De laatste dagen voor Laura’s vertrek verliepen erg snel. Vrienden en familie kwamen afscheid nemen, de valies werd klaargemaakt, de laatste papieren werden in orde gebracht, Laura maakte een laatste wandeling door Menen en at de laatste keer echte Belgische frietjes. En dan wachtte Paraguay…
Donderdag 28 juli werd ik om 16u verwacht in Zaventem. Mijn hele gezin – mama, papa, broertjes en zus – en mijn beste vriend en vriendin gingen mee om afscheid te nemen. Na het inchecken van de bagage, kwam het moment van vertrek wel erg dichtbij. Ik gaf iedereen zoveel knuffels als ik maar kon, maar ik had nog steeds niet het volle besef dat ik hen 1 jaar niet ging zien. Na een kwartiertje riep een AFS begeleider ons met de mededeling dat we naar de paspoortcontrole moesten gaan. Alvorens op het vliegtuig richting Madrid te stappen, kregen we de laatste richtlijnen – we waren op onszelf gewezen tot op de luchthaven in Asuncion – en leerden we elkaars namen kennen. In Madrid waren we allemaal onder de indruk van de grootte van de luchthaven. Wat later was het alweer tijd om het volgende vliegtuig te nemen. Deze keer een twaalf uur durende vlucht van Madrid naar Montevideo (Uruguay).
Vliegtuigeten
Daar was het alweer drie uur wachten, maar die vlogen ook nu snel voorbij. We toonden elkaar de vele foto·s en leuke geschenkjes die we meekregen van vrienden en familie, klaagden over het vreselijke vliegtuigeten en lachten heel wat af. Voor we het goed en wel beseften, zaten we op de laatste vlucht richting onze nieuwe thuis. Nadat we aangekomen waren op de luchthaven van Asuncion (met 32 graden, winter noemen ze dat dan), werden we opgewacht door AFS vrijwilligers die ons begeleidden naar de plaats waar het ‘arrival camp’ plaatsvond. Hier maakten we kennis met alle andere AFS deelnemers. In Paraguay verblijven voor 1 jaar studenten uit 7 verschillende landen (België, USA, Duitsland, Ijsland, Italië, Zwitserland en Turkije). Op het ·arrival camp· kregen we ook verschillende infosessies. We maakten kennis met typische Paraguayaanse gebruiken en lichaams- en gebarentaal, kregen info over voorkomende ziektes, leerden tereré kenne, een verfrissend drankje dat ze hier de hele dag door drinken, en maté (de warme variant). Ook onze eerste woordjes Guarani konden hier niet ontbreken. Guarani is, samen met Spaans, een officiële taal in Paraguay. Ik denk dat ik mij voorlopig best enkel bezighoud met Spaans want Guarani is als Chinees voor mij…
Douchegebruiken
Over de Paraguayaanse gebruiken valt veel te vertellen, daarom enkele opvallende gebruiken op een rijtje:
– Als je je neus wilt snuiten, mag je dit niet doen waar andere mensen bij zijn. Paraguayanen kunnen niet tegen het snuitgeluid en zonderen zich dan ook eventjes af als hun neus begint te lopen.
– In Paraguay is het heel asociaal om je af te zonderen op je kamer, Paraguayanen zijn heel sociale en open mensen en Privacy (behalve in de badkamer) kennen ze niet echt. Het is ook verboden om als meisje alleen met een jongen op je kamer te zitten.
– Paraguayanen douchen meerdere keren per dag (2-6 keer).
– Als je in Paraguay wil afspreken op een bepaald uur is dit heel moeilijk. Mensen komen altijd te laat, variërend van een half tot 2 uur. Je er over druk maken heeft geen nut want iedereen vindt dat hier doodnormaal.
Andere typische gebruiken zal ik verder ontdekken in mijn jaartje hier, ik hou jullie op de hoogte!
Laura
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier