Beheerder begraafplaats schrijft opmerkelijke kerkhofverhalen: “Neen, géén deprimerend boek”

Koen Verwaerde bij het graf van organisten Berden en Vilain. Het gedicht op hun graf is van zijn hand, op vraag van de nabestaanden. © EFO
Edwin Fontaine
Edwin Fontaine Medewerker KW

Koen Verwaerde (69) schreef over het leven op de stedelijke begraafplaatsen een opmerkelijke boek. Met daarin verhalen over emotionele en humoristische momenten. Verwaerde toont de ziel van de begraafplaatsen. “Ik schreef steeds met respect. Het is een eerbetoon aan de overledenen en wie achterblijft”, zegt de Oostendenaar. ‘Hoor, wie klopt daar’ geeft een kijk achter de schermen.

Koen Verwaerde was al 15 jaar hoofdmedewerker van de dienst Stedenbouw toen hij in 1994 overstapte naar de dienst Begraafplaatsen. In 1996 werd hij beheerder van de begraafplaatsen en zou dat blijven tot 2012. Hij is inmiddels met pensioen. Koen was ook altijd actief bij het Centrum voor Familiekunde en bestuurslid van de heemkundige kring De Plate. Hij was ook redacteur van hun blad. In zijn actieve loopbaan noteerde hij heel veel verhalen over wat er zich afspeelde op de begraafplaatsen. “Het zijn tientallen verhalen, waarvan ik er nu 13 publiceer. Het merendeel zal niet openbaar worden gemaakt omwille van de herkenbaarheid van personen. De verhalen die ik wel publiceer, gaan over bijzondere bijzettingen, over hoe mensen reageren op verlies en er zijn ook anekdotes.”

Menselijke verhalen

“In februari kreeg ik een hartinfarct. Daardoor moest ik mijn activiteiten bij De Plate staken en had ik tijd om mijn eigen verhalen te herlezen en ze uit te geven. Ik pende destijds zaken neer waarvan je nooit zou denken dat ze konden gebeuren op een begraafplaats. Uit die schriftjes selecteerde ik 13 verhalen”, zegt Koen. “Het schrijfproces was uitdagend omdat ik veel momenten, verbonden aan rouw en verlies, opnieuw beleefde. Ik ervaarde ook opnieuw de momenten van empathie, de emotie en de reflectie. Toch ging ik terughoudend te werk, hield rekening met het fatsoen en schreef nooit kwetsende zaken. Maar alle zaken hebben zich wel afgespeeld binnen de muren van de begraafplaatsen. En toch zijn het geen lugubere of deprimerende verhalen.”

Eén van verhalen gaat over een wat vreemde man die de begraafplaats bezocht en steevast bij Koen langskwam met de vraag een taxi te bellen. “Hij zei enkel ‘taxi bellen’. Op een dag stond zijn moeder bij me om een klacht in te dienen. Haar zoon was niet thuisgekomen en beweerde dat hij de hele nacht opgesloten was in het toilet van de begraafplaats. Dat was uiteraard niet het geval en de zoon was wellicht een avond gaan stappen. Toen ik de moeder uitleg gaf, ging de kranige vrouw met haar wandelstok haar zoon te lijf. Ik kon hen gelukkig bedaren. Op het einde verwachte ik een bedanking, maar het enige wat de moeder zei was ‘taxi bellen’.”

Koen beschrijft ook een uitvaartplechtigheid die zeer vrolijk was. “Ongetwijfeld één van de meest opmerkelijke uitvaarten die ik meemaakte, waarbij vreugde centraal stond bij het afscheid.”

Helpen bij verlies

In de bundel zijn er ook verhalen over mensen die Koen aanspraken, raad vroegen of hun hart kwamen luchten. Koen Verwaerde was een graag geziene beheerder. “Soms kreeg ik ook zelf de krop in de keel toen ik mensen te woord stond. Het verhalenboekje relativeert en zal ook mensen helpen om een verlies te verwerken.” Koen blikt ook terug op zijn loopbaan. “Ik maakte in 2004 de omschakeling mee van uitvaarten die werden verzorgd door stadspersoneel naar uitvaarten die door ondernemers werden verzorgd. Ik breng ook hulde aan het personeel dat ooit een bijzondere begrafenis uitvoerde toen een lijkwagen niet kon gebruikt worden en we de geest van de wet hebben toegepast voor wat betreft de ter aarde bestelling. Zij hebben soms in heel moeilijke omstandigheden gewerkt. Ik heb voor hen een ongelofelijk respect en heb ze altijd beschermd. ”

Kloppen

De titel Hoor, wie klopt daar verwijst naar een voorval op de begraafplaats. Koen Verwaerde: “Het heeft helemaal niet te maken met een kloppend geluid vanuit een kist, maar verwijst naar een moment waarop het personeel me een poets bakte.”

Het boek bevat kunstfoto’s over de begraafplaatsen en Oostende en is te koop bij de auteur (koenraad.verwaerde@telenet.be) of door overschrijving op BE94 0019 7928 6414. Kostprijs: 30,95 en vanaf september 39,95 euro.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier