“Het is niet omdat je sterk overkomt, dat je ook sterk bent”

"Oostende is onze tweede thuis geworden. Hier kunnen we onze batterijen opladen, even op adem komen én uitslapen."
Sandra Rosseel

Een kleine vijf jaar nadat hij samen met echtgenoot Dries Henau wasserettes hip maakte en Wasbar op de kaart zette, is Yuri Vandenbogaerde opnieuw klaar om de wereld te veroveren. Niet langer met wasmachines, maar met eclairs. “Of het nu gaat om ons eigen huwelijk, wasserettes of gebakjes: als Dries en ik een idee leuk vinden, dan smijten we ons helemaal”, aldus Yuri. Zelfs nadat hij vorig jaar op een onzachte manier met zijn eigen grenzen geconfronteerd werd. “Bij alles wat we nu doen, stel ik mij één vraag: worden wij er gelukkig van?”

Yuri Vandenbogaerde en de zee? Het is een liefde die, zeker voor een West-Vlaming, maar laat ontvlamde. “De zee maakte geen deel uit van mijn leven toen ik klein was. Mijn vader had een heel drukke job in de import en export, waardoor hij in de weekends vooral rust zocht én dus ver weg bleef van de kust en de bijhorende drukte. Ik kan me niet herinneren dat ik als kind ooit naar de zee gekomen ben, één strandwandeling uitgezonderd maar ook daar weet ik niets meer van. Het is pas toen ik Dries (Henau, zijn echtgenoot en zakenpartner, red.) leerde kennen, dat ik de zee ontdekt heb. Dries was als kind zwaar astmatisch en dus hadden zijn ouders een appartement in De Haan gekocht, waar hij elke vakantie, elk weekend en elke woensdagnamiddag doorbracht. Toen ik Dries leerde kennen was hij al van zijn astma verlost en hadden zijn ouders dat appartement niet meer, maar hij heeft me wel een paar keer naar zee meegenomen.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 22 december. Verder in het magazine neemt ThomasSweertvaegher afscheid als skatefotograaf, verklapt TimothyDupont zijn beste restaurants, ontdek je hoe je kan wonen onder de wintersewol, tonen we je de leukstegroenboeken, vertelt KarenVandeVoorde over haar leven en onthult ClaudiaAllemeersch wat je niet kan missen.

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 22 december. Verder in het magazine neemt ThomasSweertvaegher afscheid als skatefotograaf, verklapt TimothyDupont zijn beste restaurants, ontdek je hoe je kan wonen onder de wintersewol, tonen we je de leukstegroenboeken, vertelt KarenVandeVoorde over haar leven en onthult ClaudiaAllemeersch wat je niet kan missen.

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 22 december. Verder in het magazine neemt ThomasSweertvaegher afscheid als skatefotograaf, verklapt TimothyDupont zijn beste restaurants, ontdek je hoe je kan wonen onder de wintersewol, tonen we je de leukstegroenboeken, vertelt KarenVandeVoorde over haar leven en onthult ClaudiaAllemeersch wat je niet kan missen.

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 22 december. Verder in het magazine neemt ThomasSweertvaegher afscheid als skatefotograaf, verklapt TimothyDupont zijn beste restaurants, ontdek je hoe je kan wonen onder de wintersewol, tonen we je de leukstegroenboeken, vertelt KarenVandeVoorde over haar leven en onthult ClaudiaAllemeersch wat je niet kan missen.

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 22 december. Verder in het magazine neemt ThomasSweertvaegher afscheid als skatefotograaf, verklapt TimothyDupont zijn beste restaurants, ontdek je hoe je kan wonen onder de wintersewol, tonen we je de leukstegroenboeken, vertelt KarenVandeVoorde over haar leven en onthult ClaudiaAllemeersch wat je niet kan missen.

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 22 december. Verder in het magazine neemt ThomasSweertvaegher afscheid als skatefotograaf, verklapt TimothyDupont zijn beste restaurants, ontdek je hoe je kan wonen onder de wintersewol, tonen we je de leukstegroenboeken, vertelt KarenVandeVoorde over haar leven en onthult ClaudiaAllemeersch wat je niet kan missen.

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Van Wasbar naar Chez Claire

Sinds kort waart er een vrouw rond in het leven van Yuri en Dries: Claire. “In februari 2018 openen we eerst in Antwerpen en vervolgens in Gent Chez Claire, onze eigen patisseriezaak waar alles rond eclairs draait. Niet dat ik zo gek ben van eclairs, integendeel, ik ben absoluut geen zoetebek. Maar in Parijs hebben we gemerkt dat heel wat mensen dat wel zijn en er gerust 20 minuten of langer voor willen aanschuiven. We hebben 13 verschillende soorten eclairs laten ontwikkelen, die je in een mooi doosje kan meenemen, of ter plaatse kan opeten bij een kop koffie of een glas champagne. Het concept van Chez Claire is dus eenvoudig: alles draait rond het product, rond de eclairs.”

“Ze hebben mij gesteund toen ik weigerde mijn vijfde jaar middelbaar opnieuw te doen in de Sportschool in Meulebeke – ze moesten mij daar niet omdat ik een danser was, en dus wellicht een homo – en ze waren er voor mij toen ik mijn diploma tweedekansonderwijs wou behalen, mijn mama heeft mij naar talloze danslessen en audities gevoerd, ik heb drie keer hogere studies mogen aanvatten, ook al was dat telkens zonder succes… En had ik gewild, dan had ik nog een vierde studie mogen beginnen ook… Als je het parcours bekijkt dat ik, zonder hoger diploma, ondertussen samen met Dries afgelegd heb, met Wasbar, met Ambassy (het communicatiebureau van Dries en Yuri, red.) en met De Jongens (hun brand consultancy bureau, red.), dan kan je niets anders dan besluiten dat dat klopt. Als je positieve energie uitstraalt, dan krijg je ook positieve energie terug.”

Dat belooft voor de toekomst. Heb je nog veel dromen?

“Nu gaat al onze energie naar Chez Claire, waar we alle lessen die we met Wasbar geleerd hebben in de praktijk willen omzetten. Maar ik zou wel graag nog eens iets willen doen voor televisie. Tijdens Topstarter hebben we daarvan mogen proeven, en dat vond ik écht leuk. En voor de rest hoop ik nog veel dingen te kunnen doen die mij, die ons gelukkig maken.”

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Van Wasbar naar Chez Claire

Sinds kort waart er een vrouw rond in het leven van Yuri en Dries: Claire. “In februari 2018 openen we eerst in Antwerpen en vervolgens in Gent Chez Claire, onze eigen patisseriezaak waar alles rond eclairs draait. Niet dat ik zo gek ben van eclairs, integendeel, ik ben absoluut geen zoetebek. Maar in Parijs hebben we gemerkt dat heel wat mensen dat wel zijn en er gerust 20 minuten of langer voor willen aanschuiven. We hebben 13 verschillende soorten eclairs laten ontwikkelen, die je in een mooi doosje kan meenemen, of ter plaatse kan opeten bij een kop koffie of een glas champagne. Het concept van Chez Claire is dus eenvoudig: alles draait rond het product, rond de eclairs.”

Reservebruid moest huwelijk redden

Twee mannen die trouwen? Dat vonden Yuri en Dries belachelijk. Tot ze op een avond in de zetel tot het besluit kwamen dat een huwelijk toch wel leuk zou zijn. “En als we een idee hebben, dan gaan we er ook voor… We wisten meteen waar we wilden trouwen: in de turnzaal van het Sint-Pauluscollege in Zwijnaarde, waar we elkaar hadden leren kennen. Een prachtige zaal, superschoon, maar waar behalve elektriciteit en wc’s niets voorzien was. Er waren maar twee problemen: na een uit de hand gelopen feestje van een Gentse voetballer waarbij de fitnesstoestellen achteraf uit de vijver gevist moesten worden, wilden de Broeders van Liefde de zaal eigenlijk niet meer verhuren. En natuurlijk mochten ze ook niet weten dat wij een homokoppel waren… Bij de besprekingen deed ik me voor als de evenementenorganisator, die bruidegom Dries bijstond. Uiteindelijk hebben we alles geregeld zonder zekerheid te hebben dat het feest daar mocht plaatsvinden. Die zekerheid kregen we maar negen dagen voor onze eigenlijke trouwdag… Maar het is een fantastisch feest geworden. Al hadden we veiligheidshalve wel aan onze beste vriendin gevraagd om ‘in het wit’ te komen. Mochten de broeders de dag zelf nog langsgekomen zijn, dan moest zij maar spelen dat ze de bruid was.”

