Hannelore Bedert: “Ik blijf West-Vlaamse: twee voetjes op de grond”

Hannelore Bedert: "Ik ben blij dat ik de mensen die zeiden dat ze het boek kritisch gingen bekijken, toch wel heb kunnen overtuigen." © ISOPIX
Redactie KW

Een jaar na haar cd Vanaf nu doe ik alles wat ik wil, heeft Hannelore Bedert haar statement

driedubbel onderstreept. De piano en de gitaar gingen even aan de kant, en ze schreef haar eerste roman Lam. De Deerlijkse die haar dorp op haar 18de inruilde voor Antwerpen en later voor Gent, rekent met haar boek af met haar bijna burn-out en het Vlaamse hokjesdenken. Toch blijft ze op en top West-Vlaamse. “Voor 40 procent toch!”

Drie jaar geleden balanceerde Hannelore Bedert op de rand van een burn-out. Ze wou kappen met de muziekwereld. Het vat gevuld met lofzangen was door onzekerheden te zwaar geïnfecteerd. Maar haar cd Vanaf nu doe ik alles wat ik wil was de voorbode van wat ze altijd al wilde. Haar eerste boek Lam gaat over de jonge, gekwelde Lucia, die terugkeert naar haar dorp omdat haar vader is gestorven. Haar moeder is verdwenen toen ze zes was en verder zijn er enkel de herinneringen aan de pesterijen op school. Nog een allerlaatste keer keert ze terug.

Hannelore Bedert ontvangt me in haar luchtige woning in Gent. Haar hond verwelkomt me kwispelend en na de geur van mijn vijf katten te hebben goedgekeurd installeert hij zich voor de rest van het gesprek aan de deur. De koffie smaakt heerlijk net als de cupcakes met chocolade. Uit niks blijkt waar ze haar inspiratie voor zulke naargeestige romanpersonages haalt.

“Of je nu hele goeie kritieken krijgt, of hele slechte, ze zijn alle twee verlammend”

“Er zullen sowieso wel aspecten van mezelf in het boek zitten maar het leuke is dat je een personage kan creëren en het iets kan laten doen dat je misschien zelf nooit zou doen. Het feit dat je dat mag verzinnen is ook gewoon leuk. Wanneer mag je dat nog doen? Bij mijn muziek gaat het altijd over mezelf. Het is dan ook veel heftiger omdat je in jezelf aan het wroeten bent. Ik schrijf niet de luchtige, vrolijke liedjes. Deze personages kon ik zelf creëren, wat ik heel fijn vond. Een vrijheid die … heel bevrijdend werkt.” (lacht)

Hoe vaak heb je aan Deerlijk gedacht terwijl je het schreef?

“Eigenlijk weinig, want ik heb een heel goeie jeugd gehad. Ik heb daar heel veel vrienden gemaakt. Het was een hele warme toffe jeugd, ik heb ook nooit pesterijen gekend. Het enige wat er wel was, was het ons-kent-ons-gevoel. Iedere stap die je zet, iedereen kent die. Als ik hier iets raars doe, zal de straat dat misschien weten, maar ook niemand meer. Dat is dan ook eigen aan een stad.”

Het boek is nu een maand uit. Hoe zijn de reacties intussen?

“Voor zover ik weet alleen maar positief. Da’s fijn, hé! Ik had er wel schrik voor, zo van: goh, de zangeres gaat ook eens een boek schrijven. Hier in Vlaanderen hebben we zo snel de neiging om alles en iedereen in hokjes te steken. Ik dacht dat ze gingen zeggen: ‘schoenmaker blijf bij je leest.’ Maar ik ben blij dat ik de mensen die zeiden dat ze het boek kritisch gingen bekijken, toch wel heb kunnen overtuigen.”

Intussen staat ook al een tweede boek in de steigers.

“Ja! Aan een nieuwe plaat wil ik ook beginnen te schrijven, maar da’s er nog niet van gekomen. Soms vind ik dat ook moeilijk omdat ik nog aan het spelen ben met mijn vorige album. Maar ik ben al aan mijn tweede boek begonnen omdat ik weet wat het is om een tweede te maken. Of je nu hele goeie kritieken krijgt, of hele slechte, ze zijn alle twee verlammend. Ik weet nog toen mijn eerste album zoveel lof kreeg dat ik echt schrik heb gehad voor dat tweede. Terwijl ik nog altijd het gevoel heb dat mijn tweede niet mijn beste is, omdat ik dat uit een soort stress heb geschreven. Daarom wou ik de druk voor zijn. Het verhaal zit al helemaal klaar in mijn hoofd en de eerste hoofdstukken zijn er al. Het is voorzien voor het voorjaar van 2020.”

Daar waar je vaak in tussentaal of in het West-Vlaams zingt, is je boek wel in keurig AN geschreven.

“Griet Op de Beeck schrijft wel met ‘ge’ en ‘gij’ maar dat klopte hier voor mij niet. In mijn muziek wel, dat is omdat ik ook zo babbel. Maar in mijn boek paste dat helemaal niet bij Lucia en de vertelstijl. En dat West-Vlaams … ik woon ook al heel lang niet meer in West-Vlaanderen.”

Hoeveel West-Vlaming zit er nog in Hannelore Bedert?

(twijfelt lang) “Eens West-Vlaming, altijd West-Vlaming, dat is echt waar! En als er iemand een opmerking maakt over West-Vlaanderen zal ik de eerste zijn om daar tegen in te gaan. Maar zelf … ik denk dat het toch maar 40% zal zijn. Ik kom er natuurlijk nog wel, zeker een of twee keer per week. Maar ik voel er mij wel eerder een buitenstaander. Maar als ik er lang ben, en zeker met vriendinnen op café, schakel ik heel snel over op het West-Vlaams. Dan kom ik thuis en zegt mijn lief: ‘Amai, ge hebt duidelijk in West-Vlaanderen gezeten.’ Dus laat mij een maand in West-Vlaanderen wonen, en ik babbel weer net zoals vroeger (lacht). Enfin, misschien een jaar.”

Zijn de filmrechten al verkocht?

“Veel mensen stellen die vraag en zeggen dat het boek heel filmisch is geschreven.”

En die verwijzen naar Lize Spit en ‘Het Smelt’? Het boek gaat over een jonge vrouw die een laatste keer terugkeert naar het dorp waar ze opgroeide om er af te rekenen met haar verleden.

Hannelore Bedert:

(verbaasd) “Hé, da’s pas de tweede of derde keer dat ik dit hoor. Maar ik snap de vergelijking wel: het dorp en de vrouw die terugkeert. Maar het is zo’n ander verhaal, zulke andere personages. Afrekenen met je verleden is ook geen uniek gegeven. Lucia keert ook niet terug om af te rekenen met haar pesters, maar wel om te weten wat met haar moeder is gebeurd. Ik begrijp de vergelijking en het is ook leuker dat ze mijn boek met zo’n boek vergelijken, dan met een stationsromannetje. En nog, ik vind dat toch gevaarlijk, zo’n verfilming. Maar kijk, nu spreken we al over dingen die nooit gaan gebeuren! (schatert) Op dat vlak blijf ik West-Vlaams-realistisch. Twee voetjes op de grond!”

‘Lam’, uitgeverij Angèle, 320 blz., 22,50 euro. Meer info op www.hannelorebedert.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier