“Een jeugddroom die uitkomt”: Bruggeling Tim Beuckels zet twee hoedjes op tijdens Cactusfestival

Tim Beuckels zet dit weekend twee hoedjes op tijdens het Cactusfestival: als bezieler van het platenlabel Unday Records begeleidt hij artiesten, als bestuurder en vrijwilliger bij vzw Cactus is hij mee verantwoordelijk voor de productie.

Op 1 november volgt Bruggeling Tim Beuckels (42) Patrick Keersebilck (64) op als directeur van Cactus Muziekcentrum. Hij is al vijf jaar bestuurslid van deze vzw en is sinds zijn tienertijd vertrouwd met het Cactusfestival: “Toen ik nog school liep aan het Atheneum van Assebroek, was ik al vrijwilliger in de Cactus Club in de Sint-Jakobsstraat. Ik herinner mij nog levendig een legendarisch concert van de Schotse postrockband Mogwai in die kelder.”

Muziekwereld

“Mijn vader Philip is een gepassioneerde muziekfreak. Hij leerde mij de muziek van David Bowie, Frank Zappa en Joy Division kennen en nam me als kind mee naar festivals. Nog voor ik mocht uitgaan, trok ik jaarlijks naar het Cactusfestival. En toch is het een toeval dat ik in de muziekwereld beland ben. Want het was mijn jeugddroom om journalist te worden. Ik studeerde aan de Gentse Universiteit Germaanse en een master-na-master journalistiek. Maar ik deed kort na het behalen van mijn diploma in 2006 een interim bij de Gentse platenfirma N. E. W. S. Records en ben er nooit meer weggegaan. In 2011 mocht ik binnen die firma het indie-label Unday Records oprichten, waarbij Belgische bands als Het Zesde Metaal, The Bony King of Nowhere en Intergalactic Lovers albums uitgebracht hebben.”

Cactus community

Tussen 1999 en 2011 woonde Tim Beuckels in Gent en kon hij noodgedwongen geen vrijwilliger meer zijn in de Cactus Club. Maar hij bleef trouw aan het Cactusfestival en na zijn verhuis naar Oostkamp trad hij toe tot de raad van bestuur van Cactus Muziekcentrum. “De vonk sloeg over om mij meer te engageren in de Cactus community. En aangezien elk bestuurslid mee helpt bij de organisatie van het festival, was het logisch om mij ook daarvoor extra in te zetten”, legt de Bruggeling uit.

“Als tiener was ik vrijwilliger in Cactus Club”

En de stap naar het directeurschap? Tim Beuckels: “Ik ben tot nu toe trouw gebleven aan mijn job en mijn artiesten. Maar Cactus is al jaren mijn tweede thuis. Er was maar één job waarvoor ik voluit zou gaan, als ik ooit de kans kreeg. En die is er nu gekomen! Over vier maanden krijg ik de algemene leiding over Cactus.”

Korte nachtrust

“Maar eerst is er nog het Cactusfestival komend weekend. Enerzijds zal ik als manager bij Unday Records Het Zesde Metaal en BLUAI begeleiden in het Minnewaterpark. Anderzijds ben ik samen met Koen Dalle en een klein team production manager tijdens het festival. We moeten ervoor zorgen dat alles naar wens gaat voor de artiesten, zodra ze toekomen tot ze weer weggaan. ’t Zijn lange dagen, want sommige groepen arriveren al om 8 uur ’s morgens, nadat ze geslapen hebben in hun toerbus. De laatste band is pas om 3 uur ’s nachts weg. De volgende dag moet je er, na een korte nachtrust, weer staan. We hebben onze ploeg uitgebreid en werken nu in shifts, zo blijft het haalbaar. Als alles vlot verloopt, is het werk van het production team een droomjob. Je ontvangt de artiesten backstage, brengt hen naar de kleedkamers, laat hen kennismaken met de stage managers. Hun roadies laden alle materiaal uit. Maar daar begint het: de vrachtwagen kan voor ons festival niet tot achter het podium rijden. Tijdens Cactus staat de Arsenaalstraat vol bussen en vrachtwagens. Het technisch materiaal moet op middeleeuwse steekkarren op een smal wandelpad naar het podium geduwd worden. Een festival vergt een strikte timing van de groepen, want anders loopt alles in het honderd.”

Goldband

“Vorig jaar kregen we het bericht dat de helft van Goldband door een file vastzat in de Kennedytunnel in Antwerpen. De andere helft is beginnen spelen, pas voor de laatste vier nummers konden we met de andere muzikanten naar het podium spurten! De hoge hakken van zangeres Roisin Murphy vormden een ander probleem. Die waren niet bestand tegen de beruchte Brugse kasseien in de Arsenaalstraat. Hoe moesten we haar op het podium krijgen? Na lang wikken en wegen vonden we een oplossing voor de Ierse artieste: schoenen uit en weer aandoen op het podium.” Naar welke groepen ik komend weekend op het Cactusfestival uitkijk? Patty Smith uiteraard, een levende legende. Maar ik ben ook benieuwd naar Britanny Howard, de gewezen zangeres van Alabama Shakes, en Cat Power, die liedjes van Dylan zal zingen….”