Hoe was je als kind?

“Héél druk. Mijn mama had ogen op haar gat nodig. Ik heb één broer, die vijf jaar ouder is, wat net iets te veel bleek te zijn. Nu komen we supergoed overeen, maar toen hadden we altijd ruzie. Ten huize Vandenbogaerde in Bossuit is heel veel bloed vergoten… (lacht) Dus was ik altijd bij mijn mama, altijd bij de grote mensen. Daar voelde ik me ook het best, ik heb me altijd te oud gevoeld voor de mensen met wie ik in de klas zat. Toen ik in het eerste middelbaar zat, trok ik op met de leerlingen van het zesde. Niet om stoer te doen, maar gewoon om me beter thuis te voelen. Ik kan moeilijk tijd steken in futiliteiten, in banale dingen. Ik ga altijd op zoek naar mensen die dezelfde drive en passie hebben als ik.”

Goesting in het leven is ook een eigenschap die ik spontaan met jou en met Dries associeer.

“Dat klopt zeker. Al merk ik wel dat hoe ouder ik word, hoe meer ik aan zelfreflectie doe. Over mezelf, over hoe ik gereageerd heb op bepaalde zaken, over het werk… Bij alles wat we doen, stel ik mij nu de vraag: worden we er gelukkig van? En als dat niet zo is: waarom moeten we dat dan nog doen?”

“Als Dries en ik een idee goed vinden, dan gaan we er ook echt voor. Dat was zo met Wasbar, met ons huwelijk en nu ook met Chez Claire.”

Een gevolg van je burn-out?

“Absoluut. Vorig jaar heb ik echt diep gezeten, maar ik had zelf niet door wat er aan de hand was. Uiteindelijk heeft mijn psycholoog me gezegd dat ik een burn-out had en dringend op de rem moest gaan staan. Wat natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan: als zelfstandige kan ik niet zomaar even drie maanden thuisblijven. Al had ik wel het voordeel dat ik met mijn man, met Dries, samenwerk. Die zei onmiddellijk ‘doe wat je kan doen, doe wat lukt, en blijf voor de rest thuis. Als je niet wil, dan kom je gewoon niet…’ Dat heeft me wel geholpen, al voel ik wel dat ik te vlug opnieuw gestart ben. Maar wat wil je: we zijn een klein team, dus ik kon moeilijk zeggen ‘trek je plan’. En dan waren er nog de dingen die ik zo graag doe en die ik niet uit handen wou geven… Bovendien had Dries toen net de zona en moest hij ook rusten. We hebben dus om de beurt de zetel in beslag genomen…”

“Als Dries en ik een idee goed vinden, dan gaan we er ook echt voor. Dat was zo met Wasbar, met ons huwelijk en nu ook met Chez Claire.”

“Sindsdien ga ik nog bewuster om met alles wat ik doe. Dries is daarin anders: als we een opdracht krijgen van een goede klant, zal hij die aannemen omdat we dankzij die klant onze facturen kunnen betalen. Terwijl ik vind dat we zoiets niet moeten doen als we er zelf niet gelukkig van worden. Dat clasht wel eens… Ik ben er gewoon van overtuigd dat we ook klanten zullen vinden voor die dingen die wij écht willen doen. Er zal altijd een manier zijn om geld te verdienen. Alles komt altijd op zijn pootjes terecht.”

“Van mijn ouders heb ik geleerd dat alles altijd in orde komt”

Terwijl hondje Renée zich uitleeft op het Oostendse strand, vertelt Yuri hoe hij er al van jongs af aan van overtuigd is dat alles altijd in orde komt. “Mijn ouders zijn daarvan het beste voorbeeld: mijn mama heeft geen diploma, mijn papa heeft enkel een diploma middelbaar onderwijs, ze hebben van thuis uit geen pot geld meegekregen, maar toch zijn ze erin geslaagd om van niets iets te maken. En omdat ze zelf ondervonden hebben dat je zo ook een leven kan uitbouwen, hebben ze ons altijd heel vrij gelaten én gesteund in alles.”

Van Wasbar naar Chez Claire

Sinds kort waart er een vrouw rond in het leven van Yuri en Dries: Claire. “In februari 2018 openen we eerst in Antwerpen en vervolgens in Gent Chez Claire, onze eigen patisseriezaak waar alles rond eclairs draait. Niet dat ik zo gek ben van eclairs, integendeel, ik ben absoluut geen zoetebek. Maar in Parijs hebben we gemerkt dat heel wat mensen dat wel zijn en er gerust 20 minuten of langer voor willen aanschuiven. We hebben 13 verschillende soorten eclairs laten ontwikkelen, die je in een mooi doosje kan meenemen, of ter plaatse kan opeten bij een kop koffie of een glas champagne. Het concept van Chez Claire is dus eenvoudig: alles draait rond het product, rond de eclairs.”

“Ze hebben mij gesteund toen ik weigerde mijn vijfde jaar middelbaar opnieuw te doen in de Sportschool in Meulebeke – ze moesten mij daar niet omdat ik een danser was, en dus wellicht een homo – en ze waren er voor mij toen ik mijn diploma tweedekansonderwijs wou behalen, mijn mama heeft mij naar talloze danslessen en audities gevoerd, ik heb drie keer hogere studies mogen aanvatten, ook al was dat telkens zonder succes… En had ik gewild, dan had ik nog een vierde studie mogen beginnen ook… Als je het parcours bekijkt dat ik, zonder hoger diploma, ondertussen samen met Dries afgelegd heb, met Wasbar, met Ambassy (het communicatiebureau van Dries en Yuri, red.) en met De Jongens (hun brand consultancy bureau, red.), dan kan je niets anders dan besluiten dat dat klopt. Als je positieve energie uitstraalt, dan krijg je ook positieve energie terug.”

Dat belooft voor de toekomst. Heb je nog veel dromen?

“Nu gaat al onze energie naar Chez Claire, waar we alle lessen die we met Wasbar geleerd hebben in de praktijk willen omzetten. Maar ik zou wel graag nog eens iets willen doen voor televisie. Tijdens Topstarter hebben we daarvan mogen proeven, en dat vond ik écht leuk. En voor de rest hoop ik nog veel dingen te kunnen doen die mij, die ons gelukkig maken.”

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Reservebruid moest huwelijk redden

Twee mannen die trouwen? Dat vonden Yuri en Dries belachelijk. Tot ze op een avond in de zetel tot het besluit kwamen dat een huwelijk toch wel leuk zou zijn. “En als we een idee hebben, dan gaan we er ook voor… We wisten meteen waar we wilden trouwen: in de turnzaal van het Sint-Pauluscollege in Zwijnaarde, waar we elkaar hadden leren kennen. Een prachtige zaal, superschoon, maar waar behalve elektriciteit en wc’s niets voorzien was. Er waren maar twee problemen: na een uit de hand gelopen feestje van een Gentse voetballer waarbij de fitnesstoestellen achteraf uit de vijver gevist moesten worden, wilden de Broeders van Liefde de zaal eigenlijk niet meer verhuren. En natuurlijk mochten ze ook niet weten dat wij een homokoppel waren… Bij de besprekingen deed ik me voor als de evenementenorganisator, die bruidegom Dries bijstond. Uiteindelijk hebben we alles geregeld zonder zekerheid te hebben dat het feest daar mocht plaatsvinden. Die zekerheid kregen we maar negen dagen voor onze eigenlijke trouwdag… Maar het is een fantastisch feest geworden. Al hadden we veiligheidshalve wel aan onze beste vriendin gevraagd om ‘in het wit’ te komen. Mochten de broeders de dag zelf nog langsgekomen zijn, dan moest zij maar spelen dat ze de bruid was.”

Wie is Yuri Vandenbogaerde?

Yuri Vandenbogaerde (29) raakte bekend als een van de jongens achter Wasbar, het unieke wasseretteconcept dat hij samen met echtgenoot en zakenpartner Dries Henau bedacht en waarmee ze het Eén-programma Topstarter wonnen. Ondertussen verkochten Dries en Yuri Wasbar. Ze concentreren zich nu op Ambassy, hun communicatiebureau, en op De Jongens, een brand consultancy bureau. In februari 2018 openen Yuri en Dries Chez Claire in Antwerpen en Gent. Met deze zaak, die rond eclairs draait, hopen ze internationaal te kunnen gaan. Yuri groeide op in de Avelgemse deelgemeente Bossuit en woont nu in hartje Gent, samen met echtgenoot Dries en hondje Renée. Ooit droomde hij ervan om danser te worden. Hij werd zelfs Belgisch kampioen streetdance.

Maar een echte coup de foudre was dat nog niet. Die volgde een tijdje later, toen Dries en Yuri tijdens een vakantie in Portugal William Vanmoerkerke leerden kennen. De kleinzoon van Sunair-stichter Rudolf nodigde de twee uit om eens te logeren in Thermae Palace, het bekende Oostendse hotel dat door zijn vader Mark wordt uitgebaat. “Dat was in de hectische periode dat we met Wasbar deelnamen aan het Eén-programma Topstarter en ons leven echt op zijn kop stond. Die uitnodiging kwam echt als geroepen, en na één nacht in Thermae Palace waren we helemaal verkocht. De charme van het hotel, maar ook van Oostende, de vele mooie gebouwen, wakker worden met zicht op zee, niets moeten doen… In Oostende vonden we de rust waar we zo naar snakten.”

Sindsdien zijn jullie blijven terugkomen naar Oostende.

“Naar Oostende én naar Thermae Palace. Onze Wasbar-vestigingen waren eerst zeven dagen op zeven open, maar dat was niet leefbaar en niet houdbaar. Uiteindelijk besloten we om één dag in de week de deuren gesloten te houden, op maandag, de dag dat we de minste omzet draaiden. Elke zondagavond zetten we koers naar Oostende. Niet om de bloemetjes buiten te zetten, maar wel om volledig tot rust te komen. Vroeg in bed, lang uitslapen, nog wat genieten van de zee, en dan rond de middag terug naar huis, waar de boekhouding en de papierwinkel van Wasbar op ons lagen te wachten. Wij werkten nog altijd zeven dagen op zeven, maar dankzij die Oostendse nachten werd het voor ons opeens wel leefbaar.”

“Vorig jaar heb ik heel diep gezeten, ik was compleet op”

“Oostende is voor ons een tweede thuis geworden. Op een bepaald moment kenden we hier zelfs meer mensen dan in onze thuisstad Gent, wat natuurlijk iets minder goed was voor onze rust…” (lacht)

Je vertelde al dat je papa ook een harde werker was. Wat deed je mama?

“Mijn mama was stikster; ze maakte gordijnen, beddenspreien… Eerst in een bedrijf, maar door de opkomst van goedkopere ketens werd de vraag alsmaar kleiner en sloot die firma de deuren. Na enkele jaren als zelfstandige is ze uiteindelijk in een garage gaan werken. Daar was ze manusje-van-alles: ze reed rond met de depanneur, voerde klanten naar huis, ging met wagens naar de keuring, zette de kerstboom… Als kind vond ik dat heel bijzonder: dat al die mannen daar aan mijn mama kwamen vragen om hen te helpen. Mama heeft geen diploma, maar wel handen aan haar lijf en niets is haar ooit te veel. Ook nu nog, nu ze na twee zware rugoperaties niet meer mag werken, staat ze altijd voor iedereen klaar.”

“Daardoor heeft ze nog altijd geen tijd voor zichzelf, en loopt ze nog dagelijks over haar toeren rond… Altijd klaarstaan voor anderen kan ook een slechte eigenschap zijn.”

“Ik ben heel chill, ik ga er altijd van uit dat alles wel in orde komt. Dries is helemaal anders, hij is heel druk, wil alles onder controle hebben. Dat botst wel eens.”

Herken je jezelf daarin?

“Toch wel. Niet dat ik zo handig ben dat mensen mij bellen om te komen helpen (lacht), maar als er iets scheelt, als iemand eens wil babbelen, dan komen ze heel vlug naar mij. En dat vind ik aan een kant wel tof, het doet deugd als vrienden me achteraf bedanken omdat ik naar hen geluisterd heb, maar tegelijkertijd is het ook erg belastend. (blijft even stil) Weet je, het is niet omdat je sterk overkomt, dat je dat ook bent. En toch vraagt niemand aan de sterkste hoe het ermee is. Vorig jaar heb ik echt diep gezeten, heb ik een burn-out gehad, en toen heb ik vastgesteld dat maar heel weinig mensen gemerkt hebben dat het niet goed met mij ging. Ik ben toen even van de radar verdwenen, maar daar werden amper vragen over gesteld… Al klinkt dat triestiger dan ik bedoel. Maar dat kantje van mezelf, zowel het willen helpen als het tonen dat je sterk bent, herken ik in mijn mama. En in mijn papa ook trouwens. Mijn ouders zijn echt twee supergoeie mensen.”

Reservebruid moest huwelijk redden

Twee mannen die trouwen? Dat vonden Yuri en Dries belachelijk. Tot ze op een avond in de zetel tot het besluit kwamen dat een huwelijk toch wel leuk zou zijn. “En als we een idee hebben, dan gaan we er ook voor… We wisten meteen waar we wilden trouwen: in de turnzaal van het Sint-Pauluscollege in Zwijnaarde, waar we elkaar hadden leren kennen. Een prachtige zaal, superschoon, maar waar behalve elektriciteit en wc’s niets voorzien was. Er waren maar twee problemen: na een uit de hand gelopen feestje van een Gentse voetballer waarbij de fitnesstoestellen achteraf uit de vijver gevist moesten worden, wilden de Broeders van Liefde de zaal eigenlijk niet meer verhuren. En natuurlijk mochten ze ook niet weten dat wij een homokoppel waren… Bij de besprekingen deed ik me voor als de evenementenorganisator, die bruidegom Dries bijstond. Uiteindelijk hebben we alles geregeld zonder zekerheid te hebben dat het feest daar mocht plaatsvinden. Die zekerheid kregen we maar negen dagen voor onze eigenlijke trouwdag… Maar het is een fantastisch feest geworden. Al hadden we veiligheidshalve wel aan onze beste vriendin gevraagd om ‘in het wit’ te komen. Mochten de broeders de dag zelf nog langsgekomen zijn, dan moest zij maar spelen dat ze de bruid was.”

Hoe was je als kind?

“Héél druk. Mijn mama had ogen op haar gat nodig. Ik heb één broer, die vijf jaar ouder is, wat net iets te veel bleek te zijn. Nu komen we supergoed overeen, maar toen hadden we altijd ruzie. Ten huize Vandenbogaerde in Bossuit is heel veel bloed vergoten… (lacht) Dus was ik altijd bij mijn mama, altijd bij de grote mensen. Daar voelde ik me ook het best, ik heb me altijd te oud gevoeld voor de mensen met wie ik in de klas zat. Toen ik in het eerste middelbaar zat, trok ik op met de leerlingen van het zesde. Niet om stoer te doen, maar gewoon om me beter thuis te voelen. Ik kan moeilijk tijd steken in futiliteiten, in banale dingen. Ik ga altijd op zoek naar mensen die dezelfde drive en passie hebben als ik.”

Goesting in het leven is ook een eigenschap die ik spontaan met jou en met Dries associeer.

“Dat klopt zeker. Al merk ik wel dat hoe ouder ik word, hoe meer ik aan zelfreflectie doe. Over mezelf, over hoe ik gereageerd heb op bepaalde zaken, over het werk… Bij alles wat we doen, stel ik mij nu de vraag: worden we er gelukkig van? En als dat niet zo is: waarom moeten we dat dan nog doen?”

“Als Dries en ik een idee goed vinden, dan gaan we er ook echt voor. Dat was zo met Wasbar, met ons huwelijk en nu ook met Chez Claire.”

Een gevolg van je burn-out?

“Absoluut. Vorig jaar heb ik echt diep gezeten, maar ik had zelf niet door wat er aan de hand was. Uiteindelijk heeft mijn psycholoog me gezegd dat ik een burn-out had en dringend op de rem moest gaan staan. Wat natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan: als zelfstandige kan ik niet zomaar even drie maanden thuisblijven. Al had ik wel het voordeel dat ik met mijn man, met Dries, samenwerk. Die zei onmiddellijk ‘doe wat je kan doen, doe wat lukt, en blijf voor de rest thuis. Als je niet wil, dan kom je gewoon niet…’ Dat heeft me wel geholpen, al voel ik wel dat ik te vlug opnieuw gestart ben. Maar wat wil je: we zijn een klein team, dus ik kon moeilijk zeggen ‘trek je plan’. En dan waren er nog de dingen die ik zo graag doe en die ik niet uit handen wou geven… Bovendien had Dries toen net de zona en moest hij ook rusten. We hebben dus om de beurt de zetel in beslag genomen…”

“Als Dries en ik een idee goed vinden, dan gaan we er ook echt voor. Dat was zo met Wasbar, met ons huwelijk en nu ook met Chez Claire.”

“Sindsdien ga ik nog bewuster om met alles wat ik doe. Dries is daarin anders: als we een opdracht krijgen van een goede klant, zal hij die aannemen omdat we dankzij die klant onze facturen kunnen betalen. Terwijl ik vind dat we zoiets niet moeten doen als we er zelf niet gelukkig van worden. Dat clasht wel eens… Ik ben er gewoon van overtuigd dat we ook klanten zullen vinden voor die dingen die wij écht willen doen. Er zal altijd een manier zijn om geld te verdienen. Alles komt altijd op zijn pootjes terecht.”

“Van mijn ouders heb ik geleerd dat alles altijd in orde komt”

Terwijl hondje Renée zich uitleeft op het Oostendse strand, vertelt Yuri hoe hij er al van jongs af aan van overtuigd is dat alles altijd in orde komt. “Mijn ouders zijn daarvan het beste voorbeeld: mijn mama heeft geen diploma, mijn papa heeft enkel een diploma middelbaar onderwijs, ze hebben van thuis uit geen pot geld meegekregen, maar toch zijn ze erin geslaagd om van niets iets te maken. En omdat ze zelf ondervonden hebben dat je zo ook een leven kan uitbouwen, hebben ze ons altijd heel vrij gelaten én gesteund in alles.”

Van Wasbar naar Chez Claire

Sinds kort waart er een vrouw rond in het leven van Yuri en Dries: Claire. “In februari 2018 openen we eerst in Antwerpen en vervolgens in Gent Chez Claire, onze eigen patisseriezaak waar alles rond eclairs draait. Niet dat ik zo gek ben van eclairs, integendeel, ik ben absoluut geen zoetebek. Maar in Parijs hebben we gemerkt dat heel wat mensen dat wel zijn en er gerust 20 minuten of langer voor willen aanschuiven. We hebben 13 verschillende soorten eclairs laten ontwikkelen, die je in een mooi doosje kan meenemen, of ter plaatse kan opeten bij een kop koffie of een glas champagne. Het concept van Chez Claire is dus eenvoudig: alles draait rond het product, rond de eclairs.”

“Ze hebben mij gesteund toen ik weigerde mijn vijfde jaar middelbaar opnieuw te doen in de Sportschool in Meulebeke – ze moesten mij daar niet omdat ik een danser was, en dus wellicht een homo – en ze waren er voor mij toen ik mijn diploma tweedekansonderwijs wou behalen, mijn mama heeft mij naar talloze danslessen en audities gevoerd, ik heb drie keer hogere studies mogen aanvatten, ook al was dat telkens zonder succes… En had ik gewild, dan had ik nog een vierde studie mogen beginnen ook… Als je het parcours bekijkt dat ik, zonder hoger diploma, ondertussen samen met Dries afgelegd heb, met Wasbar, met Ambassy (het communicatiebureau van Dries en Yuri, red.) en met De Jongens (hun brand consultancy bureau, red.), dan kan je niets anders dan besluiten dat dat klopt. Als je positieve energie uitstraalt, dan krijg je ook positieve energie terug.”

