Binnenkijken bij Ozark Henry

© Davy Coghe
Sandra Rosseel

“Werken is altijd leven”, vertelt Ozark Henry ofte Piet Goddaer. En dus oogt zijn studio in Wulpen verrassend huiselijk en is het moeilijk te geloven dat dit twee jaar geleden nog een donkere landbouwloods was. “Architectuur en design interesseren me ontzettend. Mocht ik geen muzikant geworden zijn, dan was ik wellicht architect.”

Het is rustig in Wulpen. Enkele wielrenners houden halt aan het terras van het plaatselijke café ‘Wielrijdersrust – Het Dorstige Hart’, maar ons doel ligt aan de overkant van het kanaal Duinkerke-Nieuwpoort. Daar ligt immers de studio van Piet Goddaer. Ooit een donkere hangaar waar landbouwvoertuigen in gestald werden, nu een in het oog springend gebouw dat baadt in het licht. “De hele site was eigendom van de familie Florizoone, een bekende familie in de Westhoek. Zo was Fernand Florizoone een bekend dichter, ik heb hier zelfs dichtbundels van hem liggen. Er stonden hier verschillende gebouwen, maar het was vooral de loods die mijn aandacht trok”, vertelt Piet, die de plek al heel lang kent.

“Deze vos kreeg ik van een goede vriend, die in ‘t Voshol woont en peter is van een van mijn kinderen. Hij kreeg een ereplaats.”© Davy Coghe

“Ik ben hier als kind ontelbare malen voorbijgefietst. Wij kwamen immers altijd naar Oostduinkerke op vakantie, en vanaf ik een jaar of tien was, legden mijn oudere broer en ik de route tussen Kortrijk en Oostduinkerke altijd met de fiets af en passeerden we door Wulpen. Ik herinner me het snoepwinkeltje hier nog goed”, knipoogt Piet. Toen hij hoorde dat de site te koop kwam, was zijn interesse dan ook meteen gewekt. “Niet voor de loods, want die kon je vanop straat amper zien, maar wel omdat de locatie en de speciale sfeer hier me aanspraken. Toen ik de loods voor het eerst zag, werd ik echt weggeblazen. Ik was immers al een tijdje op zoek naar een nieuwe werkruimte. In ‘t dorp (Oostduinkerke-dorp, red.) heb ik ook wel een studio die ik nu nog altijd vaak gebruik, maar die is te klein om er 3D-muziek te kunnen maken.”

Een pluimenhoed, meegebracht van een van zijn vele reizen.
Een pluimenhoed, meegebracht van een van zijn vele reizen. “Ik koop ook vaak muziekinstrumenten van de lokale muzikanten, omdat ik weet dat ik hen zo steun.”© Davy Coghe

Een box in een box

De reusachtige loods, goed voor 400 m², was ideaal om een studio in te bouwen. “Een box in een box. Als de loods nog goed is, kan je er gewoon een studio insteken, dacht ik meteen”, aldus Piet, die voor het project een beroep deed op BLAF Architecten uit Lokeren. “Ik houd ontzettend van de Cape Cod-stijl omdat binnen en buiten daarbij in elkaar overlopen. Dat spreekt me niet alleen aan, maar is ook iets wat je hier met ons milde kustklimaat perfect kan realiseren. Als grote architectuurliefhebber koop ik ontzettend veel architectuurboeken en daarin kwam ik af en toe projecten van BLAF Architecten tegen. Ik begon meer te lezen over hun projecten en hun filosofie en merkte dat die perfect aansluit op hoe ik over architectuur denk. Bovendien werken ze ook heel erg op duurzaamheid, wat ik ook belangrijk vind. In mijn huis in ‘t dorp, een oud rijhuis, is mijn ecologische voetafdruk nul. Iets wat ik hier ook wil realiseren.”

Binnenkijken bij Ozark Henry
© Davy Coghe

Daarnaast moest het gebouw ook tonen waar de muziek van Ozark Henry voor staat. “Het is mijn werkplek, het moet uitstralen wat ik doe. En een van de eigenschappen van de muziek is dat die heel makkelijk deelbaar is. De waarde zelf zit in het idee. Daarom vond ik het ook belangrijk dat dit gebouw niet alleen duurzaam zou zijn, maar ook haalbaar voor iemand met een gewoon gezinsbudget. Net zoals ik met mijn muziek mensen wil inspireren, wil ik dat met dit gebouw ook doen.”

Doorschijnend dak

En ook al zou je het niet zeggen als je de studio nu ziet, Piet en Bart van BLAF Architecten bleven het box-in-een-boxprincipe trouw. “We hebben gewoon de muren afgebroken. Of toch voor een deel. De stenen muur die je ziet, is nog altijd de originele. Daarop stonden houten muren die we wel hebben afgebroken, al hebben we het skelet van het gebouw wel zoveel als mogelijk behouden. Enkel die delen die niet meer in goede staat waren, hebben we vernieuwd. Ook andere elementen, zoals de plaatsing van de ramen in de zijmuur, werden behouden.”

“Bart van BLAF Architecten kwam ook met het sublieme idee van het doorschijnende dak, waardoor het lijkt alsof je niet onder een dak zit. Zelfs als het regent kan je buiten zitten, wat ik fantastisch vind. In de studio zelf heb ik bijvoorbeeld geen keuken, maar buiten, onder het afdak, hebben we wel mogelijkheden om te koken voorzien”, aldus Piet, die dat keukenelement zelf ontwierp. Even verder staat ook een stoel die hij zelf tekende. “De meubels die hier staan heb ik ofwel zelf ontworpen, of komen van het Poperingse bedrijf Extremis. Die lokale verbondenheid vind ik erg belangrijk, ook in de keuze van de werkmannen bijvoorbeeld”, aldus Piet.

De studio zelf is opmerkelijk gezellig ingericht, met veel boeken, souvenirs van zijn vele reizen, knutselwerkjes en speelgoedautootjes van de kinderen, bloemen en ook opvallend veel Wulpense spulletjes. “Ik vind het belangrijk om ook die zaken te bewaren, om de geschiedenis van de plaats in ere te houden. Dat geeft de studio en het leven kleur.”