De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika, dat was het doel van Wouter Deboot. Wekenlang kon je zijn belevenissen volgen in ‘Iedereen Beroemd’, nu vertelt hij over het leven na de opnames.
Dit weekend krijg je voor het allerlaatst mijn achterwiel te zien. Op Amerikaanse bodem dan toch, want heel lang gaan mijn fiets en camera sowieso niet aan de haak. Net als deze krant geniet ik nu even van wat rust, maar allebei keren we terug. Een uitgelezen moment om zowel KW als jullie, lezers, te bedanken voor het afgelopen jaar. Een jaar waarin Steven en ik de kans kregen om ons wedervaren in Amerika met heel West-Vlaanderen te delen.
Jullie werden bestookt met verhalen over het land van Trump, maar ook in omgekeerde richting lieten we ons niet onbetuigd. Met trots spraken we over de plas over ons vaderland, en onze West-Vlaamse roots waren enkel in kilometers veraf.
Op de foto hierboven zien jullie mij in ware Lucky Luke-stijl de zonsondergang tegemoet rijden. Het paard heb ik ‘gemakshalve’ even ingeruild voor een fiets, maar onze achtergrond blijkt gelijk. En dan doel ik niet alleen op de warme avondgloed die klassiek het laatste prentje vult, maar ook op onze afkomst. De stripheld is ontsproten aan het brein van Maurice De Bevere, beter bekend onder het pseudoniem Morris. Deze bekende Belg publiceerde in het Frans, maar zag in 1923 het levenslicht in Kortrijk.
Zijn cowboyverhalen, waar ik net als zoveel andere mensen mee opgroeide, spelen zich af in het Wilde Westen van de negentiende eeuw. De Verenigde Staten als decor. Toen al. Het kan moeilijk anders dan dat ik al op heel jonge leeftijd geïnspireerd raakte. En daar hield de kruisbestuiving tussen het bekendste westelijke land en het westen van mijn eigen land niet op. Ik ben bijlange niet de eerste West-Vlaming die Amerika ‘verovert’.
Eén illustere voorganger had daar zelfs niet eens een paard, een fiets of een ander vervoersmiddel voor nodig. Hij zwom zich op eigen kracht de geschiedenisboeken in tijdens de Olympische Spelen van Atlanta in 1996. Ik herinner het me nog levendig. Fredje Deburghgraeve, een ontwapenende oermens die in daden en woorden de harten sneller deed slaan.
Twee jaar daarvoor hadden Marc Degryse en Lorenzo Staelens ook al een gevoelige snaar geraakt, wanneer ze de wereldbeker voetbal gingen spelen in de Verenigde Staten en de thuisblijvers verblijdden met de wereldhit Go West. Het hoge stemmetje van Danny Boffin staat tot op vandaag in eenieders geheugen gegrift.
Allemaal verhalen die mijn leven kleurden, maar waar ze in Amerika helemaal niet wakker van liggen. Meermaals hebben Steven en ik het geprobeerd, maar daar denken ze bij het horen van de naam ‘België’ toch vooral aan chocolade en bier. Westvleteren als exportproduct werkt beduidend beter dan Deboot. Onze missie aan de andere kant van de wereld zit erop, maar nu al ben ik zeker dat onderstaande slotzin ook gewoon het begin van een nieuw avontuur zal inluiden:
‘I’m a poor lonesome cowboy, and a long way from home…’
Dwars Door Amerika
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier