In mijn aards paradijs bestaan bubbels alleen in liquide vorm

Thalisa Devos
Thalisa Devos Chef Magazine

Indigo. Het is de naam van een Indiase vliegtuigmaatschappij die doet dromen van tropische bestemmingen. Verder dan parking Indigo op de Gentse dokken kom ik vandaag echter niet. De nomade in mij staat momenteel verplicht ter plaatse rust. Uitgezonderd van minitripjes naar Knokke, Antwerpen (met masker) en Brussel om professionele, maar daarom niet minder leuke, redenen. Het paradijs is zo dichtbij als je het zelf maakt. Een snelle onlinezoektocht leert dat je daarvoor niet tot aan de Arabische Zee moet vliegen. Ook in Veurne en de Antwerpse Kempen zijn ‘Hovekes van Eden’.’Het hoveke van Eden’, het was een van de favoriete uitspraken van mijn opaatje. Die er vandaag al bijna twee jaar niet meer is. In zijn hoveke zou hij rijstpap met een gouden lepeltje eten. Ik hoop vurig dat hij dat momenteel doet.

Indigo is ook de kleur van het mysterie. Van de dromen. Mocht ik kunnen kiezen, wat zou ik doen in mijn eigen kleine paradijs? Bubbels zouden er enkel bestaan in liquide vorm, dat is alvast zeker. Iedereen zou er welkom zijn. Een opgelegde dresscode onbestaand. Een te strakke zwembroek of een strategisch geplaatst boomblad, wie maalt erom? Het is het aards paradijs. Geen verboden vruchten, alleen toegestaan lekkers. Voor iedereen genoeg. Gulzigheid zou geen hoofdzonde zijn, wel een klein plezier. Geen avondklok of sluitingsuur, maar feest. En muziek. De hele nacht lang. Tot zonsopgang. Na een kort dutje met alleen maar leuke dromen, gaat het feest voort. Onder een aangenaam zonnetje, met een constante temperatuur van 25 graden. Het verkoelende meertje altijd dichtbij… “Ne mens mag toch dromen zeker, en een beetje zot zijn doet geen zeer”. Ook dat wist opa al.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier