Na net geen 50 jaar nam Lieven Vervenne ontslag uit het bestuur van het Davidsfonds Wevelgem. Afgelopen maandag werd hij uitgebreid bedankt voor wat hij op cultureel vlak heeft verwezenlijkt. Lieven zelf, die keek vooruit. Naar een volgende activiteit waarvoor hij de contacten aan het leggen was.
“Ik vond het al bizar”, bekent Lieven Vervenne (93). “Sinds 1 januari ben ik geen bestuurslid meer van Davidsfonds Wevelgem maar als erevoorzitter had ik toch verwacht om verder de verslagen van het bestuur te blijven ontvangen.”
Waarom hij geen verslag meer ontving werd duidelijk vorige maandag. Het Davidsfonds was volop bezig een bedankingsfeest te organiseren. Echtgenote Ludwine lokte hem naar het feest onder het mom van een vergadering, hij liet zich gewillig leiden.
Boekenclub
Als inleiding overliep oud-bestuurslid Dirk Dekyvere aan de hand van enkele anekdotes de verdiensten en de kwaliteiten van Lieven Vervenne. “Hij begon in 1959 samen met enkele gedreven jongeren ‘De Boekenclub’, vertelt Dirk. “Die wou de cultuur promoten, dat deed hij niet via het Davidsfonds dat toen volgens die jongeren te oubollig was. De Boekenclub werd later het Cultureel Comité, dat vervolgens de Culturele Raad zou worden. Lieven was tegelijk hoofdbibliothecaris en voorzitter van de Culturele Raad en het Davidsfonds. Niettegenstaande hij studeerde in het Klein Seminarie van Roeselare, had hij nooit de ambitie om priester, laat staan bisschop te worden. Als vanzelf werd hij wel de cultuurpaus van Wevelgem.”
Het rijtje van verdiensten is lang. Onder Lieven organiseerde het Davidsfonds onder meer de nachten van de geschiedenis, de Valentijnsuitstappen, Toast Literair en startte het ledenblad WeDa. Heel wat boeiende figuren passeerden de revue zoals Hendrik Vuye. En tussendoor schreef Lieven Vervenne samen met Ludo Vanhove aan ‘De geschiedenis van Wevelgem, een knoert van 500 pagina’s gebaseerd op onder meer manuscripten die Lieven ontving van vader Jules.
Ambassadeur
“Dit eerbetoon is allemaal wat overdreven”, lacht de immer minzame Lieven. “Wat we verwezenlijkt hebben deden we met een ploeg, ik heb enkel mijn deel gedaan. Waar ik het meest trots op ben is dat we met een jong bestuur van het Davidsfonds – een vereniging die op apegapen lag – weer een bloeiende afdeling hebben kunnen maken. In 1966 sloten we met De Boekenclub aan bij het Davidsfonds, waardoor ik er onmiddellijk ondervoorzitter werd. De toenmalige voorzitter werd echter ziek en zo was ik enkel jaren later al de voorzitter.”
Lieven bleef voorzitter tot 2014, haast een halve eeuw. Schepen Geert Breughe noemde hem een stuk levend erfgoed. Tot slot nam hij zelf nog even het woord, het bloed kruipt waar je niet kan gaan, om alvast een volgende mogelijke activiteit aan te kondigen. “Een zoon van een bekend Wevelgemse huisarts is ambassadeur in Nigeria”, aldus Lieven. “Uit goede bron verneem ik dat die onze vereniging wat meer kan vertellen over het wel en wee van de diplomatie.” Misschien is hij niet langer lid van het bestuur, maar hij blijft zonder twijfel actief lid van het Davidsfonds.
(SL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
