Stephanie: “Mannen en vrouwen zijn geen concurrenten meer van elkaar”

© foto Kurt
Stephanie Rogeau
Stephanie Rogeau Medewerker KW

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Gisteren zat ik werkgerelateerd samen met Koen Crucke en zijn West-Vlaamse echtgenoot, Jan, voor een interview. Op een bepaald moment gaat het over Jans jeugd en daarbij zegt Koen: ‘Het is geweten hé, dat het bij de West-Vlamingen de moeder des huizes is die het voor het zeggen heeft’.

Ik vond dat grappig, want dat was me nog nooit eerder opgevallen. Mijn eerste opwelling was dan ook om die stelling tegen te spreken. Traditioneel gezien was het toch zeker zo dat de pater familias de eindverantwoordelijkheid droeg? Hij bracht het geld binnen, dus hij had het voor het zeggen? Maar toen dacht ik wat verder na en besefte ik dat het waarschijnlijk iets minder eenduidig was. Hoewel de man een aantal decennia geleden over de financiën (en zijn minnares) ging, zwaaide de vrouw de plak wat het huishouden en de opvoeding van de kinderen betrof.

Nu is die strikte rolverdeling natuurlijk heel wat minder sterk aanwezig. Anno 2019 hebben we massaal ingezien dat mannen en vrouwen geen concurrenten van elkaar zijn maar evenwaardige, complementaire exemplaren van het menselijke ras, elk met zijn eigen specifieke talenten en vaardigheden. Zucht.

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik mijn feministische principes hoog in het vaandel draag maar soms word ik er toch zelf wat moe van. Van die eeuwige classificatie der seksen. Vrouwen zijn emotioneel sterker, mannen hebben fysiek het overwicht. Vrouwen zijn zorgend en warm. Mannen zijn rationeel en direct. Vrouwen komen van Venus, mannen van Mars.

Dat kan wel allemaal zijn, denk ik dan, maar uiteindelijk moeten we wel samenleven, hier op planeet aarde. Dus misschien heeft het niet zo heel veel zin om ons te focussen op die verschillen in sekse en de daarbij horende machtsstrijd. Maar is het zinvoller om gewoon als mensen met elkaar om te gaan en, in geval van een meningsverschil, eerder te kijken naar de aangevoerde argumenten, dan naar het geslachtsorgaan tussen iemands benen? Of ben ik nu het overgevoelige vrouwtje aan het uithangen?