VIDEOBLOG (2) Over liefde op het eerste zicht

Redactie KW

Elke week van de zomer serveert KW.be je poëzie of proza van de jonge sterschrijfster Lara Taveirne. Omdat dit het seizoen van de liefde is, ontvouwt zich in elke tekst een nieuwe soort liefde: een gemis, een hunker, een afschuw, een vuurwerk. Wees gulzig bij het luisteren, en laat je benevelen. In deze twee blog heeft Lara het in To Fall In Love over liefde op het eerste zicht.


Mijn oudst teruggevonden notitie over de liefde gaat als volgt:

Ik wou dat ik met mijn ogen had geknipperd. Dan had ik je niet voorbij zien fietsen.

Ik had altijd gedacht dat de liefde een project van de lange adem was.

Maar kijk, het volstond blijkbaar om naar de overkant van de straat te kijken.

Verliefd worden ging zo snel als de tijd die het kostte om met je ogen te knipperen.

En ademen lukte ook al niet meer.

Ik keek achterom. Naar zijn wegfietsende rug.

Ik was heel erg graag zijn boekentas geweest.

Of een brief daarin. Afspraak morgen aan het prieel, zou erin staan.

Als kind was ik een keer te snel van een berg naar beneden gerend.

Mijn lijf ging sneller dan mijn voeten.

Als een lawine was ik naar beneden gedonderd.

Gevolg: een lijf vol rode vegen van de mercurochroom.

Hoe jammer dat de trappers van mijn fiets niet ook achteruit konden, bedacht ik.

Achteruit trappend had ik hem kunnen volgen.

Ik terug in de tijd, hij voorwaarts.

In een andere tijd toch bij elkaar.

Knap bedacht voor een meisje van veertien dat nog nooit een sciencefictionfilm had gezien.

Bij het achteruittrappen, gingen de remmen heel hard dicht.

En ik viel.

Niet zoals toen van de berg, want dat was eerder een val van de lange adem.

Ik viel in de tijd die het kost om met je ogen te knipperen.

De volgende morgen nam ik een andere route.

Want een meisje met rode knieën, daar zat werkelijk niemand op te wachten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier