Barcelona onder mannen

Aan de highlights van Barcelona zijn de mannen niet toegekomen. © Getty Images
Stephanie Rogeau
Stephanie Rogeau Medewerker KW

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Mijn lief ging vorig weekend op mannenuitstap naar Barcelona met zijn vrienden. Natuurlijk noemen de mannen in kwestie dat geen ‘mannentripje’ maar wel een ‘vrijgezellenweekend’, ‘dicks only weekend’ of refereren ze simpelweg aan de tweedaagse met een soort van oergebrul waarbij er vuisten de lucht in gestompt worden.

Toch een culturele keuze, hoor ik je zeggen. Dat zou je denken maar daar ben je dus verkeerd, want de hoofdactiviteit van het weekend betrof een voetbalmatch: Barcelona tegen ‘Al sla je me dood’. Er werden WhatsAppgroepjes gevormd waarin het afprinten van de tickets niet alleen werd gefilmd maar waar het Champions League-lied onder werd gemonteerd. Het inpakken van een pokerspel kreeg voorrang op het inpakken van genoeg boxershorts (‘je kan die toch ook binnenstebuiten dragen?’) en er werd een busje gehuurd zodat het broederschap op geen enkel moment gesplitst zou worden.

Wat bedoel je met vrouwendingen? Haar vlechten of zo?

Heel af en toe kreeg het thuisfront een foto te zien: van een hand met een pintje erin. Een wazige hand met een wazig pintje. Een voetbalstadion. Een pokertafel en een enkele keer een collage van een vriend die het hele weekend heeft liggen slapen. ‘Zelfs in het stadion! Hij heeft niet eens het doelpunt gezien!‘ zijn de meest gehoorde zinnen sinds zijn terugkomst. ‘Ben je dan echt geen enkele keer in de stad gaan wandelen?‘, vroeg ik. ‘Het regende de hele tijd, we hebben er het beste van gemaakt‘, besloot Het Vriendje. ‘We zijn wel eens gaan eten…’, ‘Ah! Tapas dan toch?’, vroeg ik hoopvol. ‘Een vleeskot‘, antwoordde hij. ‘Er was ook een KFC maar daar wilden de gasten niet naartoe en je kent mij, ik ben geen moeilijke.Neen,’ mompelde ik, ‘je bent een culinaire droom.‘ ‘Ja zeg,‘antwoordde hij lichtjes in zijn gat gebeten,het was een mannenweekend, hé, dan doe je mannendingen. En we hebben ons goed geamuseerd. Als jij op vrouwenweekend zou gaan, zou ik me ook niet moeien met de vrouwendingen die jullie doen.‘ ‘Vrouwendingen? Wat bedoel je met vrouwendingen? Haar vlechten of zo?‘ ‘Weet ik veel… karaoke?‘,antwoordde hij met een lichte wanhoop in zijn stem. Tssss‘,siste ik en draaide me dramatisch om me intussen afvragend of Shirley Bassey een te gewaagde keuze zou zijn voor een volgend weekend.