Groen asiel voor vogels, bijen… en kunst

Een mol gaf destijds de ‘doodsteek’ aan de oorspronkelijke tuin – een haag rondom een grasveld – van Roger Leyn en Tine Lievens uit Kortemark. Nu, precies 40 jaar nadat ze er kwamen wonen, is de vier are grote tuin geëvolueerd tot een levendig oord met niveauverschillen, een waar paradijs voor vogels, bijen, … en kunst.

Toen Roger (66) en Tine (65) in 1978 hun intrek namen in hun nieuwe woning in de Huilaartstraat in Kortemark, een doodlopende straat waar toen veel jonge gezinnen een eigen stek vonden, kozen ze aanvankelijk voor een heel traditionele, rechtlijnige tuin met een haag rondom een grasveldje.

“In die tijd vonden we veel inspiratie in VT-Wonen, een Nederlands woonmagazine dat zijn tijd ver vooruit was en ook experts op het gebied van kleine tuinen met terrasjes”, legt Roger uit.

Azobéboom

Uiteindelijk waren het mollen die zorgden voor een metamorfose van de tuin. “Nadat ze weer maar eens het grasplein hadden vernield, besloot Roger: ‘Geen gras meer!”, pikt Tine lachend in.

De nieuwe tuin werd er een met terrasjes in verschillende niveaus. Als materiaal kozen ze onder andere voor azobé, een Afrikaanse houtsoort. “Bankirai was toen nog compleet onbekend, maar ook azobé – onder andere gebruikt voor staketsels in zee – was nog niet in de handel. Mijn broer, die binnenhuisarchitect is, kende dat wel. Samen met hem kochten we een volledige boomstam en lieten die in planken zagen”, legt Roger uit. De planken werden afgewisseld met straatstenen, daartussen werd ruimte uitgespaard voor voornamelijk vaste planten.

Nog later werd een tuinvijver aangelegd en kwam er een moerasvijver bij. Een pergola met wijndruiven, ooit meegebracht van een vakantie in de Dordogne, zorgt voor schaduw op het terras en houdt het binnenshuis koel. Een aantal jaren geleden verwijderde Roger ook de grote haag achteraan. Sindsdien genieten ze van een schitterend uitzicht op de velden en vooral op de oude treinroute met druk fiets- en wandelverkeer.

Sinds hun pensioen is ook de serre – voordien zo’n beetje een bergruimte voor vanalles en nog wat- opnieuw in ere hersteld en worden er volop groenten en fruit gekweekt.

Het resultaat is een tuin vol leven, met beplanting voor elk seizoen. “Een asiel voor vogels en bijen, een wilde tuin ook, ja”, verduidelijkt Roger die zowel de tuinman als de bedenker is, “maar dan één waar toch veel werk in steekt. Het is een tuin die veel bijsturing vraagt.”

Meer oog voor tuin

Zo’n 18 jaar geleden kreeg de tuin er nóg een bestemming bij. Het kunstenaarskoppel – Tine is kunstschilder, Roger ontdekte na zijn pensioen een nieuwe uitdaging in keramiek – startte toen namelijk met de organisatie van een jaarlijkse kunstroute. Hun huis en tuin is een van de vaste locaties. “Bezoekers én kunstenaars vinden het super”, glundert Tine. “Bezoekers kunnen hier iets drinken, soms lijkt het één groot tuinfeest. Al hebben sommige bezoekers meer oog voor de tuin dan voor de kunst. De kunstenaars, die zijn in de wolken dat ze hun werk kunnen integreren in de tuin. Wij ook, al zien we hun werk heel dikwijls met spijt vertrekken”, lacht Tine.

Dat de natuur en de kunst elkaar ook in de tuin vinden, bewijzen Tine en Roger tot slot met een anekdote: “Tijdens een kunstroute, enkele jaren geleden, had een koolmeesje een nest gemaakt in een kunstwerk van onze zoon. Een koppel wilde het werk graag kopen, maar van ons mocht het kunstwerk pas weg nadat de mezenfamilie was uitgevlogen.”