namen of even dichtbij kwamen om de naam van de artiest/artieste te lezen. Naast iedere naam prijkt ook een QR-code. Door het scannen van deze QR-code kan je ook luisteren naar de muzikale topprestaties van de artiest die je net hebt bekeken. Wie aan de wedstrijd #contrastdepanne deelneemt, kan zelfs een prijs winnen.
Hoelang ben jij al bezig met fotografie en hoe is dat ontstaan?
Frank : “Ik studeerde fotografie aan het Sisa in Antwerpen. ’t Was nog de tijd van de filmrolletjes. Na mijn studies was ik dat een beetje beu. Op 21-jarige leeftijd begon ik te werken als freelance technicus bij Cirque du Soleil. Al vlug kon ik ook aan de slag gaan voor Painting with Light, EML, Flashlight, Music Hall en Studio 100. Ik maakte echter ook een periode in mijn leven mee dat het wat zwart voor m’n ogen werd. Inderdaad, zo’n vijftien jaar geleden ging het even niet meer. Ik begon terug te fotograferen om tot rust te komen. Ik begon met te wandelen in een bos en met een bloem te fotograferen. Zes maanden later miste ik dat fotograferen op events en ik begon terug te werken voor de klanten waarvoor ik vooraf werkte. Toen deed ik de belichting, nu foto’s nemen.”
Moest je zelf keihard werken om contacten te leggen of speelde de factor ‘veel mensen kennen’ daar een belangrijke rol in?
Frank: “Veel mensen kennen speelt altijd een belangrijke rol, ongeacht in welke periode in je leven. Ken je niemand, dan geraak je immers nergens. De job die ik nu doe is 60% eigen marketing en 40% echt werken.”
Je fotografeert al terug vijftien jaar op hoog niveau. Wat zijn je mooiste momenten?
Frank: “Och, de voorbije vijftien jaren zijn voor mij de mooiste periode, omdat ik nu eenmaal foto’s kan én mag maken. Ik koester wel mijn momenten in het Antwerpse Sportpaleis. Ik had daar mijn eigen lokaal, kwam binnen, deed mijn VIP-bandje aan en deed mijn werk. Ik mocht ook heel de show bijwonen, terwijl de meeste fotografen maar voor drie nummers present mogen zijn en dan terug moeten vertrekken. Ik liep ook rustig rond in de backstage en leerde op die manier weer nieuwe mensen kennen.”
Welke ontmoetingen zijn voor je onvergetelijk?
Frank: “Eén van de leukste ontmoetingen is met Max Colombie van Oscar and the Wolf. Ik fotografeerde hun Pukkelpop-concert en ook hun eerste en tweede concerten in het Antwerpse Sportpaleis. Ik kom niet altijd zo over, maar ik ben wel degelijk heel verlegen. Ik ben er dan toch naartoe gestapt en vroeg of ik een portret van hem mocht maken. Tot mijn verbazing zei hij: “Och, dat is goed. Waar gaan we dat doen?” Dat is voor mij een onvergetelijk moment.”
Met wie heb je een (h)echte band?
Frank: “Heel veel mensen passeren in mijn leven. Dat zijn daarom niet mijn beste vrienden. Ik zie die soms maanden niet, maar ik kan daarna er weer gewoon tegen doen. Ik heb wel een goede band met Johannes Faes alias Tourist LeMC. Dat komt misschien ook omdat hij bijna mijn buurman is. Hij woont maar een drietal straten van onze woning.”
Uw job van fotograaf is nu niet meer te vergelijken met de periode voor het digitale tijdperk, want nu kan iedereen met een digitaal fototoestel foto’s nemen of men denkt toch dat men goede foto’s neemt. Correct?
Frank: “Je kan denken dat je een foto kan maken, maar er is toch een soort kwaliteit die telt. Vroeger leerde ik dat aan in school. Er zijn bepaalde stramienen waar ik mij aan hou wanneer ik een foto maak. Dat digitaal wil vooral zeggen: snel, alles moet snel, maar ik ben absoluut geen snelle fotograaf. Ik doe dat op mijn gemak, dat moet rustig zijn, goed zijn, de mensen moeten een goede blik hebben. Als je een foto neemt en een instagram-filter erop zet, is dat dan geen goede foto. Naar het schijnt maak je maar één keer op de duizend een goede foto.”
Aan welke criteria moet dan volgens jou wel een goede foto voldoen?
Frank: “Er moet iets in de blik, in de ogen zitten. De mensen mogen niet geforceerd erop staan. Ik hou er niet van dat mensen zich in bepaalde poses moeten wringen om een goed beeld te krijgen. De mensen moeten vooral zichzelf zijn. Een goed portret is iemand die écht iemand is.”
Deze tentoonstelling is niet je eerste tentoonstelling. Correct toch?
Frank: “De eerste en voor een groot deel dezelfde voorstelling was in Het Vleeshuis in Antwerpen. In mei 2020 werd die geopend, toen we ons na die eerste lockdown weer wat meer mochten bewegen. Maar door die corona kwam er minder volk af dan ook ik had gedacht. Op een bepaalde dag kwam er ook iemand van de Cultuurdienst van De Panne kijken. Enkele weken later kreeg ik de vraag van De Panne om even samen te zitten. Ze lieten mij de galerij zien waar ik mocht tentoonstellen, maar dat zag ik niet zitten. ’t Was immers niet hoog genoeg. Ze hadden een ruimte van 2m40 hoog, mijn werken zijn 1m30 hoog. Dat zou niet zo mooi overkomen. Ik kende dat stukje strand in De Panne. We zijn er dan komen naar kijken en zo is die tentoonstelling ontstaan.”
In ’t begin van ons gesprek haalde je aan dat Koksijde al zo’n 30 jaar een beetje ‘je tweede thuis is.’ Heb je er geen spijt van dat de cultuurdienst van Koksijde niet kwam aankloppen om daar op ’t strand een tentoonstelling te houden in plaats van in het nabije De Panne?
Frank (lacht) : “De mensen van De Panne vroegen dat, ik stond daar niet bij stil dat het Koksijde niet was. Ik vind het tof dat het hier buiten kan staan, want voor bepaalde mensen is het al een drempel om een museum te betreden en een drempel om die coronamaatregelen te overwinnen. De mensen passeren hier. Zijn ze geïnteresseerd, dan kunnen ze even bij de foto’s stilstaan. Belangrijk is dat het veilig is, het is buiten.”
Hoe kwam je op het idee om een tentoonstelling te houden?
Frank: “Toen ik het portret van Max en zijn collega’s nam, vond ik dat wel leuk. Ik begon concerten te doen en besloot portretten van artiesten en muzikanten te maken. Het begon met één, dan twee.. Tom Lodewycks, gitarist van Clouseau, wilde ik ook eens fotograferen. In de coronaperiode ging ik met drie artiesten wandelen langs de Kaai en nam ik foto’s. Op mijn Facebook verkocht ik dat als Ik ben gaan wandelen met… Dit project is echt organisch gegroeid.”
Moest je selecteren om tot dit aantal van 32 foto’s te komen?
Frank: “Hier staan er 32 foto’s. Ik heb er een 80-tal. Ik koos voor deze werken. Enerzijds omdat er enkele favorietjes tussen hangen, zoals Oscar and the Wolf. Anderzijds ben ik ook fan van de reeks ‘Walk on Water’ die ik serieus moest inkorten. Ik kreeg ook de mogelijkheid om een portret van Camille te maken. Er zitten drie reeksen in deze Contrast. Het zijn allemaal studioportretten, dan mensen waarmee ik ging wandelen en de ‘Walk on Water’-reeks. Deze portretten mogen in weer en wind staan. Dat heb ik met de drukker getest. Ze kunnen gegarandeerd drie jaar in weer en wind buiten staan, maar deze tentoonstelling loopt maar zes maanden.”
Werden die foto’s in één, twee, drie gemaakt of kwam er meer bij kijken dan de mensen wel denken?
Frank: “Een voorbeeld: In 2000 had Regi een hit met ‘Walk on Water’. Dat bracht mij op een idee. Ik wilde muzikanten portretteren, terwijl die op het wateroppervlak lijken te staan. In de Grote Put in de Bospolder van Ekeren bouwden mijn duikende vrienden en ik een ondergedompelde stelling, waarvan het bovenste element net één centimeter onder het wateroppervlak bleef. Het water is daar vier meter diep. Enkel met behulp van een bootje kwam je erop. Buurman, Karen Damen, Metejoor… durfden het aan om zich daar te laten fotograferen.”
Wie wil je in de toekomst nog even voor je lens hebben?
Frank: “Ik hoop een portret te mogen maken van Rocco Granata en Stromae. Ik ga even mijn contacten moeten aanspreken. Blijkbaar zit Rocco Granata nu in Italië en Stromae… ik moet eens heel vriendelijk naar enkele mensen beginnen lachen.”
Ben je iedere dag bezig met fotografie of heb je wel eens een dag geen zin om het fototoestel in de hand te nemen?
Frank: “Ik ben wel iedere dag bezig met fotografie, maar ik ben niet iedere dag bezig met foto’s maken. Ik ben een heel trage photoshopper, ik ben ook een pictureneuker , er mag geen stofje op een jas zitten, dat moet allemaal weg, maar ik ben dagdagelijks wel bezig met fotografie. Dit is voor mij een bijberoep. Ik werk als manager voor Rosco, een Amerikaans bedrijf dat gespecialiseerd is in de tv- en filmwereld. Door corona ligt dat nu echter wat stil, waardoor ik meer vrije tijd heb om mijn eigen projecten uit te werken.”
Hoe zie je het beroep van fotograaf evolueren?
Frank: “Dat is een heel moeilijke vraag. Zoals je zelf al zei, iedereen is een beetje fotograaf. Dat is wel waar, maar ik denk dat we een heel creatieve richting in gaan slaan.”
Maar ga je niet op zo’n manier de échte foto ‘verkrachten’, wanneer je met bepaalde programma’s die foto bewerkt?
Frank: “Dat is een beetje eigen stijl hebben hé. Ik ben daar ook niet voor 100% voorstander van, maar als je een opdracht krijgt om vier mensen op een bankje te plaatsen en er moet voor reclame ook nog een vliegtuig erop, dan krijg je dat niet op één foto. Dan moet je experimenteren en bepaalde programma’s gebruiken. Daarmee dat ik heel graag van deze portretten maak, want die zijn heel eerlijk. Er is geen rimpel aan geretoucheerd, stofjes wel. Die achtergrond is ook niet uitgeknipt. Dat is zo gefotografeerd en dat vind ik eerlijke fotografie. Maar we neigen allemaal naar alles wat niet waar is.”
Wordt het beroep van beroepsfotograaf ondergewaardeerd?
Frank: “Ik denk dat wel. Vroeger deed ik freelance-werk voor kranten, dat viel weg, omdat de journalist nu met zijn iPhone een foto neemt. Dat mis ik wel bij diverse kranten.”
Ik keer even terug naar De Panne: heb je hier eveneens herinneringen aan deze badstad?
Frank: Als kleine jongen bracht ik aan dat stuk strand in de jaren tachtig met een blauw sponzen shortje mijn zomers door. Ik speelde en ravotte er en bouwde er zandkastelen. En nu precies aan dit stukje strand komen mijn portretten te staan en dat een hele zomer lang.”
En wat zijn je mooiste plekjes in Koksijde?
Frank: “Ik wandel graag in de buurt van de Hoge Blekker. Mijn favoriete plaats is bij St. Catherine in de Zeelaan, want die heeft de beste crème glace van heel de kust. En voor de rest wandel ik graag rond in Koksijde, behalve in juli en augustus. Ik ben hier vooral graag als het stil is, als er geen toeristen zijn. Dan ben ik hier graag. Ook mijn gezin komt graag mee, ook dankzij St. Catherine en haar crème glace. Komt er ook nog bij dat mijn jongste dochter haar meter een brasserie heeft op de Grote Markt in Veurne. Die laat geen kans onbenut om naar daar te gaan. We kennen die mensen al 25 jaar, dat is geen familie, maar het voelt wel zo. Ik heb hier ongelooflijk veel vrienden. Dat zijn hier allemaal harde werkers, maar als je tijd hebt en je komt samen, dan maakt iedereen tijd voor elkaar en beleef je leuke momenten. Ik vind deze mentaliteit veel aangenamer.” (PADI)
Wil je de portretten van Tourist LeMC, Augustijn Vermandere, Wannes Cappelle, Jan De Smet, Bent Van Looy, Raymond van het Groenewoud, Vincent Pierins, Bert Huysentruyt… van dichtbij bewonderen? Dat kan nog tot 30 september op het strand tussen het Leopold I-monument en het Zeilwagencentrum in De Panne.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier