Zaterdag 18 mei overleed Luciaan Goethals op 100-jarige leeftijd in het Az Sint-Jan te Brugge.
Luciaan ofwel Lucien voor de vrienden werd geboren in 1923 in Langemark, op St-Juliaan, nabij het monument de ‘Canadien’. Het gezin kwam in 1930 terug naar Ruddervoorde waar hij naar de lagere school ging en daarna naar de vakschool, het VTI in Brugge, waar hij de richting metaalbewerking volgde. Na zijn afstuderen in 1940 ging Lucien werken bij de gebroeders Claeys in Zedelgem. De toekomst lachte hem toe.
Daar kwam in 1942 abrupt een einde aan. Eind oktober vielen de Duitsers de drie Claeysfabrieken in Zedelgem binnen en eisten in het totaal 65 geschoolde mannen op om in Duitsland te gaan werken. Lucien was één van hen en een paar dagen later zat hij op de trein naar Braunschweig. In september 1944, toen Ruddervoorde reeds bevrijd was, werd hij met nog enkele lotgenoten overgebracht naar Warnsdorf (in Tsjechoslowakije). Daar was geen correspondentie met het thuisfront mogelijk. Hij werd vrijgelaten op 8 mei 1945, maar het opgelopen trauma van de oorlog en wat hij gezien had in Duitsland, zou hem nog jarenlang nachtmerries bezorgen.
Flandria
Lucien besloot om niet terug te keren naar Claeys en vond werk bij de familie Hessels in Zedelgem. In 1948 huwde Lucien met José Masseele, een meisje uit de Waardammestraat. Na een jaar werd hun zoon Christiaan geboren en vijf jaar later een dochter Anne-Marie, het gezin was compleet. Intussen veranderde hij ook van job, want een van zijn vroegere bazen Aimé Claeys kwam hem vragen om terug te keren naar de intussen opgerichte ‘Flandria’ en samen met zijn schoonzoons het dochterbedrijf in Zwevezele op te starten. Lucien zou verantwoordelijk zijn voor het machinepark. Dit werd het begin van een 33-jarige carrière, waar hij steeds meer verantwoordelijkheid kreeg en uitgroeide tot technisch directeur.
Achterkleindochters
Zo gingen de jaren voorbij, werden de kinderen groot en begonnen een eigen carrière. Hij was in de wolken bij de geboorte van zijn kleinzoon Frederik. Het geluk kon niet meer stuk. Maar… het was dan ook een heuse klap toen in 1981 de fabriek van de ene dag op de ander failliet werd verklaard en Lucien op straat stond, 58 jaar en werkloos, dat hadden niemand zien aankomen. Na een paar maanden voor de curatoren gewerkt te hebben, vond hij tenslotte werk in Superia. Echt gelukkig was hij er niet en zodra het kon ging hij op pensioen.
Het huis in Zwevezele werd te groot voor twee mensen en ze besloten om terug te keren naar Ruddervoorde. Daar zette hij zich in voor de heemkunde kring, werd hij bestuurslid van KVG en hij hielp mee aan de jaarlijkse missiefeesten. In 2015 stierf zijn echtgenote maar dat hij de geboorte van zijn twee achterkleindochters Victoria en Emily nog mocht meemaken was vorig jaar voor de kranige 100-jarige toch nog een hele opsteker.
De plechtige afscheidsdienst vindt plaats op zaterdag 25 mei om 10.30 uur in de Sint-Eligiuskerk van Ruddervoorde. (GST)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
