Kris Devolder, man van Hilde Crevits: “Wat zij nu al jaren doet, ik zou het niet kunnen”

Kris Devolder op een van zijn werven, hier van Tordale in zijn eigen stad Torhout:
Johan Sabbe

Een duister leven leidt hij zeker niet. Van geen kanten zelfs. Maar op de spotlights zit hij nog veel minder te wachten. Kris Devolder, de echtgenoot van Hilde Crevits en tegelijkertijd de sterke man achter de Vlaamse minister, houdt zich liever afzijdig als de journalisten overuren draaien. “Noem me gerust mediaongeil”, lacht hij. “Ik kick niet op bekendheid of op de roem van Hilde. Al wil ik niet verbergen dat ik apetrots op haar ben. Wat zij dag aan dag presteert, nu al jarenlang, is topsport.”

Zo net voor de Vlaamse verkiezingen is de hectiek nooit ver weg op de bovenverdieping van de kangoeroewoning in Torhout, waar Kris en Hilde wonen. Een gebouw dat Kris als architect zelf ontworpen heeft. Een schril contrast met de gelijkvloerse verdieping, waar hun ouderparen elk in hun eigen appartementje in alle rust van hun pensioen genieten.

“Toch doen Hilde en ik zelfs in deze moordend drukke periode hard ons best om wat tijd voor elkaar te vinden”, zegt Kris. “Al moeten we momenteel vooral de kwaliteit van het samenzijn laten primeren, want de kwantiteit is minder. Dat kan niet anders nu de verkiezingen zo dichtbij zijn en Hilde door haar partij CD&V als kandidaat minister-president naar voren geschoven werd. In volle campagne is het voor haar hollen van de ene tv-studio naar de andere, van meeting naar meeting, van vergadering naar vergadering, van interview naar interview. Van hot naar her dus. Toegegeven, we snakken naar een versnelling lager. Twee versnellingen zelfs. Vooral voor Hilde is het nodig. Zo’n campagne is bijzonder intens. Slopend, fysiek én mentaal.”

Hoe groot is de impact van Hildes politieke carrière op je eigen loopbaan als architect?

“Zeggen dat er geen impact is, zou liegen zijn. Toen Hilde in 2001 in Torhout schepen werd, was ik samen met een goede collega-architect bezig met het ontwerp voor de bouw van een nieuwe voetbaltribune in de stad. Op dat moment heb ik beslist om niet langer mee te werken aan die opdracht. Ik wou van bij het prille begin mijn eigen werk en dat van Hilde als politica strikt scheiden. Maar voor de rest kan ik me volledig uitleven in mijn job als architect. Hildes ministerschap, nu al bijna twaalf jaar, weegt in veel mindere mate op mijn beroepsbezigheden dan sommigen denken. Al is er toch nog een kleinigheidje. Vroeger vond ik het plezant om in de architectuurboekjes te staan met opdrachten en realisaties, maar nu probeer ik die publicaties nadrukkelijk te vermijden.”

Je treedt als ‘man van’ opvallend weinig op de voorgrond. Een bewuste keuze?

“Dat klopt. Ik heb totaal geen behoefte aan media-aandacht, zegt de man die net ingestemd heeft met een interview voor KW Weekend (lacht). Al heb ik intussen toch al geleerd om niet té drastisch te zijn op dat vlak. Ooit was ik met Hilde op Rock Werchter en weigerde ik om op de foto te staan. Gevolg: Hilde werd in de coulissen van het muziekfestival gefotografeerd met haar CD&V-collega Jef Van den Bergh en het onderschrift in de boekjes luidde: Minister Hilde Crevits op de foto met haar vriend. Zo leert een mens uit zijn fouten.” (lacht)

Kris Devolder, man van Hilde Crevits:

Al moet je wel trots zijn met een vrouw als minister. Bovendien iemand die heel hoog scoort in de populariteitspolls.

“Supertrots! Maar daarvoor hoef ik niet zelf op de voorgrond te staan, hé? Wat Hilde nu al jaren doet, ik zou het zelf niet kunnen. Elke dag opnieuw vliegt ze erin. Alsmaar weer volle gas vooruit. Dat is haar temperament. Politiek is net als sporten en hardlopen voor haar: telkens een tandje bijsteken. Ze vindt het geen probleem om af te zien als het moet. Toen ze nog Openbare Werken in portefeuille had, liet ze er als Miss Beton geen gras over groeien. En sinds ze minister van Onderwijs is, is de scholenbouw exponentieel gestegen, om maar één facet van haar beleid te noemen. Vrouwen zijn het sterke geslacht, wees maar zeker.”

Maar er staat een sterke man achter haar. En die heet Kris Devolder, toch?

“Ach, we doen ons best. Alles wat we ondernemen, proberen we goed te doen. Zeker in verkiezingscampagnes. Het drukwerk, de borden, het enthousiasmeren van al die fantastische medewerkers… Hilde en ik amuseren ons in verkiezingstijden, al snakken we nu toch naar het einde. Ooit, in vervlogen jaren, bedacht ik voor een campagne draaimolentjes met een foto van haar. Het werd nachtwerk met vrienden om al die molentjes gerealiseerd te krijgen. Jongens, jongens, wat een karwei! Maar we waren pioniers. (met pokerface) Intussen hebben we serieus wat navolging gekregen. Ze zijn begonnen met overal grotere windmolens te plaatsen. En nu doen ze dat zelfs al op zee.”

Hilde en ik amuseren ons in verkiezingstijden, al snakken we nu toch naar het einde

“Tot mijn vreugde vallen haar borden in de huidige campagne op. Met die wat aparte, gestileerde foto. Het was plezant om samen met dochter Soetkin de eerste pennentrekken voor de affiches op papier te zetten. Soetkin is afgestudeerd als ingenieur-architect en het is prettig om voor zoiets samen te werken. We wilden met de affiche positief opvallen in het bordenlandschap langs de West-Vlaamse wegen en dat is ons gelukt, denk ik. De borden van Hilde stralen eenvoud uit, maar ook vertrouwen, humor, vreugde en een vleugje flowerpower. Weet je, als ik zo’n bord passeer, dan word ik daar oprecht blij van.”

Minder blij word je van kritiek op Hilde?

“Niet iedereen hoeft dezelfde mening te delen natuurlijk. Maar als de kritiek enkel tot doel heeft om politieke schade toe te brengen en er niet op de bal maar op de man of vrouw gespeeld wordt, vind ik dat vreselijk. Zo volkomen onterecht. Dat is om te huilen, toch?”

Zou je zelf aan politiek kunnen doen?

“Ik plak niet op foto’s. En ik ben heel goed in verkeerde uitspraken doen. (lacht) Dus maak ik wellicht weinig kans. Alhoewel het in de Verenigde Staten wél kan. Maar dan moet je een pak geld hebben. En ik ben maar een kleine architect. Ik zou me dus beter op mijn eigen job blijven toespitsen. Ik doe mijn werk trouwens erg graag. Aangezien Hilde weinig vrije tijd heeft, heb ik de ruimte om veel energie in mijn werk te investeren. En dat doe ik ook. Ik heb het voorrecht dat een aantal bouwheren me al jarenlang trouw blijft en me de kans geeft om mooie projecten te realiseren.”

Hilde Crevits en Kris Devolder in hun jeugdjaren. Zoon Bram met z'n gitzwart haar lijkt als twee druppels water op de jonge Kris van toen.
Hilde Crevits en Kris Devolder in hun jeugdjaren. Zoon Bram met z’n gitzwart haar lijkt als twee druppels water op de jonge Kris van toen.

“We moeten vandaag niet meer bouwen zoals in het verleden. Ik streef ernaar om met minder financiële input meer kwaliteit te bereiken. Less is more… Als ze vroeger op een perceel grond een vrijstaande villa zouden realiseren, dan lijkt het me nu beter om er compacter te bouwen. Voor meer mensen. Onze kangoeroewoning is daar een voorbeeld van. We zijn heel blij met die keuze. Misschien is dat onze beste beslissing ooit geweest. We hadden er al lang over nagedacht en gebabbeld, maar het kwam er niet van. Tot onze kinderen zeiden: gaan jullie er nog aan beginnen of niet? Ik ben gelukkig met deze nieuwe woonvorm. Dus zeg ik: luister naar je kinderen en denk aan je ouders…”

Toen jullie destijds trouwden, wist je dan al dat Hilde ooit aan politiek zou doen?

“Eigenlijk wel, ja. Ik heb dat altijd in haar gezien. Maar dat was niet de reden waarom we getrouwd zijn, hé. De reden waarom ik voor háár koos, was dat zij voor míj koos. (gniffelt) Hilde had blijkbaar smaak en dus ben ik op haar gevallen.” (lacht)

Hoe vangen jullie de stress op als het tegenzit? Want politiek is een harde stiel.

“Ik weet mijn dagen goed te vullen met mijn job, maar niettemin kan ik mijn werkdruk gemakkelijker onder controle houden dan Hilde. Er bestaat geen enkele bouwwerf waar geen problemen opduiken. Maar de stress in de politiek is toch van een veel straffer gehalte, hoor. Als het al eens brandt in Brussel, spring ik in mijn auto en rijd erheen.”

Hilde blijft écht altijd echt. Nooit fake. Uit haar mond zul je geen fake news horen

“Dat ritje duurt maar een uurtje. Dan blijf ik ‘s avonds in Brussel slapen. Wat we dan doen om de rust te doen weerkeren? We wandelen even over de Grote Markt en/of doen een terrasje of een bistrootje. En we babbelen wat. Of we zwijgen en lezen in onze boeken. Want ja, ik heb het lezen herontdekt, zelfs digitaal. Het is ontspannend. Ik heb genoten van De Leeuw van Vlaanderen en van boeken van politici, zoals Wouter Beke, Bart De Wever, Jo Vandeurzen, Koen Geens en Kris Peeters. Ook Herman Brusselmans weet ik te appreciëren. Fictie en non-fictie, meestal boeken die Hilde voor me uitkiest. Ook belangrijk tegen de stress is bepaalde krantenartikels níét te lezen. Behalve die in KW uiteraard.” (lacht)

Hoe gaan jullie om met tegenslagen?

“Hilde is enorm goed in het indijken van crisismomenten. Ze schat de situatie even in en maakt bijna altijd de juiste keuzes. Een crisissituatie biedt heel dikwijls nieuwe mogelijkheden, die je zonder het probleem nooit gezien zou hebben. Ook in kleinere zaken.”

Hilde en Kris op hun kerkelijke trouwdag op 4 januari 1992.
Hilde en Kris op hun kerkelijke trouwdag op 4 januari 1992.

“Heb je bijvoorbeeld minder tijd voor ontspanning, dan moet je meer genieten van de tijd die er wél is.”

Minder vrije tijd, zeg je. Maar hoe vul je de schaarse gezamenlijke qualitytime in?

“In de vervlogen tijden van Hilde 1.0, toen de politiek haar nog niet zo sterk in de greep had, startten onze heilige weekendjes al op zaterdag. Om 12.30 uur draaide ik aan de knoppen van de gasbarbecue en begon de rust. Dat is met Hilde 2.0 nu toch al ettelijke jaren anders. En al helemaal in verkiezingsperioden. Maar we proberen alle vrije momenten zo mogelijk samen met onze kinderen en hun lief maximaal in te vullen, vooral met huiselijkheid. Elke dag doet Hilde haar best om op een redelijk uur thuis te zijn. Meestal arriveert ze een halfuurtje later dan ze ‘s morgens inschat. Als ze 22 uur zegt, is het doorgaans 22.30 uur. Dan kunnen we samen nog iets eten en een glas wijn drinken. Soms praten we honderduit, maar in veel gevallen zwijgen we vooral. Om tot rust te komen. De stilte kan enorm deugd doen. We gaan, als we de kans zien, ook graag fietsen of wandelen aan zee.”

Wat vind je bijzonder aan de politica Hilde?

“Hilde blijft écht altijd echt. Nooit fake. Uit haar mond zal je geen fake news horen. Hooguit eens een kleine verspreking in het Engels – a white hemd – na een jetlag en een slapeloze nacht in Texas. (lacht) Ik kan me overigens geen situaties indenken waarin fake zou moeten. Zelfs niet op de koffie bij de koning, vroeger Albert en nu Filip. Helaas mag ze niets lossen over wat er in het paleis besproken wordt. Eerlijk? Dat prikkelt heel erg mijn mannelijke nieuwsgierigheid.”

Je zoon Bram is jurist, je dochter Soetkin ingenieur-architect. Beiden in de voetsporen van hun ouders. Trots?

“Alvast blij dat ze geen journalist geworden zijn. (bulderlach) Mopje, hoor, schrap dat maar. Uiteraard ben ik gigantisch trots op hen. Wel bijzonder dat Bram dezelfde opleiding als Hilde gekozen heeft en Soetkin die van mij. Ze staan aan de start van hun carrière, de wereld ligt aan hun voeten. Ik ben blij als ze ver uitvliegen en nieuwe horizonten verkennen, maar nog blijer als ik merk dat ze graag thuiskomen. We gaan Bram trouwens volgende week ophalen in Harvard. Het doet me vooral plezier dat ze gezond en gelukkig zijn. En zo vlot hun weg vinden in het leven.”

Hilde en ik amuseren ons in verkiezingstijden, al snakken we nu toch naar het einde

“Ik probeer me met mijn kleinschalige architectenbureau 100% in te spannen voor mijn bouwheren en mee te zijn met de toekomstige visie op ruimtelijke ordening. Ik wil zelfs op die visie vooruitlopen en Soetkin motiveert me daarin. Over een paar jaar zou ik graag eens met haar en enkele jonge collega’s deelnemen aan een architectuurwedstrijd. Maar eerst wil Soetkin nog buitenlandse inspiratie opdoen. En dan winnen we die wedstrijd uiteraard. (lacht) En blijf ik lekker op de achtergrond als de persfoto genomen wordt.”

Na de verkiezingen samen uitblazen op een droombestemming? Alhoewel: Hilde vliegt niet graag en jij vaart niet graag.

“Je bent goed geïnformeerd. Die media toch. Hilde heeft inderdaad een beetje vliegangst en ik word soms zeeziek. Ik zei al dat we naar rust snakken na een intense campagne, maar we hebben geen reis gepland. We zien nog wel. Ik denk – en ik hoop – dat Hilde nog genoeg naar Brussel zal moeten reizen. Als minister-president? Ik steun haar alvast voluit.”

Wie is Kris Devolder?

Kris Devolder aan de barbecue:
Kris Devolder aan de barbecue: “Vroeger dikwijls al op zaterdagmiddag, maar dat is sinds enkele jaren toch even anders.”

Kris Devolder (53) woont en groeide op in Torhout, waar hij schoolliep aan het college (Sint-Jozefsinstituut), nu de Scholengroep Sint-Rembert. Vervolgens studeerde hij architectuur in Gent.

Kris trouwde met Hilde Crevits voor de wet op 28 juni 1991, de dag van haar 24ste verjaardag. Dag op dag 16 jaar later, op 28 juni 2007, werd ze Vlaams minister. Hun kerkelijke trouw had op 4 januari 1992 plaats. Ze kregen twee kinderen, Bram (26) en Soetkin (24).

Kris werkt als zelfstandig architect, een heel drukke job. Hij kan een aardig potje koken, wat goed van pas komt, want Hilde heeft daar weinig tijd voor. Kris houdt van gezelligheid en hecht groot belang aan vriendschap.

Liefdesvonk tijdens de Mattheüspassie

Kris en Hilde zijn beiden uit Torhout afkomstig, maar werden op elkaar verliefd in Gent, toen ze daar midden de jaren tachtig studeerden: hij architectuur, zij rechten. De vonk sprong pas écht over tijdens een vertolking van de Mattheüspassie in de Sint-Pietersabdij in Gent. De start van een blijvende passie. De afstand tussen hun ‘koten’ was amper twee kilometer, maar toch schreven ze elkaar vanaf toen massaal veel liefdesbrieven. Mails bestonden nog niet. Doorgaans was een goede vriend de postbode met dienst. Al verstuurde Kris ook wel brieven met de post, zelfs eens eentje in een hartvormige envelop. De post maakte vreemd genoeg geen punt van dat niet-reglementaire formaat: de brief arriveerde keurig op zijn bestemming.

Heel blij met de kangoeroewoning

Al meer dan drie jaar wonen Kris en Hilde met hun twee kinderen en hun twee ouderparen in een kangoeroewoning in Torhout. Kris heeft alles zelf ontworpen en er gezelligheid, functionaliteit en duurzaamheid verenigd.

“Onze ouders wilden kleiner wonen met minder onderhoud, minder tuin, geen trap en noem maar op”, zegt hij. “En wij wilden hen dichter bij ons voor als het nodig zou zijn. Het huis telt drie woongelegenheden. Beneden twee gespiegelde appartementen voor onze ouders en erboven onze eigen woonst op de eerste en de tweede verdieping. Met drie gezinnen onder één dak wonen apart en toch samen heeft tal van voordelen. Bouwen is duur, maar als je compact bouwt, wordt het een stuk goedkoper. Je bespaart qua grondkosten, energieverbruik, onderhoud, enzovoort. We zijn er heel erg blij mee.”