Ontroerend Goed: Reddingspost in Knokke-Heist

Met een eigenzinnige blik op de vaak vanzelfsprekende pareltjes van on(t)roerend erfgoed trekken fotograaf Pieter Clicteur en journalist Bert Vanden Berghe door West-Vlaanderen.

“Het ruischen der zee in de verte, de plechtige stilte, die heerscht tusschen de duinen, de afwezigheid van alle geboomte, de onverstoorde eenzaamheid.” Zelfs Hendrik Conscience kon weinig anders dan kunstzinnig het zicht op de zee beschrijven. Kunstzinnigheid was ook datgene waar het bestuur van Knokke-Heist naar streefde toen het een nieuwe reddingspost wilde. De vroegere post, een klein wit hokje tegen de rand van de dijk geplakt, verbleekt letterlijk bij het kleurrijke kunstwerk dat dit jaar in februari op het zand verrees.

De Nederlandse ontwerper maakte eerder al indruk met een reuzenrad met auto’s en een draaiend huis in het midden van een rotonde. De kunstenaar wilde oorspronkelijk een roze paviljoen, maar hij opteerde uiteindelijk toch voor geel, wat hem deed herinneren aan de zon en plastic strandspeeltjes. Dat het ook de internationale kleur voor reddingsdiensten is, is dan weer handig meegenomen. Inspiratie haalde hij bij de Brit Joseph Emberton, die begin vorige eeuw mee aan de wieg stond van het speelse modernisme. Maar ook het functionele van het gebouw werd niet uit het oog verloren.

De kleur van de kamers werd zo gekozen dat verloren gelopen kinderen die er opgevangen worden er zich goed voelen. Met de vorm, de communicatietoren op het dak en het transparante uitzicht, wilde hij naar eigen zeggen ook de zee in haar waarde laten en alle schoons dat erbij komt enigszins capteren. Conscience zou trots geweest zijn.