‘De kracht van de kwetsbaarheid’, is een TED-talk uit 2013 van de Amerikaanse professor – en sinds die 33 miljoen keer bekeken is ook superstar – Brené Brown. Daarin vertelt ze bevlogen over hoe we in onze westerse maatschappij kwetsbaarheid met zwakte, schaamte en onzekerheid associëren. Allemaal emoties die we willen vermijden. Brown draait dat alles gewoon compleet om en verpulvert stoffige volkstheorieën met wetenschappelijke resultaten.
Kwetsbaarheid is eigenlijk de kweekvijver voor geluk, connectie, creativiteit, authenticiteit en liefde, zegt ze. Sterker nog, kwetsbaarheid is geen zwakte, het is de opperste vorm van moed. Sinds ik op haar werk stuitte, dweep ik ermee. Wanneer ik nieuwe stapjes zet, professioneel of relationeel, durf ik terug te grijpen naar wat ze zegt. Natuurlijk is het angstaanjagend om jezelf bloot te geven. Om over de liefde of je therapeut te praten. Hulp te vragen of te zeggen dat je iets niet kan.
En als man, ja ook nog in 2020, zeker. Joris Hessels, waarmee we deze week richting natuurpark Zwin trokken, doet dat wel. En geen klein beetje. Joris hoeft geen sluwe interviewtactieken te gebruiken om mensen hun diepste roersels te laten vertellen. Hij laat zelf in zijn ziel kijken. Dat is zijn geheim. Een zielentapper noem ik hem. De mens die een brood bestelt en er – zonder schijnbare moeite – een levensverhaal bijkrijgt. Nu ben ik het zeker, als kwetsbaarheid kracht is, dan is Joris Hessels superman.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier