Nina keek vreemd op toen Leander het huis liet zien dat ze volgens hem moesten kopen. Het jonge koppel was na drie jaar huren klaar voor zijn eerste eigen woning. Een vervallen rijhuisje, een krot zeg maar, was niet meteen wat ze in gedachten had. Maar ze vertrouwde hem en samen namen ze de sprong.
“Toen ik het huis vond, stond het al vier jaar leeg”, zegt Leander. “De vorige eigenaar, die in Antwerpen woonde, moest daarom leegstandsheffing betalen en wilde er snel van af. Na amper vier weken was alles geregeld. Voor 79.000 euro was het van ons.” Daarvoor kregen Nina en Leander niet meteen hun droomhuis. “Leander heeft me moeten overtuigen van dit project”, zegt Nina. “Hij had het plan om de woning te renoveren en daarna met winst te verkopen. Ik heb hem daarin vertrouwd.” “De woning verkeerde in een erbarmelijke staat”, herinnert Leander zich. “Het regende al jaren binnen. Daardoor was een van de muren beginnen te scheuren. Een aannemer heeft die muur dan genaaid. Daar hadden we nog nooit van gehoord. We noemden hem ‘de muurchirurg’.”
Trots op het resultaat
Het gebrek aan ervaring weerhield het jonge koppel er niet van om de verbouwingswerken haast volledig zelf uit te voeren. Van vloer tot sanitair en zelfs het dak, de woning werd volledig gestript. “Een jaar en een maand hebben de werken geduurd, maar het voelt alsof ik vijf jaar van mijn leven kwijt ben”, zegt Leander. “We gingen tijdens de werken weer bij mijn ouders wonen”, vertelt Nina. “Maar elke dag stonden we in ons huis. Na de werkuren tijdens de week en ook tijdens de weekends.”
“Dat hadden we toch wat onderschat”, beseft Leander. “Er is veel geroepen en gehuild. Toen we hier uiteindelijk introkken, heb ik de eerste maanden geen poot meer uitgestoken. Ik was compleet leeg. Maar we zijn echt trots op het resultaat.”
Handig zijn de originele zonnedouche en waskoker
Beneden herinnert niets nog aan de oude woning. Muren zijn neergehaald en een open keuken met aanbouw creëerde ruimte. “We kozen voor witte verf met het oog op de verkoop”, zegt Leander. “Wit stoot niemand tegen de borst. Ook onszelf niet en dat blijft natuurlijk ook belangrijk. Met het zwart van de keuken en het parket voelt het toch warm aan.” De keuze voor parket is niet alleen voor het oog gemaakt, maar ook voor het oor. “Laminaat klinkt alsof je over plastic loopt”, legt Nina uit. “Zeker als ons hondje, de geadopteerde pincher Mira, op haar nageltjes rondtrippelt, klinkt parket aangenamer.”
Natuurlijk licht komt binnen door een koepel en een groot schuifraam dat uitzicht geeft op een charmant stadstuintje. “Waar nu de living is en de tuin stond vroeger koterij“, zegt Nina. “Een badkamer, een berging en een koertje. We hebben alles platgegooid.” Uit het puin verrees een groene tuin van 40 m². Het buitengevoel wordt versterkt door het houtwerk aan de muren. Echt iets voor Leander, die als schrijnwerker de kost verdient. Ook opvallend is de gieter met een tuinslang die hoog aan de muur is bevestigd. “Dat is onze zonnedouche”, verklaart Nina. “En die wordt goed gebruikt ook”, springt Leander bij. “Toen het vorige zomer 40 graden was, sprong ik na het werk onmiddellijk onder onze gieter. Heerlijk verfrissend.”
Een vleugje sentiment
Hout is de rode draad door de hele woning. Ook in de favoriete kamer van Nina: de badkamer die op zolder is ondergebracht, waar de originele houten vloer werd behouden. Het is een ruime, bijna luxueuze badkamer. “Dit was een donkere zolder met een dak in slechte staat zonder isolatie”, zegt Leander. De vuile was moet het koppel niet naar beneden dragen. “Daarvoor hebben we een waskoker”, legt Nina uit. “Je gooit de kleren erdoor en die vallen dan helemaal door het huis naar beneden in de waskamer. Handig!”
Tussen de woonkamer en de badkamer op de zolder bevindt zich op de eerste verdieping nog de slaapkamer. Het oude ijzeren bed van Nina neemt zowat de hele ruimte in. “Dat is sentiment”, zegt ze. “Ik kan het moeilijk wegdoen, maar we hebben nu toch besloten om een boxspring te kopen.” Aan de andere kant van de trap, niet afgescheiden door deuren, ligt nog een kleinere kamer die dienstdoet als dressing. “Die kamer kan ook gebruikt worden als kinderkamer, maar dan wordt het voor ons toch wat te krap”, vreest Nina. “We zien dit ook niet als ons definitieve huis. Al van bij de aankoop wisten we dat dit niet voor de rest van ons leven zou zijn. Leander is nu ook zelfstandig schrijnwerker in bijberoep en plaats voor zijn materiaal is hier niet. Maar tot we ons definitieve stekje gevonden hebben, zitten we hier goed. Heel goed.” (Peter Van Heuven)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier