Aan inspiratie ontbreekt het Willy Deventer (80) uit Koksijde blijkbaar nooit, want tussen juli 2021 en eind maart 2024 rolden er in exact duizend dagen 10.000 artistieke koppen uit zijn stylo, stift of tekenpotlood. En nog altijd weet hij niet van ophouden.
Het begon in de coronaperiode, toen zijn wederhelft, Rita Claus, hem een schetsboek gaf. Voor elk van zijn vier kinderen tekende Willy een schetsboek vol, met daarin 300 tekeningen. “Eigenlijk heb ik mijn hele leven getekend”, start Willy zijn levensverhaal, doorspekt met flink wat anekdotes.
“Het verhaal dat mijn moeder dikwijls opdiste, is me altijd bijgebleven. In 1946 woonden we in Ronse, en op een dag reisden we per trein naar het Waasland. Ik was 2,5 jaar en nogal een bleiter. Mijn moeder wist dat we door een tunnel zouden rijden, en om te vermijden dat ik van schrik zou beginnen wenen, gaf ze me potlood en papier en zei: ‘teken maar wat’. Ik tekende een auto met wielen, banden, deuren en lichten. Een man op de trein die dit toevallig zag, zei aan mijn mama: ‘Als ik dit niet zelf had gezien, zou ik het nooit geloven!’. Jammer dat mama de tekening niet heeft bewaard, maar ze vertelde dit zo vaak, dat het wel waar zal geweest zijn.”
Digitale koppententoonstelling
“Het stond in de sterren geschreven dat ik ooit een opleiding graficus/beeldende kunsten zou volgen aan Sint-Lucas Gent, nu LUCA School of Arts. Daar ben ik 25 jaar docent geweest. Ik mag wel zeggen dat ik als kunstenaar een indrukwekkende staat van dienst heb.”
Willy kleurde ook op meerdere vlakken wel een beetje buiten de lijntjes, net zoals hij dat nog altijd doet met zijn tekeningen. “In 1967 heb ik het Weekblad AZ in Ronse opgericht en was ik ook de hoofdredacteur. Dat was een schot in de roos, en het groeide uit tot een groep huis-aan-huisbladen die later werd overgenomen door het huidige Mediahuis met de bedoeling in heel België te worden verspreid. De namen veranderden in Passe-Partout en Rondom. Later ben ik begonnen met de digikrant gAZet van Ronse, met het accent op lokaal nieuws. Op mijn leeftijd werd dit fysiek toch wat zwaar, en in 2018 ben ik ermee gestopt. Maar daar kan iedereen wel mijn koppententoonstelling digitaal bekijken via www.gazetregio.be.”
Picasso
Zo ontdekte ook filosoof Jean-Marie De Dijn het werk van Willy, en daarover schreef hij: “Internationaal zijn Willy Deventer alias daventra zijn conterfeitsels ‘du jamais vu’ en Picasso kan aan zijn haast onmogelijke landschapsneuzen een … potloodpunt zuigen!” Dat brengt Willy bij zijn volgende anekdote. “Ik heb de afspraak van mijn leven gemist, met Picasso! Een leerkracht plastische opvoeding, bij wie mijn zus les volgde, had een goede kennis die bevriend was met Picasso. ‘Misschien wil hij je wel eens meenemen bij zijn volgende bezoek aan Picasso in Mougin’, zei de leerkracht. Dat vond ik geweldig, maar enkele weken later hoorde ik dat de man was overleden …”
De gelijkenis met de stijl van Picasso is inderdaad opvallend. Willy legt uit hoe hij te werk gaat. “Ik werk op A5-formaat. Als je rekent vanaf de handpalm/de pols tot het bovenste van vijf vingers, dan omvat je één gelaat op ware grootte. Al mijn koppen zijn dus op ware grootte, noem het ‘visuele kleinkunst’. Ik schilder geen koppen, ik teken smoelen, maskers, geestigaards, clowns, zeurpieten, stoefers, heilige zantjes … met lijnen! Dat doe ik in waarschijnlijk in het kleinste kunstatelier van ‘t land: aan mijn keukentafel van zo’n vierkante meter, op ons appartementje met uitzicht op zee in Koksijde. Ooit vroeg iemand me of ik alle portretten inkaderde. Dat zou wat zijn, zeg, 10.000 kaders! Daarom bewaar ik ze allemaal digitaal en bundel ik ze, ingelijst in een digitale passe-partout, in de digitale expo. Alleen de 10.000ste kop heb ik ingekaderd! Maar ik gooi geen enkele tekening weg. Soms zet ik in twee minuten iets op papier, soms duurt het een half uur of langer. In het najaar staat er een échte, fysieke expo gepland, die info vindt men in de digitale krant.”
‘Deventra-ogen’
Willy is ook nog op een andere manier beroemd, bij onze noorderburen. “Omdat onze familienaam ‘Deventer’ is, reisden we ooit met de hele familie naar Deventer, en daar haalden we de krant, omdat ze gewoon niet geloofden dat we zo heetten! Dat heb ik trouwens uitgeplozen: Deventer – de oude naam is Deventria – was een middeleeuwse Hanzestad. Vandaar ook de link naar mijn ‘deventra-ogen’, maar ‘deven’ betekent in het Gotisch ‘gestorven’ en ‘treo’ betekent ‘boom’ in het Oudengels/Oudsaksisch.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
