Van 10 t/m 12 september leidt Cultuurcentrum Brugge het nieuwe seizoen in met een driedaagse rond huiskunstenaars Sylvie Crutelle, Sam Louwyck en Anna Vercammen. Laatstgenoemde pakt uit met ‘Kort hechtingsproza voor wildplassers & exoten’: herinneringen aan haar Brugse tienerjaren.
Katten sproeien om hun territorium af te bakenen. Peuters lekken aan speelgoed om het te verkennen. Ik deed hier pipi achter een struik. Draaide enkele tongen met de lokale bevolking.
Dat schrijft de actrice, schrijfster en muzikante Anna Vercammen (39) in ‘Kort hechtingsproza voor wildplassers & exoten’, een bundel met dertig korte prozastukjes over haar Brugse jeugdjaren, fotocollages van tienerfotoalbums en stadsbeelden.
Exoot
“Ik zie mezelf als een Brugse exoot, ik ben niet in Brugge geboren, wel getogen. Mijn tienerjaren in de Breydelstad hebben mij gevormd tot wie ik nu ben. Wildplassen was een kleine jeugdzonde van mijn vriendengroep in het Atheneum”, bekent de actrice, die vooral bekend is voor haar jeugdtheater bij De Kopergietery. Haar project De Koningin is verdwenen wordt in maart 2022 in de Brugse stadsschouwburg opgevoerd.
“Ik ben geboren in het Antwerpse, maar toen ik tien jaar oud was, zijn we verhuisd naar Brugge”, vertelt Anna Vercammen. “Mijn vader Dirk werd manager van een staalfabriek in Noord-Frankrijk, maar zag het niet zitten om naar het buitenland te verhuizen. Brugge lag halverwege tussen Antwerpen en Duinkerke.”
“Onze eerste kennismaking met Brugge was in mineur: onze auto werd tijdens een ritje met een paardenkoets weggetakeld en we mochten de combi in, richting wagenpark van de takelfirma. Van de agent die ons escorteerde heb ik mijn eerste Brugse woordjes geleerd. Tot mijn achttiende, toen ik aan het RITS in Brussel drama begon te studeren, heb ik in Brugge gewoond. Acht jaar lang, ik spreek nog Brugs met mijn vrienden. Hoewel ik nu in Gent woon, aanzie ik mijzelf nog altijd een beetje als een Brugse. Een trotse aangespoelde! Een zeemeermin zonder staart, al wissel ik van accent al naargelang ik meer landinwaarts vertoef. Het gebeurt wel eens dat ik met een Antwerps accent zeg dat ik van Brugge ben, wat natuurlijk voor totale verwarring zorgt.”
“We woonden in Sint-Andries, maar ik trok elke schooldag naar het Brugs Atheneum. Kort hechtingsproza voor wildplassers & exoten zit vol herinneringen aan die schooljaren en de vriendschappen die ik smeedde. Je kunt het best omschrijven als een coming of age boek. In Brugge heb ik de overgang van kind naar volwassene beleefd. Ik voel mij verwant met deze stad. Het is veelbetekenend dat ik na de dood van mijn moeder Renate Mondschauwer in 2008, ik was 25 jaar oud, enkele jaren teruggekeerd ben naar Brugge, deels om dat overlijden te verwerken. Mijn papa woont nog altijd in Sint-Andries.
“In de jaren ‘90 was Brugge heel tof en veilig, je kon er als tiener zonder zorgen rondlopen. Alles wat jongeren tijdens covid-19 niet meer mochten doen! Een echte rebel was ik niet. Maar ik trok met mijn schoolvrienden naar De Snuffel, we hingen rond op de Markt en op andere pleintjes. Een groot verschil met de coronaperiode, waarbij iedereen in zijn kot moest blijven. De pandemie heeft overigens ook grote invloed gehad op mijn huiskunstenaarschap, want het zette mijn tweede project The future is ours even op de helling. Het gaat om een theaterstuk dat ik samen met Brugse jongeren gecreëerd heb en dat op 12 september in première gaat in de stadsschouwburg.”
Filosofisch stuk
“Vorige winter hebben we enkel via zoomgesprekken kunnen repeteren. Ze hadden op den duur veel weg van ontspoorde lessen zedenleer, met schrijfopdrachten! Uiteindelijk hebben we een filosofisch stuk gemaakt over een nieuw begin, dat getriggerd werd door de coronacrisis. Met verwijzingen naar het Scheppingsverhaal. Ook die recente samenwerking met 14-plussers heeft mij terug gekatapulteerd naar mijn tienertijd in Brugge.”
“Als covid het toelaat, zou ik de komende maanden graag theater maken dat een brug slaat tussen verschillende generaties. Rusthuisbewoners en Brugse tieners samen op de planken brengen. Woon-zorgcentrum Westervier in Assebroek wil meewerken. Tijdens de coronacrisis heb ik in Gent vrijwilligerswerk verricht in een woon-zorgcentrum, daar is het idee gerijpt.”
Info : www.ccbrugge.be
