REPORTAGE E-bikers doorkruisen de Toscaanse heuvels met KW

Op de laatste dag werd geen fiets meer beklommen, maar ging het na het uitchecken in Villa La Stella richting Firenze. Een busritje van amper 10 minuten later stond het hele gezelschap op het San Marcoplein, van waar de verkenning van Firenze kon beginnen. Ieder deed dat op eigen houtje, maar er vormden zich spontaan kleine gezelschappen. Iedereen ging wel een kijkje nemen baar de ‘Duomo’ (kathedraal) en de Ponte Vecchio, de brug met daarop winkeltjes (vooral juweliers), maar ook de corridor die gebouwd werd door de roemruchte familie de’Medici.

Nadat iedereen zich nog een laatste keer had blootgesteld aan de Florentijnse zon ging het richting luchthaven van Pisa waar de terugtocht naar het veel frissere thuisfront werd aangevat. Op de luchthaven werden al gretig nummers uitgewisseld en afspraken gemaakt om nog eens een fietsvakantie samen te beleven. De samenwerking tussen KW en Flamme Rouge heeft duidelijk zijn doel bereikt.

Zaterdagmorgen werd uitgecheckt in Park Hotel Chianti, waar de vriendelijke patron zelfs een deftig woordje Nederlands sprak. Waar hij dat leerde gaf hij niet prijs, maar het is wel zo dat de wanneer de Nederlandse koninklijke familie met Willem Alexander, Maxima en de kinderen in haar Toscaanse buitenverblijf resideert, de meegereisde entourage in het Parkhotel verblijft. De slotrit leidde naar Firenze en opnieuw was het genieten van adembenemende vergezichten. Met als hoogtepunt natuurlijk het moment dat Firenze opdoemt.

Vanuit de hoogte heb je en prachtig zicht op Toscaanse hoofdstad, waardoor de rivier Arno zich een weg baant. De laatste verblijfplaats was ook wel uniek. Op 5 km van het centrum in de heuvels van Fiesole ligt Villa La Stella. De villa is in handen van de missionarissen van Mary Immaculate. Sommigen waagden zich nog aan een avondlijk uitstapje naar Firenze, anderen genoten naast het hotel nog van een slaapmutsje.

Op de laatste dag werd geen fiets meer beklommen, maar ging het na het uitchecken in Villa La Stella richting Firenze. Een busritje van amper 10 minuten later stond het hele gezelschap op het San Marcoplein, van waar de verkenning van Firenze kon beginnen. Ieder deed dat op eigen houtje, maar er vormden zich spontaan kleine gezelschappen. Iedereen ging wel een kijkje nemen baar de ‘Duomo’ (kathedraal) en de Ponte Vecchio, de brug met daarop winkeltjes (vooral juweliers), maar ook de corridor die gebouwd werd door de roemruchte familie de’Medici.

Nadat iedereen zich nog een laatste keer had blootgesteld aan de Florentijnse zon ging het richting luchthaven van Pisa waar de terugtocht naar het veel frissere thuisfront werd aangevat. Op de luchthaven werden al gretig nummers uitgewisseld en afspraken gemaakt om nog eens een fietsvakantie samen te beleven. De samenwerking tussen KW en Flamme Rouge heeft duidelijk zijn doel bereikt.

Dag 3 leidde naar San Gimignano, een bekend, pittoresk stadje dat vroeger op de pelgrimsroute naar Rome lag. 14 torens domineren dit middeleeuwse stadje, waarvan het centrum geklasseerd staat als Unesco-werelderfgoed. Het bezoek lag halfweg de rit die in totaal ruim 75 kilometer op de teller zou brengen. De uitzichten op de Toscaanse heuvels met de wijnranken en olijfbomen waren op zijn mooist. Er werd zelfs gestopt bij een wijnboer die zijn druiven aan het telen was en uiteraard kon er ook een druifje geproefd worden dankzij deze aimabele familie.

De terugtocht naar het hotel om in de buurt wijn te gaan proeven, leverde nog een mooi staaltje op. Op het einde van de rit waren sommige fietsbatterijen uitgeput en moest men volledig op eigen kracht verder. Niet evident op dit zwaar geaccidenteerde (lees: geen meter plat) parcours. Spontaan boden de mensen met de iets frissere benen aan om de fietsers in ademnood te helpen. Ongelofelijk dat op een korte tijd al zoveel teamspirit in deze groep was geslopen.

De beloning was ‘s avonds een wijnproeverij met de nodige uitleg over de Chianti-streek. Het smaakte en de Flamme Rouge-camionette mocht de dag nadien al een aardig partijtje bestelde wijn gaan ophalen.

Zaterdagmorgen werd uitgecheckt in Park Hotel Chianti, waar de vriendelijke patron zelfs een deftig woordje Nederlands sprak. Waar hij dat leerde gaf hij niet prijs, maar het is wel zo dat de wanneer de Nederlandse koninklijke familie met Willem Alexander, Maxima en de kinderen in haar Toscaanse buitenverblijf resideert, de meegereisde entourage in het Parkhotel verblijft. De slotrit leidde naar Firenze en opnieuw was het genieten van adembenemende vergezichten. Met als hoogtepunt natuurlijk het moment dat Firenze opdoemt.

Vanuit de hoogte heb je en prachtig zicht op Toscaanse hoofdstad, waardoor de rivier Arno zich een weg baant. De laatste verblijfplaats was ook wel uniek. Op 5 km van het centrum in de heuvels van Fiesole ligt Villa La Stella. De villa is in handen van de missionarissen van Mary Immaculate. Sommigen waagden zich nog aan een avondlijk uitstapje naar Firenze, anderen genoten naast het hotel nog van een slaapmutsje.

Op de laatste dag werd geen fiets meer beklommen, maar ging het na het uitchecken in Villa La Stella richting Firenze. Een busritje van amper 10 minuten later stond het hele gezelschap op het San Marcoplein, van waar de verkenning van Firenze kon beginnen. Ieder deed dat op eigen houtje, maar er vormden zich spontaan kleine gezelschappen. Iedereen ging wel een kijkje nemen baar de ‘Duomo’ (kathedraal) en de Ponte Vecchio, de brug met daarop winkeltjes (vooral juweliers), maar ook de corridor die gebouwd werd door de roemruchte familie de’Medici.

Nadat iedereen zich nog een laatste keer had blootgesteld aan de Florentijnse zon ging het richting luchthaven van Pisa waar de terugtocht naar het veel frissere thuisfront werd aangevat. Op de luchthaven werden al gretig nummers uitgewisseld en afspraken gemaakt om nog eens een fietsvakantie samen te beleven. De samenwerking tussen KW en Flamme Rouge heeft duidelijk zijn doel bereikt.

Een groep van 40 fietsers door de Toscaanse heuvels piloteren is niet evident. Daarom werd de groep opgesplitst in twee. En dat gebeurde op een vrije natuurlijke wijze. Op dag 1 was er ongeveer halfweg de rit een opsplitsing ontstaan van twee groepen van een 20-tal fietsers, mensen die elkaars niveau waard zijn, met telkens twee begeleiders. Het werd meteen ook duidelijk dat iedereen zijn fiets ondertussen onder de knie had, de fietsmannen van Flamme Rouge zorgden her en der nog voor de nodige technische aanpassingen en weg was de KW-groep naar Sienna.

Het goede weer – tot tegen 30 graden – zorgde ervoor dat de drinkbussen wat extra gevuld moesten worden en de mensen van Flamme Rouge speelden ook perfect in op de wisselende omstandigheden. Nog voor Sienna bereikt werd, had Dieter (opperhoofd bij Flamme Rouge) – die de servicewagen bestuurde – al een duidelijk smakend middagmaal uitgestald. Daarna was de groep klaar om de laatste kilometers richting Sienna af te werken. De groep kreeg er wat vrije tijd. Het Piazza del Campo, het schelpvormige, centrale plein in het centrum van Sienna, was de plaats waar verzamelen werd geblazen.

Al dan niet extra beladen door het shoppen, werd de terugreis aangevat met de bus. “Een prachtige stad, romantisch en idyllisch”, vatte de enthousiaste Ingrid Claeys samen. “Wij genieten hier met volle teugen van deze fietsreis met onze vrienden.” Ingrid en haar man Carl waren vergezeld van hun goede vrienden Patrick en Ria. “Ieder jaar maken wij een wijnreisje, straks hopen we er hier nog te proeven.” Dat zou op dag 3 gebeuren.

Dag 3 leidde naar San Gimignano, een bekend, pittoresk stadje dat vroeger op de pelgrimsroute naar Rome lag. 14 torens domineren dit middeleeuwse stadje, waarvan het centrum geklasseerd staat als Unesco-werelderfgoed. Het bezoek lag halfweg de rit die in totaal ruim 75 kilometer op de teller zou brengen. De uitzichten op de Toscaanse heuvels met de wijnranken en olijfbomen waren op zijn mooist. Er werd zelfs gestopt bij een wijnboer die zijn druiven aan het telen was en uiteraard kon er ook een druifje geproefd worden dankzij deze aimabele familie.

De terugtocht naar het hotel om in de buurt wijn te gaan proeven, leverde nog een mooi staaltje op. Op het einde van de rit waren sommige fietsbatterijen uitgeput en moest men volledig op eigen kracht verder. Niet evident op dit zwaar geaccidenteerde (lees: geen meter plat) parcours. Spontaan boden de mensen met de iets frissere benen aan om de fietsers in ademnood te helpen. Ongelofelijk dat op een korte tijd al zoveel teamspirit in deze groep was geslopen.

De beloning was ‘s avonds een wijnproeverij met de nodige uitleg over de Chianti-streek. Het smaakte en de Flamme Rouge-camionette mocht de dag nadien al een aardig partijtje bestelde wijn gaan ophalen.

Zaterdagmorgen werd uitgecheckt in Park Hotel Chianti, waar de vriendelijke patron zelfs een deftig woordje Nederlands sprak. Waar hij dat leerde gaf hij niet prijs, maar het is wel zo dat de wanneer de Nederlandse koninklijke familie met Willem Alexander, Maxima en de kinderen in haar Toscaanse buitenverblijf resideert, de meegereisde entourage in het Parkhotel verblijft. De slotrit leidde naar Firenze en opnieuw was het genieten van adembenemende vergezichten. Met als hoogtepunt natuurlijk het moment dat Firenze opdoemt.

Vanuit de hoogte heb je en prachtig zicht op Toscaanse hoofdstad, waardoor de rivier Arno zich een weg baant. De laatste verblijfplaats was ook wel uniek. Op 5 km van het centrum in de heuvels van Fiesole ligt Villa La Stella. De villa is in handen van de missionarissen van Mary Immaculate. Sommigen waagden zich nog aan een avondlijk uitstapje naar Firenze, anderen genoten naast het hotel nog van een slaapmutsje.

Op de laatste dag werd geen fiets meer beklommen, maar ging het na het uitchecken in Villa La Stella richting Firenze. Een busritje van amper 10 minuten later stond het hele gezelschap op het San Marcoplein, van waar de verkenning van Firenze kon beginnen. Ieder deed dat op eigen houtje, maar er vormden zich spontaan kleine gezelschappen. Iedereen ging wel een kijkje nemen baar de ‘Duomo’ (kathedraal) en de Ponte Vecchio, de brug met daarop winkeltjes (vooral juweliers), maar ook de corridor die gebouwd werd door de roemruchte familie de’Medici.

Nadat iedereen zich nog een laatste keer had blootgesteld aan de Florentijnse zon ging het richting luchthaven van Pisa waar de terugtocht naar het veel frissere thuisfront werd aangevat. Op de luchthaven werden al gretig nummers uitgewisseld en afspraken gemaakt om nog eens een fietsvakantie samen te beleven. De samenwerking tussen KW en Flamme Rouge heeft duidelijk zijn doel bereikt.

40 deelnemers en vier begeleiders van Flamme Rouge verzamelden al in de nachtelijke uurtjes in Charleroi. Sommigen hadden zich via een bus laten ophalen, anderen baanden zich met de eigen wagen een weg naar de luchthaven. De meesten waren al een viertal uren uit de veren toen om 7 uur stipt het Ryanair-toestel vertrok richting Pisa. Na een uur en een kwartier vliegen landde het toestel behouden en zelfs wat vroeger dan verwacht op Italiaanse bodem. Met de bus werd de transfer van Pisa naar Tavarnelle gemaakt. Daar kon ingecheckt worden in het Park Hotel Chianti, dat aan de westelijke kant van de Chiantistreek ligt. Die wijnregio strekt zich uit tussen Firenze en Sienna.

De mensen was de keuze gelaten om hun eigen e-bike mee te brengen of er eentje te huren ter plaatse. Fietsen in Toscane is niet hetzelfde als in West-Vlaanderen, dat werd al snel duidelijk. De eerste dag stond vooral in het teken van de kennismaking met het parcours en hoe de fietsen en de benen daarop reageerden. Wat pittige hellingen en dito afdelingen horen er nu eenmaal bij in Toscane.

Een groep van 40 fietsers door de Toscaanse heuvels piloteren is niet evident. Daarom werd de groep opgesplitst in twee. En dat gebeurde op een vrije natuurlijke wijze. Op dag 1 was er ongeveer halfweg de rit een opsplitsing ontstaan van twee groepen van een 20-tal fietsers, mensen die elkaars niveau waard zijn, met telkens twee begeleiders. Het werd meteen ook duidelijk dat iedereen zijn fiets ondertussen onder de knie had, de fietsmannen van Flamme Rouge zorgden her en der nog voor de nodige technische aanpassingen en weg was de KW-groep naar Sienna.

Het goede weer – tot tegen 30 graden – zorgde ervoor dat de drinkbussen wat extra gevuld moesten worden en de mensen van Flamme Rouge speelden ook perfect in op de wisselende omstandigheden. Nog voor Sienna bereikt werd, had Dieter (opperhoofd bij Flamme Rouge) – die de servicewagen bestuurde – al een duidelijk smakend middagmaal uitgestald. Daarna was de groep klaar om de laatste kilometers richting Sienna af te werken. De groep kreeg er wat vrije tijd. Het Piazza del Campo, het schelpvormige, centrale plein in het centrum van Sienna, was de plaats waar verzamelen werd geblazen.

Al dan niet extra beladen door het shoppen, werd de terugreis aangevat met de bus. “Een prachtige stad, romantisch en idyllisch”, vatte de enthousiaste Ingrid Claeys samen. “Wij genieten hier met volle teugen van deze fietsreis met onze vrienden.” Ingrid en haar man Carl waren vergezeld van hun goede vrienden Patrick en Ria. “Ieder jaar maken wij een wijnreisje, straks hopen we er hier nog te proeven.” Dat zou op dag 3 gebeuren.

Dag 3 leidde naar San Gimignano, een bekend, pittoresk stadje dat vroeger op de pelgrimsroute naar Rome lag. 14 torens domineren dit middeleeuwse stadje, waarvan het centrum geklasseerd staat als Unesco-werelderfgoed. Het bezoek lag halfweg de rit die in totaal ruim 75 kilometer op de teller zou brengen. De uitzichten op de Toscaanse heuvels met de wijnranken en olijfbomen waren op zijn mooist. Er werd zelfs gestopt bij een wijnboer die zijn druiven aan het telen was en uiteraard kon er ook een druifje geproefd worden dankzij deze aimabele familie.

De terugtocht naar het hotel om in de buurt wijn te gaan proeven, leverde nog een mooi staaltje op. Op het einde van de rit waren sommige fietsbatterijen uitgeput en moest men volledig op eigen kracht verder. Niet evident op dit zwaar geaccidenteerde (lees: geen meter plat) parcours. Spontaan boden de mensen met de iets frissere benen aan om de fietsers in ademnood te helpen. Ongelofelijk dat op een korte tijd al zoveel teamspirit in deze groep was geslopen.

De beloning was ‘s avonds een wijnproeverij met de nodige uitleg over de Chianti-streek. Het smaakte en de Flamme Rouge-camionette mocht de dag nadien al een aardig partijtje bestelde wijn gaan ophalen.

Zaterdagmorgen werd uitgecheckt in Park Hotel Chianti, waar de vriendelijke patron zelfs een deftig woordje Nederlands sprak. Waar hij dat leerde gaf hij niet prijs, maar het is wel zo dat de wanneer de Nederlandse koninklijke familie met Willem Alexander, Maxima en de kinderen in haar Toscaanse buitenverblijf resideert, de meegereisde entourage in het Parkhotel verblijft. De slotrit leidde naar Firenze en opnieuw was het genieten van adembenemende vergezichten. Met als hoogtepunt natuurlijk het moment dat Firenze opdoemt.

Vanuit de hoogte heb je en prachtig zicht op Toscaanse hoofdstad, waardoor de rivier Arno zich een weg baant. De laatste verblijfplaats was ook wel uniek. Op 5 km van het centrum in de heuvels van Fiesole ligt Villa La Stella. De villa is in handen van de missionarissen van Mary Immaculate. Sommigen waagden zich nog aan een avondlijk uitstapje naar Firenze, anderen genoten naast het hotel nog van een slaapmutsje.

Op de laatste dag werd geen fiets meer beklommen, maar ging het na het uitchecken in Villa La Stella richting Firenze. Een busritje van amper 10 minuten later stond het hele gezelschap op het San Marcoplein, van waar de verkenning van Firenze kon beginnen. Ieder deed dat op eigen houtje, maar er vormden zich spontaan kleine gezelschappen. Iedereen ging wel een kijkje nemen baar de ‘Duomo’ (kathedraal) en de Ponte Vecchio, de brug met daarop winkeltjes (vooral juweliers), maar ook de corridor die gebouwd werd door de roemruchte familie de’Medici.

Nadat iedereen zich nog een laatste keer had blootgesteld aan de Florentijnse zon ging het richting luchthaven van Pisa waar de terugtocht naar het veel frissere thuisfront werd aangevat. Op de luchthaven werden al gretig nummers uitgewisseld en afspraken gemaakt om nog eens een fietsvakantie samen te beleven. De samenwerking tussen KW en Flamme Rouge heeft duidelijk zijn doel bereikt.