Dat belooft voor de toekomst. Heb je nog veel dromen?

“Nu gaat al onze energie naar Chez Claire, waar we alle lessen die we met Wasbar geleerd hebben in de praktijk willen omzetten. Maar ik zou wel graag nog eens iets willen doen voor televisie. Tijdens Topstarter hebben we daarvan mogen proeven, en dat vond ik écht leuk. En voor de rest hoop ik nog veel dingen te kunnen doen die mij, die ons gelukkig maken.”

Zeevragen

Wafels of ijsjes?

“Oei, een moeilijke keuze, want ik eet niet graag zoet. Mag ik kiezen tussen tongsjes en garnalen? Hier in Oostende ga ik dan voor tongsjes. Met een garnaalkroketje vooraf…”

Bakken of spelen?

“Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag aan de kust ben, maar helemaal niet van zand hou. Ik verkies dus een terrasje boven bakken op het strand. Aan een zwembad zou ik wel eens durven te bakken, met een boek, al mag dat niet langer dan een halve dag duren. Ik moet bezig kunnen zijn.”

Zwemshort, speedo of Bredene?

“Bredene? Nee (trekt een vies gezicht), dat vind ik maar iets raars: niets aanhebben. Doe mij maar een speedo.”

Camping of hotel?

“Ik kies voor de camping! Ik vind ze alle twee leuk, maar we verblijven al zoveel op hotel, dat het spannende daar wat vanaf is. Wat ik wel jammer vind. Dus nog eens gaan kamperen, zou ik wel leuk vinden. Al wil ik wel een camping met verzorgde douches en wc’s. Dat vind ik wel belangrijk. Sowieso proberen we meer en meer outdoor dingen te doen. We hebben fietsen en een opblaasbare kajak gekocht, en binnenkort verhuizen mijn ouders naar Hongarije, waar ze op hun domein ook glampingtenten willen installeren. Ik kijk er al naar uit.”

Restaurant of frigobox?

“Zonder twijfel: restaurant! We koken nu al nauwelijks omdat we geen tijd hebben, of zeggen dat we geen tijd hebben, dus zie ik mezelf ook geen picknick voorbereiden voor een dagje aan zee. Bovendien mag ik er niet aan denken om op het strand te eten, met al dat zand. Geef mij maar een restaurant.”

Vroege vogel of nachtraaf?

“Hier in Oostende geen van beide. Een deel van de charme van Oostende is dat we hier kunnen bijslapen, dus kruipen we vroeger in bed en bannen we alle wekkers, zodat we ook laat kunnen opstaan. Maar als ik echt zou moeten kiezen, dan zou ik toch eerder nog iets gaan drinken of naar het casino gaan, dan dat ik vroeg zou opstaan. Ik ben echt geen vroege vogel.”

Wie is Yuri Vandenbogaerde?

Yuri Vandenbogaerde (29) raakte bekend als een van de jongens achter Wasbar, het unieke wasseretteconcept dat hij samen met echtgenoot en zakenpartner Dries Henau bedacht en waarmee ze het Eén-programma Topstarter wonnen. Ondertussen verkochten Dries en Yuri Wasbar. Ze concentreren zich nu op Ambassy, hun communicatiebureau, en op De Jongens, een brand consultancy bureau. In februari 2018 openen Yuri en Dries Chez Claire in Antwerpen en Gent. Met deze zaak, die rond eclairs draait, hopen ze internationaal te kunnen gaan. Yuri groeide op in de Avelgemse deelgemeente Bossuit en woont nu in hartje Gent, samen met echtgenoot Dries en hondje Renée. Ooit droomde hij ervan om danser te worden. Hij werd zelfs Belgisch kampioen streetdance.