Exclusief gesprek en fotoshoot met Sieg De Doncker: “Bij mij is alles plan A”

Met wat slechte wil kan een mens het zich afvragen: wat ervoor nodig is om Sieg De Doncker van zijn ongebreideld optimisme af te helpen. De held van Ketnetkijkertjes, redder in nood bij verhuizingen op Vitaya en favoriet knuffelbeest van 80-jarigen op wereldreis blijkt ook in levende lijve een in alle opzichten ‘schone’ gast. “Ik ben een zondagskind ja, maar ik grijp dan ook elke kans die me geboden wordt.” Een wintercollectie showen bij 35 graden? Shoot!

De fotoshoot was eigenlijk gepland in Schotland deze zomer, met de daar typisch rauwe natuur maar ook een warme whiskybar als decor. De kleren uit de wintercollectie van het Deense merk Selected waar Sieg die dag in poseert, zouden er ook echt wel tot hun recht zijn gekomen. En Sieg keek er zelf enorm naar uit. Hij ondernam onlangs een trektocht in Schotland, samen met vrienden, en geraakte toen al onder de indruk van de streek. Maar dit zijn vreemde tijden en Schotland werd noodgedwongen ingeruild voor een strakke fotostudio in hartje Antwerpen. Waar de studiolampen de op zich al tropische temperatuur van midden augustus nog wat opdrijven, de make-upartieste haar handen vol heeft met het mat houden van Siegs gezicht en Sieg zelf elke onderbreking aangrijpt om voor de ventilator te gaan staan. Want er wordt gewerkt. De fotograaf laat hem zowat elke pose aannemen die een mens op een stoel mogelijk kan aannemen, de styliste probeert een hemd uit de broek, dan weer in de broek, knoopjes gaan open en weer dicht. “Dat hemd staat je echt goed”, hoor ik haar zeggen. Tja, wat staat hem níét, denk ik zelf.

Maar als een campagne voor een wintercollectie inblikken op een van de heetste dagen van het jaar Sieg De Doncker al tegenstaat, is dat er niet aan te merken. Natuurlijk had hij het liever anders gezien, maar het is nu zo. En hij maakt er het beste van. Positive thinking, hij lijkt met de instelling geboren te zijn.

Maar het gaat sowieso goed met hem, zegt hij. Hij is blij dat het leven zich heeft hervat. Blij dat hij nog werk heeft in de zwaar geplaagde cultuur- en entertainmentsector. Blij dat hij gezond is, net als de mensen rondom hem. Nee, Sieg is simpelweg gelukkig.

Maar om bij het begin te beginnen: hoe geraakt een afgestudeerde leraar lichamelijke opvoeding bij Ketnet verzeild? Een jeugddroom?

“Neen, als jongen heb ik nooit zelfs maar aan televisiewerk gedacht. Ik had geen welomlijnde toekomstplannen. Maar ik kon niet stilzitten, al zeker niet op de schoolbanken, en daarom dachten mijn ouders dat ik maar best een opleiding kon kiezen waarin ik me kon uitleven. Wijze beslissing! Maar in de zomer nadat ik was afgestudeerd, belde een vriendin die voor tv werkt me op. Ze zochten dringend iemand voor een programma en zij had haar baas verteld dat ik daar wel voor in aanmerking zou komen. Een paar uur later stond ik voor de camera van Helden. Sindsdien is die bal blijven rollen. Ik ontmoette toffe mensen die me veel leerden en nieuwe mogelijkheden boden. Een uniek parcours, waar ik heel dankbaar om ben maar waarvan ik tegelijk besef dat het even snel kan eindigen als het begon. En mocht dat zo zijn, dan is ook dat niet erg. Er is zo veel wat een mens kan doen.”

Wat is jouw plan B dan?

“Dat heb ik niet, voor mij is alles plan A. Ik heb gewoon veel interesses en als het ene niet meer werkt, doe ik gewoon iets anders. Ik volg momenteel ook een opleiding als brandweerman. Een uitdagende, fysieke job die me altijd al heeft aangesproken en waarvoor ik graag zou solliciteren. Maar ik heb onlangs ook mijn eigen tafel ontworpen, want ik werk ook graag met mijn handen. Ik leer en experimenteer graag, het kan dus letterlijk alle kanten op. Ik moet wel voorzichtiger leren omgaan met de bovenfrees, want die heeft me bijna een stuk van mijn hand gekost.”

Maar voorlopig zit je nog op tv, sinds 21 september loopt een nieuwe reeks van ‘Heldentoeren’. Voorbije zomer hebben jullie daarvoor speelplekken gebouwd voor kinderen, waar de reeks werd opgenomen. Voel jij je als dertiger nog goed in zo’n jongerenformat?

“Helemaal! Ik krijg gewoon nooit genoeg van spelen, ik voel me al mijn hele leven Peter Pan. En ik weet gewoon dat dat altijd zo zal blijven.”

Is die spontaniteit je grootste troef, denk je?

“Ik had het er onlangs nog over met mijn vriendin: ik win heel snel iemands vertrouwen, mensen voelen zich snel op hun gemak bij mij. En dat blijkt inderdaad een troef bij televisiewerk te zijn. Opnames moeten snel gaan, je krijgt niet veel tijd om iemand aan het vertellen te krijgen… Dus ja, dat is een talent allicht, en ik ben er blij om.”

Wat vind je je mooiste tv-ervaring tot nu toe?

“Helden zal altijd mijn baby blijven, omdat het daarmee allemaal begonnen is. Maar wat me het meest deugd heeft gedaan is De wereld rond met 80-jarigen. Zo’n ervaring ga ik allicht nooit meer meemaken. Ik heb er zulke mooie en lieve mensen ontmoet, dat blijft hangen. Voor mijn verjaardag stuurde Mariëtje me 30 euro in een envelopje, over de post. En die had ze eerst zorgvuldig in zilverpapier gewikkeld, zodat niemand kon zien wat erin zat. Ik bedoel maar: natuurlijk moet ze dat helemaal niet doen, maar het is zó schattig…” (zucht)

Het contact met de senioren heeft blijkbaar wel impact op je gehad.

“Amai nog nie. Tijdens corona heb ik ze allemaal gebeld, ze waren allemaal gezond maar de eenzaamheid woog weer zwaar natuurlijk. En dat aspect heeft me opnieuw aangegrepen: dat alleen zitten tussen vier muren, dat wens je niemand toe. Zelfs in die mate dat ik voor mezelf definitief de knoop heb doorgehakt: ik wil graag kinderen. Ik wil ook als ik oud ben mensen om me heen, die om me geven en op bezoek bij me komen.”

Hoe ouder een mens, hoe zwaarder zijn of haar rugzak. Jij blijft optimistisch, hoe zwaar die rugzak ook wordt?

“Ik heb tot nu toe geen al te grote tegenslagen gekend. Maar ik sta sowieso positief in het leven, word omringd door fantastische vrienden en familie, waarover zou ik klagen? Ik een zondagskind? Ja, dat mag je zeggen. Maar dan wel een zondagskind dat zich goed bewust is van zijn geluk. Mensen die klagen, moeten toch eens wat meer stilstaan bij wat ze hebben en hoeveel kansen ze krijgen om te doen wat ze graag willen doen. Maar het is precies dat ‘stilstaan’ bij al het mooie in onze maatschappij waar het schort, omdat het leven veel te snel gaat.”

“En natuurlijk moet ik niet alles plat relativeren. Een 24-jarige vriend van me kreeg een tijdje terug schildklierkanker. Dat is niet iets om vrolijk van te worden uiteraard. Maar hij is gelukkig hersteld en besloot voortaan alleen nog te doen wat hij graag doet: hij zei zijn job op en volgt nu een muziekopleiding. Dat moeten mensen gewoon meer doen, ook zonder eerst ziek te worden: doen wat ze echt graag doen.”

Praat je gemakkelijk over je eigen gevoelens?

“Vroeger was ik een gesloten boek. Maar hoe ouder ik word, hoe beter het me afgaat. Je m’en fou. Iedereen heeft gevoelens, waarover zou ik me schamen? Op andere vlakken ben ik tenslotte ook rechtuit. Maar dat was bij ons thuis altijd al zo, daar werd en wordt alles uitgesproken. Ik heb twee oudere broers, als onze vriendinnetjes bij ons thuis komen, weten ze gauw genoeg waar het op staat. (lacht) Dat klinkt misschien hard, maar we zijn oprecht goeie mannen. En we gaan tot het uiterste om iemand te helpen. Dat maakte óók deel uit van onze opvoeding.”

Jouw vriendin sinds een jaar is Maureen, met wie je al langer samenwerkt bij Ketnet. Jullie werden pas een koppel toen je vorige relatie spaak liep.

“Het was geen coup de foudre, neen. Onze relatie is geleidelijk aan gegroeid, maar het marcheert goed. We hebben samen grond gekocht waarop we een huis willen bouwen. Dat is al meteen een grote stap, maar het is het soort beslissing dat je neemt als dertiger. Een hoop bakstenen op een stuk grond is trouwens niet iets waar ik me aan hecht. Met kinderen krijgen ligt het anders, dat bindt je wel degelijk aan elkaar. We zijn het erover eens dat we ook dat graag willen, maar nu is het nog te vroeg.”

Wat zou je nog graag doen op televisievlak?

“Een extreem programma maken. Iets waarin ik mijn grenzen kan verleggen, echt uitgedaagd word. Ik zou de grootste rotsen beklimmen, me door een slang laten bijten, mezelf mentaal triggeren… Dat is dé droom, ja. Helaas loopt er in Vlaanderen al een Tom Waes rond. (lacht) Maar ik blijf mijn eigen weg zoeken, ooit moet het me lukken om ook zo’n programma te maken en er mijn eigen stempel op te drukken.”

Wat houdt je bezig als je geen tv maakt?

“Vrienden en muziek. Dat laatste heb ik ontdekt door deel te nemen aan Steracteur Sterartiest. Als tiener ben ik een paar keer gevraagd om amateurtoneel te spelen, maar ik durfde niet. Toen ik op moest voor Steracteur deed ik het ook in mijn broek, maar eens op het podium overviel me een gevoel dat ik niet kan beschrijven, tenzij dat het voelde als iets wat ik heel graag nog wil doen. Dus ik ben er voorzichtig mee bezig, ja, samen met vrienden die muziek maken.”

Je bent nu het gezicht van de campagne van Selected Homme. Maakt dat ook mode tot een interesse van jou?

“In die zin dat ik er graag verzorgd voorkom en graag ga shoppen. Ik blijk ook wel een neus te hebben voor de juiste combinaties. Corona trok helaas ook een streep door het opzet dat ik ook enkele silhouetten voor Selected zou bedenken, en ik heb daar zeker ideeën voor. Ik hoop dat ooit nog te kunnen doen. Maar ik hecht geen belang aan bekende merken en excentrieke outfits draag ik ook niet. Ik hou van eenvoudige, stijlvolle kleren.”

Hoe groot is jouw kleerkast?

“Dat mag je iemand die op tv komt niet vragen! (lacht) Ik kan het als presentator nu eenmaal niet maken om altijd hetzelfde te dragen. Dus krijg ik kleren van mijn sponsor, en koop ik zelf ook wel. Maar ik geef toe: ik heb er te veel. Ik heb dan ook geen kleerkast maar een kleerkamer. Waar ik feilloos de weg in vind, want alles hangt er per soort of is netjes opgestapeld, van licht naar donker gerangschikt, streepjes bovenaan, effen onderaan… Zo zit ik dus ook in elkaar.”

“En als het een troost kan zijn: ik geef ook veel kleren weg.”

Selected zet zoals wel meer modemerken vandaag ook zijn duurzame aanpak graag in de verf.

“En dat vind ik tof. Want het gaat ongelooflijk slecht met het klimaat. Door corona ging het even beter, maar nu wordt er alweer evenveel gevlogen als voorheen en zorgen alle mondkapjes voor een zo mogelijk nog grotere afvalberg. Dus om elke milieu-inspanning die gemaakt wordt kan ik alleen maar blij zijn. Mijn bijdrage blijft dan wel beperkt tot de fiets nemen in plaats van de auto en zo weinig mogelijk vlees eten, maar ik doe mijn best. En Selected heeft onder meer een winterjas ontworpen uit gerecycleerd materiaal, daar ga ik met plezier overal reclame voor maken straks. Elke stap helpt.”