De jaarlijkse feestdag van de brandweer werd een dag van rouw in het West-Vlaamse Leke. Met een optocht, Last Post en erehaag namen de brandweercollega’s er afscheid van Dries Mattelin (53) die overleed aan de gevolgen van een val.
Meer dan 120 brandweerlieden van Brandweer Westhoek kwamen zaterdag samen in het hart van de Westhoek voor het afscheid van hun geliefde collega Dries Mattelin (53). In een grote optocht trokken ze naar de kerk van het Diksmuidse dorpje Leke, aangevoerd door de ladderwagen die zijn kist vervoerde. Dries had vier kinderen, was vrijwillig brandweerman en aan de slag als dakwerker. Tijdens werkzaamheden in Vleteren kwam hij ten val. Hij overleed aan complicaties van die val.
Barbarafeest
In de kerk van Leke nam zijn postoverste Filip Vandenberghe het woord. “Dries, makker, vriend, brandweerman. Hier staan we dan, aan de grond genageld. Exact op de dag van ons Barbarafeest, jouw hoogdag! Verslagenheid alom bij iedereen. Zo onwezenlijk, zo spijtig… een immense leegte binnen de brandweer.”
“Je was meer dan 33 jaar gepassioneerd aan de slag bij brandweer Leke, steeds als brandweerman en vanaf de start van het dierenreddingsteam was je ook daar een zeer actief teamlid. Een beer van een vent met zeer veel kracht. Dikwijls stoer, maar een hartje van koekenbrood. Je stond steeds voor iedereen klaar. Een simpel telefoontje volstond en Dries was daar om te helpen.”
Dierenreddingsteam
“Iedereen heeft onnoemelijk veel anekdotes met jou, momenten waarop we met elkaar veel gelachen hebben. Er was altijd plezier wanneer jij erbij was. Van zodra de bieper openging en het was serieus, dan was je gefocust en gedisciplineerd om zeer snel op te treden. En je acties waren steeds met veel daadkracht. We gaan je herinneren als een pompier met inzicht, met vooral veel kracht en durf ook.”
“Het dierenreddingsteam was de job waarin twee van jouw passies samenkwamen: brandweer en landbouwdieren. Je was dan ook fier om in dit team aan de slag te zijn en vele landbouwers te kunnen helpen. Je kende ook de helft van de betrokken landbouwers waar we naartoe reden, waardoor dit voor extra vertrouwen zorgde bij de boer tijdens de aankomst. Je kennis van dieren en groot vee was ongezien. Elk teamlid staat nog steeds te kijken van hoe je dieren benaderde en hoe je tegen hen sprak om uiteindelijk het dier met het team te kunnen redden.”
Ondraaglijk verlies
“Ik zie nog steeds de blik in je ogen na de zoveelste redding. Een blik van voldoening en trots. Zo prachtig om te zien. De dag na een interventie belde je wel eens om te zeggen dat je een pijnstillertje of twee genomen had tegen de rugpijn. Je had je geforceerd, op zijn Dries, uiteraard. Roos, Romy, Arne, Jolien en Thibo, Lieve en familie: ons diepste medeleven en zeer veel sterkte bij dit ondraaglijk verlies in naam van alle brandweermannen. Jullie blijven deel uitmaken van onze brandweerfamilie. Weet dat jullie altijd bij ons terechtkunnen.”
Passie
“Dries, vanuit mijn hart en dat van alle brandweermannen: bedankt voor jouw jarenlange inzet en passie voor de brandweer van Leke, het dierenreddingsteam en de professionele hulp aan de vele burgers in nood. We kunnen niet genoeg benadrukken hoeveel je voor ons betekend hebt. Met een lach en een traan houden we ons sterk aan de vele leuke herinneringen. We moeten nu verder met de brandweer zonder jou, maar dit doen dit zoals jij het zou gewild hebben: met opgeheven hoofd, stoer, gedreven en als team. ‘Nie blètn, zou Dries gezegd hebben. Rust zacht en vaarwel. We gaan je verdomd hard missen, pompier. Van al je brandweervrienden.”
Kinderen
Tijdens de kerkdienst en na afloop weerklonk de Last Post. De collega’s vormden een erehaag wanneer de kist naar buiten gedragen werd. Daarna keerde de brandweer in optocht terug van de kerk naar de kazerne. De kinderen van Dries zorgden voor een tekstje op het bidprentje. “Onze papa. Een vechter, zoals we van jou gewoon waren, tot op het allerlaatste moment. Een werker, achter je ligt een leven van werken; op de boerderij, het veld en de daken. Een levensgenieter, die genoot van kleine dingen, soms een beetje te veel. Een brandweerman, jouw roeping, waarvoor je door het vuur ging. Maar vooral onze papa die altijd net dat tikkeltje verder ging en die we nog heel erg zullen missen.” (TP)
