Ontroerend Goed: Weegdienst in Kortrijk

Met een eigenzinnige blik op de vaak vanzelfsprekende pareltjes van on(t)roerend erfgoed trekken fotograaf Pieter Clicteur en journalist Bert Vanden Berghe door West-Vlaanderen.

In de geschiedenisboeken wordt de wereldvermaarde edelsmeedkunst vaak aan Brugge toegedicht, dat ook hoog stond aangeschreven wat schilderkunst en architectuur betrof. Maar Kortrijk hoefde op het vlak van edelsmeden niet onder te doen. Een belangrijke rol daarbij was weggelegd voor de keurmeester die alles controleerde. Handelaars waren immers verplicht om hun producten te laten wegen, om een eerlijke handel te bevorderen.

Vroeger gingen de keurmeesters van smid tot smid, later werd de stadswaag het epicentrum. In Kortrijk werd die in 1904 ingericht in het nieuw opgetrokken gebouw op de hoek met het Sint-Michielsplein. Op diezelfde plek stond eerder toepasselijk een nijverheidsschool. In de Kortrijkse stadswaag werden vooral gewichten geijkt.

Jammer genoeg kent de oudere generatie de stadswaag vooral als ‘het strontkasteel’, wat het prachtige gebouw in Vlaamse neorenaissancestijl enigszins oneer aandoet. De bijnaam verwijst naar het kantoor van de reinigingsdienst die er onderdak vond. Na de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw een telegraafkantoor en later de info- en toeristische dienst van Kortrijk. Die verhuisde in 2005 naar de Groeningeabdij. Als je daar vandaag vraagt waar je de beste spaghetti in de streek kan eten, dan is de kans heel groot dat ze je naar het vermaarde gebouw verwijzen, waar nu de horecazaak Petit Paris onderdak heeft gevonden. Het zal vast de geschiedenisboeken niet halen, maar het gebouw is toch op zijn minst tijdloos te noemen.