Het stormt op het strand van Oostende. De noordenwind briest en beukt, maar dat maakt Thomas Siffer geen moer uit. Hij rent nog net niet het strand op, tussen naar eigen zeggen de lelijkste weg ter wereld en het mooiste zicht op deze aardkloot. Jas vrijwel meteen af, want "geen truttefoto's!". Ook geen foto's aan een zeilbootje. Siffer houdt niet van voorspelbaarheid, kiest altijd voor de vlucht vooruit: bij het magazines maken of boeken schrijven, in een zeilboot of in zijn olijfboomgaard in Zuid-Italië. Er valt veel te zeggen van Thomas, soms te veel. Maar niet dat hij een gebrek aan goesting heeft. We treffen hem op een goed moment: het is slechts de tweede keer dat Thomas dit jaar in België is. En meestal zit zijn programma volgestouwd, gaande van bezoekjes aan het verzekeringskantoor tot de tandarts. Het is zelden een rondritje doorheen de provincie om zijn kinderen en kleinkinderen te bezoeken. "Het is voor hen ook fijner als ze tot bij ons in Italië kunnen komen voor een weekend of een weekje."
...