Ze glimt. De gloednieuwe boekenkast, maar ook Heidi Lenaerts. Van trots. De radiopresentatrice ruilde vorige zomer, samen met haar gezin, de buitenrand van Brussel in voor een huis in Oostende. Eentje dat ze volledig naar hun zin inrichtten, met als absoluut pronkstuk de kamerbrede boekenkast. “Lezen tot je het buiten weer licht ziet worden… héérlijk.”
Haar vinger blijft net iets langer hangen op de T in haar boekenkast. De T van thuis. Heidi lacht als ze de ladder vastneemt, voelt zich stiekem Belle uit Beauty and the Beast. Ze heeft er lang op gewacht, zegt ze, nog altijd die twinkel in haar ogen. Maar het resultaat loont. De laatste boeken gaan er bijna in, de zithoek wordt eerstdaags helemaal afgewerkt. Ze heeft het beste voor het laatst bewaard. Haar boeken over en uit Parijs die een apart vakje in de imposante boekenkast krijgen toebedeeld. Het uitstalraam dat in haar boekenkast werd verwerkt, doet haar ook denken aan Parijs, aan haar favoriete boekenwinkel ginder: L’Ecume des pages. Waar ze ooit een uniek fotoboek van Jane Birkin vond en met gemak een halve dag in kan verdwalen. Ze heeft het voor onafhankelijke boekenwinkels, zoals Corman in Oostende. Vandaag staan er in haar eigen kleine etalage boeken over Oostende, de stad die evenzeer haar hart heeft gestolen.
Haar vakanties bracht Heidi als kind door aan de kust. Op het strand las ze boeken, ‘s avonds in haar bed ook. Thuis in Stal, een klein Limburgs gehucht nabij Beringen, had ze op een gegeven moment alle kinder- en jeugdboeken uit de bib gelezen. Toen ze naar de volwassenenafdeling mocht, voelde dat aan als een plechtig moment. In elk boek, in elke bibliotheek ging een nieuwe wereld voor haar open. In vriendenboekjes schreef ze dat ze schrijfster wilde worden, maar de hoorspelen van de BBC-radio en de festivalverslagen van Studio Brussel deden haar ook verliefd worden op het gesproken woord. Bij VRT, en bij uitstek Klara, voelt ze zich thuis, nog altijd. En de boeken, die leest ze nu op de trein naar haar werk. Of thuis. “Het leukste? Als je vakantie hebt en je boek is bijna uit. Dan kan ik lezen tot het buiten weer licht wordt… Héérlijk.”
Geen huis zonder boeken
“Rond dezelfde tijd dat we in Overijse, aan de rand van Brussel, gingen wonen, hadden mijn schoonouders iets in Oostende gekocht. Elke vakantie kwamen we naar hier. We leerden mensen kennen, bouwden een soort netwerk uit en we voelden ons echt thuis, dus zochten we hier een huis.” Na een jaar zoeken, en op de laatste dag van de zomervakantie in 2018, stapten ze het herenhuis binnen. Bij elke verdieping die ze aandeden, werden ze een beetje verliefder. Toen ze in de laatste kamer stonden, waren ze stápel. Die middag deden ze een bod, die avond kregen ze het goeie nieuws. Een jaar later verhuisden ze.
“We wisten al vrij snel dat er een bibliotheek in moest. Toevallig leerde ik Maarten Makelberge van de Gentse Studio Mowk kennen, die het ontwerp uittekende. Kevin Hellebuyck van Sergeant OAK uit Lendelede werkte het uit. Geen druk, zei ik, maar het is wel dé belangrijkste plek in huis. (grijnst) Alles is netjes onderverdeeld in fictie, non-fictie en biografieën. Ook Ronald zijn boeken staan erin. Zo heeft hij een vakje voor Le Petit Prince. Overal waar hij gaat, brengt hij een versie van het boek mee, dus staat daar nu een Napolitaanse en Zuid-Amerikaanse versie tussen.” Heidi zelf een boek laten kiezen, is een geseling. Zelf is ze het meest gehecht aan de boeken, gelinkt aan haar babbels met auteurs, van Karl Ove Knausgård tot Kluun. Opnieuw gaat haar hand lieflijk langs de kast. “Of het boek van Connie Palmen dat ze signeerde in Parijs op Saint-Amour, toen ook Hugo Claus daar nog was. Of The Great Gatsby. Of…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier