Tijdens de viering van ’65 jaar Fakkeltheater’ sprak Sam Verhoeven, echtgenoot van West-Vlaming Michaël Zanders, de aanwezigen toe. Hij stond stil bij de start en de evolutie van Het Fakkeltheater. “De 65ste verjaardag van dit theater is dan ook een prestatie van een grote ploeg samen. Mensen voor en achter de schermen, het publiek en de talloze vrijwilligers zorgen ervoor dat dit theater na 65 jaar nog lang niet op pensioen hoeft te gaan.”
“In 1956 richtte een groep jonge idealisten het Fakkeltheater op. In de beginjaren werd er voornamelijk literair cabaret gebracht, maar gaandeweg groeide het Fakkeltheater uit tot een kamertheater dat plaats bood aan sociaal geëngageerde stukken. De eerste belangrijke locatie voor het jonge Fakkeltheater bevond zich in de Mutsaertstraat. Dit zaaltje – door de medewerkers ‘de kleine Fakkel’ genoemd – barstte midden jaren ’70 uit zijn voegen en in 1974 werd een tweede theater geopend op de Meir: het Meirteater”, zegt directeur Sam. “De locatie in de Mutsaertstraat bestaat niet meer, daar staan nu appartementen. En waar vroeger het Meirteater was, is nu de West-End schoenenwinkel. Dat deze locaties er niet meer zijn is jammer, maar in een tijdspanne van 65 jaar gebeurt en verandert er veel. Toen men het Meirteater in 1985 verliet, belandde het Fakkeltheater in het voormalige pand van ‘Den Burgerkring’ in de Hoogstraat. En kijk: na 36 jaar straalt deze Rode Zaal als nooit tevoren. Toen de Mutsaertstraat sloot, kwam men terecht in een pand in de Reyndersstraat, waar na de nodige verbouwings-miserie in 1991 alsnog de Zwarte Zaal de deuren opende. En ook deze locatie heeft na 30 jaar nog niks aan charme moeten inboeten.”
“Het Fakkeltheater heeft in de loop der tijd een aantal grondige identiteitscrisissen doorstaan. Toen halfweg de jaren ’90 de subsidiekraan werd dichtgedraaid, moest het theater zijn gezelschap ontbinden. Verschillende medewerkers moesten vertrekken. Er werd zelfs overwogen om de Rode Zaal te verkopen. En toch hadden de pioniers van toen, onder leiding van Walter Groener, Georges Ledez en Leo Leemans, nog het vuur om te blijven vechten voor hún Fakkeltheater.”
In 2001 had de nieuwe directie met Sam Verhoeven een plan. “Zonder de hulp van Herman Van Hove en Jan Verbist zou dit plan nooit gelukt zijn en dankzij de loyaliteit en het vertrouwen van Walter mogen we gerust stellen dat dit theater er opnieuw staat. Het Fakkeltheater van vroeger was een creatief huis, met een vast gezelschap, voorstellingen in eigen zalen en op reis, een vermaarde en creatieve decorploeg, kortom: een instituut. Het Fakkeltheater van vandaag is een partner geworden. Er worden nog eigen voorstellingen gemaakt, maar het Fakkeltheater is vooral een betrouwbare, professionele en creatieve partner geworden voor tientallen gezelschappen. Een theater zonder taboes, dat kansen wil bieden aan jong beginnend en oud(er) gevestigd. Jaarlijks spelen meer dan 550 voorstellingen in de zalen en mogen komen er meer dan 70.000 bezoekers langs. Die aantallen blijven jaar na jaar stijgen. De 65e verjaardag van dit theater is dan ook een prestatie van een grote ploeg samen. Mensen voor en achter de schermen, het publiek en de talloze vrijwilligers zorgen ervoor dat dit theater na 65 jaar nog lang niet op pensioen hoeft te gaan.” (PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier