De classic rockgroep BTL stelde hun nieuw album ‘The Game’ voor tijdens een showcase in The Crossover Music Pub in Gent. De wedergeboorte is daarmee een feit. Als BTL vindt Beyond The Labryrinth zichzelf opnieuw uit, met de herontdekte rockpassie van frontman Johan Lotigiers als drijvende kracht.
Het resultaat is het album ‘The Game’: een collectie gloednieuwe, eigen composities, gevoed door de muzikale input van Johan en tot leven gebracht door een dream team. Bandleider Geert Fieuw bracht hiervoor toetsenwizard Sjoerd Bruyneel en drummer Michel Lodder terug, aangevuld met de doorwinterde bassist Luc Van Lierde. Live bouwt BTL de show op rond het nieuwe album, in een setlist die de gloriedagen van classic rock eert en de favorieten uit het verleden niet vergeet. Uit het album kwamen eerder de singles ‘Midnight Madness’ en ‘My Favorite Mistake’ De ballad ‘A Dream Come True’ die mee werd geschreven door Sam Claeys, de bassist van het legendarische Red Zebra, werd gekozen als focustrack van de plaat.
Een klein beetje voorgeschiedenis: de band is van naam veranderd. Vroeger was de naam ‘Beyond The Labyrinth’, nu kortweg BTL. Vanwaar die naamswijziging?
Johan: “We hebben eigenlijk een rebranding gedaan, en daar ben ik wel een beetje ‘schuldig’ aan, moet ik toegeven. In de symfonische rockwereld klinkt ‘Beyond The Labyrinth’ heel interessant, maar we wilden meer mensen aantrekken. Een naam moet blijven hangen.”
Geert: “We wilden eigenlijk de naam ‘Silver Fox’ gebruiken, maar die was al bezet (lacht). Ik vond het niet slecht als insteek, in de zin van: hoe kan je jezelf heruitvinden door het wat eenvoudiger te maken? In het logo heb je nog altijd een verwijzing naar de vroegere driehoek. Vroeger was dat een heel ingewikkeld labyrint, want zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Johan is iemand die de zaken graag simpel en eenvoudig houdt.”
Johan: “Is simpel slecht? Neen, simpel is helemaal niet slecht. Maar de mensen begrijpen dan wel waarover het gaat.”
Geert: “Een aantal van onze favoriete bands doen dat trouwens ook: ELO (Electric Light Orchestra), BTO (Bachman-Turner Overdrive) en neem nu ook gelijkstroom/wisselstroom (AC/DC). Mijn favoriete groep, vóór ze van naam veranderden, heette ‘Yesterday And Today’, naar een Amerikaanse plaat van The Beatles, en nu heten ze Y&T.”
Johan: “Kijk, en ik wou daarmee ook met een schone lei beginnen. Het is niet dat ik het verleden niet wil meenemen, want ik speel nummers van de vorige platen. Ik had gewoon het gevoel dat het concept zoals het was wat op was en dat er nieuw leven moest ingeblazen worden.”
Jullie hebben tussen 1996 en 2024 al vijf albums uitgebracht. In hoeverre verschilt dit nieuwe album nu Johan de nieuwe zanger is?
Geert: “Behalve de ervaring die we intussen al hebben — waaronder af en toe eens met ons gezicht tegen de muur lopen — en het voordeel dat Johan een frisse nieuwe visie heeft, hebben we ook met een externe producer gewerkt: Bram Van Den Berghe, ook gekend als gitarist bij verschillende muzikanten en zangers. Dat is iets waar Johan op heeft gehamerd: dat we dat extern zouden doen. Qua sound klinkt het nu beter dan vroeger. We zijn heel blij met de mix, maar ook muzikaal zit er opnieuw meer rock-’n-roll in. Vroeger vertelde ik graag lange verhalen, en dan zegt Johan dat ik mij kort moet houden. Johan zingt vanuit het hart. Op het moment dat hij met muzikale ideeën komt — meestal vanuit zijn garage (lachen) — denk ik: “Oh, dat kunnen we spelen, daar kunnen we iets leuk van maken.” De uitdaging zit hem erin dat de muziek authentieker wordt, meer terug naar de rock-’n-rollroots en iets minder zwaar op de hand.”
Johan: “Het is iets minder symfonisch en iets meer rock-’n-roll. Veel symfonische elementen zitten er nog in, maar wat mij opgevallen is tijdens het schrijfproces, is dat we elkaar enorm goed aanvullen. Zijn nummers passen heel goed bij de mijne en omgekeerd, hoewel ze uit twee heel verschillende vaten komen. Begrijp je?”
Ik merk inderdaad heel veel verschillende lagen in het album. In ‘Midnight Madness’ is uw schreeuw op het einde heel erg metal, ‘A Little Bit of Rock ’n Roll’ spreekt voor zich, en dan heb je ‘My Music Is There’, dat weer heel erg rock is.
Geert: “Dat nummer heeft een heel sterke eighties-vibe, maar we waren eerst in een totaal andere richting begonnen. Ik had een liedje zonder refrein en een refrein zonder liedje. Ik was dat wat aan het samenplakken op mijn computer en bam, daar was het.”
Johan: “Dat was toevallig op repetitie. Hij zat vast en wist niet goed hoe of wat, en iemand zei: Probeer dat refrein eens op dat nummer te plakken. En het was meteen klik.”
Geert: “‘My Music Is There’ is een statement: “Music is my first love and will be my last.”
Muziek maakt het leven mooi en interessant.
Johan: “Muziek is heel emotioneel, en dat kan ook positief zijn. Als mensen aan emotie denken, denken ze meestal aan huilen. Maar alle emoties zitten in muziek. En als muziek je een kickstart geeft, is dat voor jou goeie muziek — en een goeie drive.”
Geert: “Voor mij is het heel belangrijk dat wanneer je bent gevallen en jezelf terug hebt opgeraapt, dat je gewoon voortdoet. Muziek helpt je in die momenten waarin je in een hoekje kan zitten, de wereld even kan laten voorbijgaan en kan wegdromen.”
Even over het nummer ‘The Light Part 2’: wat een fantastisch nummer! Ik kan er zo twintig keer naar luisteren. Wat is het verhaal, want er staat ook een ‘The Light Part 1’ op jullie plaat?
Geert: “Heel sterke observatie! Laat me het verhaal vertellen. Die twee songs hadden vroeger hetzelfde tempo. Part 1 heette ‘The Dying of the Light’, van mijn hand, en het andere nummer ‘This Guiding Light’ is van Johan. Dat zijn dus broertjes van elkaar. Het eerste lied gaat over afscheid nemen van iemand die naar het eeuwige gaat. In mijn geval gaat het over mijn vader, die in zijn overgang nog eens is langsgeweest bij mijn moeder — een heel verhaal dus — en daar had ik een lied over geschreven. Johan kwam dan met zijn nummer, en ik besefte dat mijn vader er eigenlijk toch nog was. We hebben geprobeerd er één song van te maken.”
Johan: “Inderdaad, maar dat klopte langs geen kanten. Dus zei ik tegen hem: Ik trek wel mijn plan met dit deel, en jij doet dat met het jouwe.”
Geert: “Ik vond zijn tekst zo sterk dat we het mopje hebben uitgehaald om het ene nummer op kant A en het andere op kant B van de elpee te zetten, met de vraag: welke kant vindt men het beste?”
Bij het nummer ‘A Little Bit of Rock ’n Roll’ had ik een sterk Meat Loaf-gevoel.
Geert: “Daar hebben we niet speciaal op gemikt, maar het lijkt inderdaad zo.”
Johan: “Ik moet eerlijk zeggen dat ik op een bepaald moment tegen Geert gezegd heb: Ik ga het een beetje Meat Loaf-achtig doen.”
Geert: “Ik heb dan mijn beste AC/DC-achtige riff bovengehaald, die ik al bijna dertig jaar speel maar nooit gedacht had ergens voor te gebruiken. Er zitten inderdaad referenties in naar andere bands.”
Johan: “Er zit zeker een knipoog naar oude glamrockbands in.”
Het nummer ‘The Haunted House’ gaf mij het gevoel dat de zang de muziek ondersteunt, en niet omgekeerd zoals normaal.
Geert: “Het is therapie, na een stukgelopen relatie. Het gaat over mijn toenmalige vriendin die zei: “Gij moogt de zolder hebben. Ge moogt niet in huis bewegen want ik heb daar schrik van,” precies of ik een geest was. Muzikaal spelen we iets speciaals — wat ook gebeurt bij The Police op gitaar — een speciaal soort akkoorden die voor onrust zorgen tot je ze oplost. En dan kom je tot de conclusie in het refrein.”
Toetsenman Sjoerd Bruyneel komt uit het West-Vlaamse Izegem?
Johan: “Mijn moeder is trouwens van Veurne! Inderdaad, en hij heeft bijgedragen aan het nummer ‘A Dream Come True’ op deze plaat. Dat heeft hij samen geschreven met Sam Claeys, de bassist van Red Zebra, en die komt uit Brugge.”
Geert: “Op de muzikale compositities van destijds heb ik een volledig nieuwe tekst en zanglijn geschreven. Sam is een gigant in de muziekwereld. Ik heb trouwens ook West-Vlaamse roots: mijn familie komt uit de streek rond Staden. Dat inspireerde mij 21 jaar geleden om een song te schrijven, en die nemen we nog altijd mee in onze setlist: ‘Flanders Fields’. Johan geeft daar zijn eigen draai aan, zodat we die live als bonustrack op de cd hebben gezet. Hij zingt die een beetje Bowie-achtig, ook met mondharmonica.”
Johan: “Ik heb veel zanglijnen van oude nummers herzien — vooral de interpretatie —, omdat ik vond dat er soms wat diepgang en emotionele feeling ontbrak.”
Dankjewel voor dit interview, en succes op jullie showcase!
Geert en Johan: “Heel graag gedaan!” (PADI & Sandro)
Het album ‘The Game’ van BTL is uit op CD en op vinyl en te beluisteren op de streamingdiensten. Alle info via https://www.btl-band.com/ – Boekingen: kantoor@themusicoffice.be