Na 36 jaar trekt Lut Lapon (61) op 30 oktober definitief de deur van de gezellige dorpswinkel Bij Lut in de Kerkomganstraat in Leke achter zich dicht.
Lut Lapon, gehuwd met Geert Denoo en moeder van drie kinderen, begon haar winkel op 1 oktober 1987. De winkel in de Kerkomganstraat 21 bestond toen al meer dan 80 jaar. In het pand was eerst een groentewinkel gevestigd, vervolgens een café en ten slotte de dorpswinkel van Lut. Luts winkel bood een ruim assortiment aan voedingswaren, vers fruit en groenten, kruidenierswaren en kranten en magazines.
“Als kind wou ik altijd al een winkel open houden. Mijn peter was namelijk bakker in Mannekensvere en toen we bij hem op bezoek gingen, wou ik altijd al achter de toonbank staan, wat was dat leuk!”, vertelt Lut. “Mijn job is tegelijk mijn hobby. Ik heb het ook geen ogenblik tegen mijn zin gedaan. De winkel is slechts één dag in de week gesloten, op dinsdag zodat ik voor de kleinkinderen kan zorgen en omdat ik die tijd nodig heb om de rekken bij te vullen en bestellingen te maken en dergelijke. Verder was mijn winkel iedere dag van 7 uur tot 19.30 uur open en op zondag tot 17 uur.”
Sociaal contact
“Ik hou van het sociaal contact, van de mensen, van het bestellen en een praatje maken, van de verhalen en de leuke anekdotes die mensen me vertellen. Je krijgt ook een speciale band met de kinderen die langskomen, want je ziet hen als het ware opgroeien. In een winkel zoals deze leef je mee in de vreugde, de mooie momenten maar ook in de minder mooie, de verdrietige momenten van de klanten.”
“Misschien kan ik gaan helpen in een tearoom of zo, zodat ik toch af en toe nog mensen kan bedienen”
In de 36 jaar dat Lut hier woont en werkt is er toch wel een en ander aan de winkel veranderd. “Toen ik hier vier jaar bezig was, begon de winkelruimte te klein te worden en hebben we die vergroot. Daarna hebben we, nu twintig jaar geleden, de winkel volledig aangepakt en vernieuwd. Nu is het tijd om met pensioen te gaan”, zegt Lut.
“Het is nog niet voor onmiddellijk: ik stop pas op 30 oktober van dit jaar. Ik heb nog wel wat tijd om eraan te wennen, maar het zal toch met een dubbel gevoel zijn dat ik voor de laatste keer mijn deur zal sluiten.”
Dankbaar gevoel
Lut had nooit de tijd voor een hobby – haar werk was haar hobby – dus straks wordt het voor haar zoeken naar een opvulling van haar vrijgekomen tijd. “Het is met een heel dankbaar gevoel dat ik zal stoppen, dankbaar voor al die jaren dat ik mocht doen wat ik zo graag doe, dat ik zoveel mensen mocht leren kennen en dat zovelen mij hun vertrouwen schonken. Ik kan alvast gaan helpen bij de kinderen en voor de rest ga ik nu de tijd hebben om eens iets spontaans te doen zoals een toertje gaan fietsen. Misschien kan ik ook nog gaan helpen in een tearoom of iets dergelijks, zodat ik toch af en toe nog mensen kan bedienen.”
