Steven Claerhout maakt van het ‘huwelijk’ met zijn Dwars door Amerika-kompaan Wouter Deboot een open relatie. Elke week gaat hij op date en brengt hij hier verslag uit. “Ik zoek niks, maar ik sluit ook niets uit”, zo houdt Steven de kans op de ultieme match open.
Verliefd ben je nooit voor eeuwig. Daar ben ik me heel goed van bewust. De meningen over vlinders en hun levensduur lopen nogal flink uiteen. Maar daar waar iedereen het over maanden heeft, blijf ik doorgaans hangen bij weken of dagen. De chemische reactie waar twee halve werelden amechtig naar verlangen – maar die eigenlijk gewoon het eten en slapen verstoort – voel ik pas echt als iets moeilijk of onmogelijk is.
Moet ik nu wakker liggen van het feit dat ik te goed slaap? Is Maud te gemakkelijk? Dat lijkt me niet onmogelijk. Ze is bij mij vandaag, want ‘mijn huis is jouw huis’, zo had ik haar in al mijn beginnersenthousiasme toevertrouwd. Niet dat ik daar echt spijt van heb. Nog altijd zie ik haar zitten, maar naast mij aan de ontbijttafel is ook plaats voor twijfel. Toch. Opnieuw. Hoe kan het ook anders, ik ben een Weegschaal. Althans, zo denk ik toch. Want mijn geboortedag is 23 september en sommige weekbladen zien me eerder als een op haar laatste benen lopende Maagd. Twijfelen over mijn eigen sterrenbeeld. Hoe kan ik nog meer een Weegschaal zijn?
Naast mij aan de ontbijttafel is ook plaats voor twijfel.
Maud, een Waterman, heeft lak aan horoscopen en is verzonken in haar cryptogram. “Liefdesuiting van een vis. Acht letters. Eindigt op n.” Twee keer vraagt ze het van achter haar krant, maar nog dringt het niet door. Mijn concentratie gaat andere richtingen uit, op zoek naar fouten in plaats van oplossingen. Ik moest me schamen. Maud heeft alles, en is bereid dat te delen met een nietsnut als ik. En toch ga ik vervelend doen. Tot ik iets vind dat niet klopt.
Komen we niet uit een te verschillend nest? Zal zij als prille veertiger haar pap nog kunnen koelen met een krasse knar van zestig? Weegt ze wel op tegen mijn belachelijk selectieve ideaalbeeld, samengesteld uit een mix van alle positieve eigenschappen van mijn vorige vriendinnetjes? Vooral bij het stellen van die laatste vraag, verafschuw ik mijn sterrenbeeld. Het is compleet unfair om op die manier de balans op te maken. Zoiets verdient niemand, en al zeker Maud niet. “TONGZOEN”, roept ze, gelukkig als een kind. Ik buig me over haar schouder, en laat mijn ogen over de nog leegstaande vakjes glijden. De kleine raadseltjes leiden voor heel even mijn aandacht af van hun grotere broers in mijn bovenkamer. Heel even, totdat het cryptogram is opgelost, en de krant van morgen nog zo veraf lijkt.
De Date Van De Week
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier