Terwijl de schijnwerpers vooral gericht zijn op Charlotte Gheysens (26) en Aristide Plaitin (31), staat achter restaurant Lucien een ploeg die minstens even hard heeft afgezien, gelachen en doorgezet. Een vaste kern van vijftien mensen, aangevuld met een tiental flexi’s wanneer nodig, loodste de voorbije maanden het Kortrijkse restaurant naar de finale van Mijn Restaurant.
“Het was véél zwaarder dan we vooraf hadden ingeschat”, zegt souschef Andres Nachtergaele (34) van Andres Catering. “In het begin zaten we samen om een raming te maken, we dachten 55 à 60 uur per week. Het werd eerder 80 uur, en voor Aristide zijn er zelfs weken geweest van 100 uur.”
Unieke kans
De beslissing om deel uit te maken van Lucien vroeg wat bedenktijd. “Mijn eerste reflex was eerlijk gezegd dat ik dit er niet kon bij nemen. Het is al druk genoeg”, vertelt Andres. “Maar dan dacht ik: dit is een unieke kans.” Met de hulp van zijn vrouw Ruth Dierickx en twee vaste freelancers kon hij zijn cateringactiviteiten verderzetten.
“We hebben ons allemaal keihard gejeund afgelopen maanden, maar er waren zeker momenten dat je dacht: waar zijn we aan begonnen? Het blijft een tv-programma. Je kan niet binnen in het pand wanneer je wil, soms moesten Charlotte en Aristide plots weg voor opnames en stond je ineens met een man minder in de keuken of zaal. Zeker de laatste weken was dat echt heftig.”
Vast trio
In de keuken vormden Aristide, Andres en chef de partie Cleo Vandenbulcke (25) het vaste trio. “Wat we hier gedaan hebben, is eigenlijk zot”, zegt Cleo. “Normaal gezien doe je in een nieuw restaurant maanden over kleine aanpassingen. Wij hebben in twee maanden tijd een evolutie doorgemaakt die je anders op een jaar ziet. De intensiteit zorgde tegelijk voor een enorme leercurve.”
Ook de camera’s waren even aanpassen. “In het begin vond ik dat wat beangstigend”, geeft Cleo toe. “Iedereen kijkt op je vingers. Maar je went daar veel sneller aan dan je verwacht. Op een bepaald moment zie je de camera’s zelfs niet meer… tot je er letterlijk tegen loopt.”
Polyvalent
In de zaal is Robbe Vandesonneville (27) een vaste waarde. “Vaste zaalmedewerker, maar eigenlijk een polyvalente slaaf”, lacht hij. “Ik werk hier zeven op zeven en combineer dat met mijn shifts in het Parkhotel. Nog drie dagen en het is gedaan. En dan ga ik een dag slapen.” Zijn tv-moment met de verbrande toastjes blijft hem bij. “Ik had ze ingezet zonder het te merken. Net bij de jury natuurlijk. Maar je hebt geen tijd om te blijven hangen in fouten, je moet blijven doorgaan.” Volgens Robbe liep het verder opvallend vlot. “Iedereen kent elkaar, iedereen heeft een duidelijke taak. Dat maakt dit team zo sterk.”
“Op een bepaald moment zie je de camera’s zelfs niet meer… tot je er letterlijk tegen loopt”
Sommelier Robin Van Neste (23) zag in Lucien een kans om te experimenteren. “Zoals negen suggestiewijnen per glas, nieuwe pairings met een verhaal bij elk gerecht en non-alcoholische alternatieven. We hebben een eigen mocktail ontwikkeld: de Robain Mocktail met limoen en passievrucht, afgewerkt met een espuma van bergamot. In totaal hebben we daar bijna honderd liter van gemaakt.”
Wanneer Charlotte afwezig was, nam Manon Fache (30) de rol van interimbaas in de zaal op. “Dat is veel spannender dan het eruitziet”, zegt ze. “Je helpt overal, maar moet tegelijk alles in het oog houden.” Manon werd zelfs een kleine sensatie in Kortrijk nadat ze zich op camera diep in de vinger sneed. “Dat had eigenlijk gelijmd moeten worden, maar ik heb er een plakker rond gedaan en ben blijven werken.” Wat haar het meest bijblijft? “Het team, de sfeer, en zelfs het productieteam. Ins, die de camera’s beheerde en ons begeleidde, noemen we onze babysit.”
Teamgevoel
De intense periode smeedde ook echte vriendschappen. “Door bijna zeven op zeven samen te werken, zijn we een hechte bende geworden”, zegt Aristide. “Andres en ik zijn echte vrienden geworden. Hij gaat zelfs mee op mijn vrijgezellen volgend jaar.”
“Solliciteren voor Lucien 2.0 zal niemand moeten doen”
Het teamgevoel gaat verder dan de keuken en de zaal. Ook afwasser Shirzad Qudratullah is intussen een onmisbare schakel geworden. “Hij werkt hier dag en nacht”, vertelt Aristide. Woensdag moet Shirzad voor de rechtbank verschijnen voor een cruciale zitting die zal beslissen of hij in België mag blijven of wordt teruggestuurd naar zijn thuisland.
“Zijn vader was politieagent in Afghanistan. Toen de Taliban aan de macht kwamen, is hij vermoord. Vaak gaan ze daarna ook achter de oudste zoon aan, daarom is hij gevlucht. Dit is zijn derde aanvraag, en als die geweigerd wordt, is het finito. Maar Shirzad wil écht integreren. Hij weigert zelfs Engels te spreken omdat hij Nederlands wil leren en werkt keihard.” Voor het team van Lucien was het dan ook vanzelfsprekend om actie te ondernemen. “We hebben allemaal een brief geschreven voor zijn advocaat waarom hij moet blijven.”
Tweedaagse
Wat als Lucien wint? “Eerst een klein feestje”, zegt Aristide. “Veel mensen moeten meteen door naar de eindejaarscatering. Daarna plannen we een tweedaagse met het team: oesters proeven in Zeeland, een stapje in Rotterdam. Gewoon samen vieren.”
Voor Cleo is de conclusie duidelijk, ongeacht de uitslag. “Als Lucien wint, ga ik zeer gelukkig zijn. Maar eigenlijk hebben we al gewonnen: de ervaring, de erkenning, de reacties van klanten en alles wat we in zo’n korte tijd gedaan hebben. Dat neemt niemand ons nog af.”
Charlotte besluit: “Het beste team dat ik me kon wensen. Iedereen was kapot, velen combineerden dit met een tweede job, en toch stonden ze hier elke dag met een glimlach. Solliciteren voor Lucien 2.0 zal niemand moeten doen.”
Stem Lucien naar de overwinning! Dat kan op twee manieren: gratis via vtm.be/mijn-restaurant of stuur LUCIEN naar 6677 (€ 0,75 per stem).
