Kunstenaars, in al hun vormen, durven zich al eens te wentelen in het donker

Thalisa Devos
Thalisa Devos Chef Magazine

De melancholie overvalt ons in de herfst, maar ook naar het einde van die lange Belgische winter. Al hebben de temperaturen, putje winter, met de vijftien graden geflirt. Het is het donker, dat eindeloze donker, dat ook onze hoofden overneemt. En dan heb ik het niet alleen over bleke wintervelletjes die snakken naar een beetje vitamine D, maar over onze gedachtestromen. Marketeers vinden termen uit als seizoensdepressie en Blue Monday. Maar je moet het hen nageven, het donker heeft vat op ons gemoed. Kunstenaars, in al hun vormen, durven zich al eens te wentelen in dat donker. De melancholie opzoeken, ze voeden en er inspiratie uit putten. Ik kan er ook wat van, van dat wentelen, als kind van twee kunstenaars.

Wanneer het donker wordt in mijn hoofd, dan voed ik graag de melancholie. Met kilo’s chocolade, te vinden in drie lades onder mijn bureau, programma’s over ware liefde, Love is Blind op Netflix. En muziek, strijkers of zware baslijnen, de favoriet van de melancholische zielen onder ons. Jonas Winterland behoort ook tot die club. Muzikant en weemoedige mens. Vier cd’s heeft de man al op zijn palmares. Zijn laatste is vrolijk(er) voor zijn doen maar bevindt zich nog altijd in de schermzone. Terwijl het buiten al drie weken stormt, is de storm in zijn hoofd even gaan liggen. Met dank aan een beetje rust, en het goede leven dat daarbij hoort.

Ook wij zijn nog altijd een magazine van het goede leven. Dat de lichtpuntjes omarmt. Dat leert dat er na de breuk, leven is. Dat, ook in ons grijzige land, het de groene interieurs zijn die inspireren, en dat het niet al zwart hoeft te zijn dat onze garderobes dicteert. Boek dat (Champagne)reisje, neem een fris bosbad of schenk een aperitief, ja het mag weer. Het verjaagt het donker. De lente, of toch alvast het licht, is in zicht.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier