“Het is hier stil als ze er niet is”: Annie Hongenae is mantelzorger van haar zus Carine

Mantelzorgster Annie Hongenae zorgt al 13 jaar voor haar jongste zus Carine tijdens het weekend. De twee zussen hebben een heel hechte band en maken er elke week samen een tof weekend van. (foto JDK)
Jeffrey Dael
Jeffrey Dael Medewerker KW

Mantelzorger ben je als je op regelmatige basis zorgt voor een partner, (schoon)ouder, kind, familielid, buur of een vriend, die omwille van ziekte, handicap, ouderdom, psychische kwetsbaarheid of verslaving extra zorg nodig heeft. Het is een serieus engagement. Dat weet ook Annie Hongenae, die al jarenlang in het weekend voor haar zus Carine zorgt.

“Ik moet nog vlug even ons Carientjes soep uitscheppen, want het is 10 uur en ze staat op uur”, zegt Annie Hongenae (66). Ze woont in de Nieuwstraat in Kortemark. “Mijn zus werd geboren als jongste van zes kinderen. Carine heeft het syndroom van Down en is nu 55 jaar. Ze was een achterkomertje en bracht de eerste twee jaar van haar leven door in de kliniek. Vandaar is ze rechtstreeks naar De Vleugels in Klerken verhuisd, waar ze doordeweeks nog steeds woont. Daar leerde ze lopen en werd er altijd goed voor haar gezorgd. Het moet een heel heftige periode geweest zijn voor mijn ouders. Mijn mama heeft altijd voor haar gezorgd in het weekend, maar toen ze zelf een dagje ouder werd, ging dat niet meer. Nu komt Carine al 13 jaar lang bij ons logeren in het weekend. Ik haal haar op vrijdagavond op en breng haar op zondagavond terug. Geen wonder dat wij een enorm hechte band hebben. Raak je aan haar, dan raak je aan mij, zeg ik altijd”, lacht Annie. “Ik doe haar was, kijk of ze nieuwe kleding nodig heeft, ik volg haar gezondheidssituatie op en ben haar bewindvoerder. De rest van de familie wist dat Carine hier goed zou zitten als het niet meer ging bij onze moeder. We wonen sinds een maand of vier ook pal in het centrum van Kortemark.”

Fanta en een ijsje

“In september zal het drie jaar geleden zijn dat mijn man overleed. Ik zag het niet meer zitten om alleen op de Zarrense boerenbuiten te wonen. Het was natuurlijk aanpassen voor Carine, maar dat is wonderwel vlot gegaan. Plotse veranderingen zijn heel moeilijk voor haar. Onze mama overleed twee jaar geleden. Diezelfde dag was er een groot feest in De Vleugels. We zijn na de begrafenis toch nog naar het feest gegaan, speciaal voor Carine, maar ook voor alle mensen die daar werken. In de familie is Carine ook altijd heel goed opgenomen geweest. Mijn oudste dochter Gwenny is tien jaar jonger dan Carine en heeft een heel goede band met haar. Ook mijn twee andere kinderen, Jeroen en Jessy, hebben een boontje voor ons Carientje. Er is geen enkel feest in de familie waar ze niet bij is. De laatste tijd laat haar gezondheid het niet altijd meer toe en ze heeft wat meer moeite met stappen, maar met de rolstoel geraken we ook overal.” Carine volgt ons gesprek op de voet en treedt haar grote zus bij: “We gaan samen naar de Carrefour of we gaan een Fanta drinken en een ijsje eten. Ik dek de tafel, ik strijk en ik knutsel elke dag. We kijken elke dag naar Ment TV voor Jettie Pallettie en Luc Steeno. En de poes is gisteren gestorven, oei oei…”

“Er is geen enkel feest in de familie waar Carine niet bij is”

Verrassingsbezoek

“Voor haar vijftigste verjaardag wilden we iets speciaals doen. We planden een groot feest met een rit met een treintje, waarin al haar vrienden uit de leefgroep van Klerken mochten meerijden. Er was een feest met lekker eten en drinken en er was een accordeonist. Als klap op de vuurpijl was er een verrassingsbezoek van mama. Die wist ook van niks en lieten we ophalen uit het woonzorgcentrum. Dat was natuurlijk een prachtig moment voor iedereen, maar in de eerste plaats voor mama en Carine. Ze kreeg toen ook een tablet cadeau en het is ongelooflijk hoe goed ze daarmee kan werken. Als ze in haar nopjes, is, roept ze heel luid joepie. Het is toch erg stil in huis als ik haar teruggebracht heb. Ik ben blij dat ik voor haar kan en mag zorgen. Ze heeft telkens zichtbaar deugd van het weekend, want hier kan ze een beetje tot rust komen. Ze heeft hier ook haar eigen slaapkamer. Elke zondagavond breng ik haar volledig ontspannen terug naar De Vleugels en weet ik met een gerust hart dat ze er weer een weekje tegenaan kan”, besluit Annie.

Tijdens de Week van de Mantelzorg organiseert de gemeente Kortemark een Mantelzorgfeest, op zondag 23 juni van 11 tot 13 uur. Meer info via defrak@kortemark.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier