In het wijkschooltje in Vlissegem werd een afscheidsdrink gehouden. De afdeling van VBS De Zeeboon sluit straks immers na 145 jaar de deuren omdat er te weinig leerlingen zijn. “Een heel emotioneel moment”, reageerde een zichtbaar aangeslagen juf Carine.
Ondertussen was zijzelf al even met pensioen, maar ze heeft er liefst veertig jaar voor de klas gestaan. “Altijd in hetzelfde klaslokaal”, zo vertelt ze. Carine Croes (64) kwam zelf recht van de schoolbanken toen ze er begin jaren ’80 aan de slag ging. “Mijn eerste schooldag hier herinner ik mij nog alsof het gisteren was. We waren ook maar met z’n tweeën: ikzelf voor de kleuterklas, Elisabeth Franco voor het eerste en tweede leerjaar. Het is altijd wat op en neer gegaan, maar rond de eeuwwisseling hadden we een piek van meer dan 50 leerlingen. Toenmalig directeur Frank Mouton is dat hier toen komen vieren met een fles champagne”, blikt ze terug.
“In de winter kwam ik op zondagavond de verwarming al opzetten. Zo moesten de kindjes op maandagmorgen niet in een koud klaslokaal zitten”
Carine was zelf afkomstig van Klemskerke-dorp. “Maar mijn hart ligt in Vlissegem. Ik heb hier vrienden voor het leven gemaakt. Hoogtepunt van het schooljaar, was het sinterklaasfeest in december. Maar ook Vlissegem Kermis was een vaste jaarlijkse afspraak.”
Carine vertelt ons tot slot nog een anekdote, over die keer dat ze de onderwijsinspectie verkeerdelijk aanzag voor een vertegenwoordiger van Coca-Cola. “Ik had nog nooit iemand zó boos gezien”, grijnst ze. Maar juf Carine was dan ook het manusje-van-alles in de school. Ze kwam er elke morgen als eerste toe en ging als laatste weer naar huis. “In de winter kwam ik op zondagavond als een goede huismoeder de verwarming al opzetten. Zo moesten de kindjes op maandagmorgen niet in een koud klaslokaal zitten. En ook de vuilbakken buitenzetten was mijn taak”, zegt ze. Het was met gemengde gevoelens dat ze er vrijdag nog een laatste keer het glas hief met ouders en collega’s van toen. “Zóveel mooie herinneringen…”
Bladzijde omgedraaid
Ook burgemeester Wilfried Vandaele kwam er met spijt in het hart nog eens herinneringen ophalen. “Niet alleen ikzelf, maar ook mijn ouders en grootouders, mijn twee zonen en twee kleinkinderen hebben hier allemaal op school gezeten. Vijf generaties maar liefst. De voorbije weken en maanden was in de wandelgangen te horen dat de sluiting vermeden had kunnen worden, maar goed… De bladzijde is nu omgedraaid. Pijnlijk, maar niks aan te doen. Er was ook wel wat werk aan het gebouw.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
